☦Η τελευταία είσοδος του οσίου Πορφυρίου στο Άγιον Όρος..

«Επισκεπτόμουν το Άγιον Όρος από παιδί πολύ συχνά και το γεγονός που θα σας περιγράψω δεν μπορώ να το τοποθετήσω άριστα στον χρόνο. Ήταν μάλλον μετά το 1990, η δε περίοδος του χρόνου ήταν μάλλον Φθινόπωρο και ταξίδευα μόνος μου για τα Κατουνάκια, για τον παπα–Εφραίμ και τους Δανιηλαίους. Οι προσκυνητές ήσαν λίγοι.

☦«αυτά τα 200 χρόνια μνήμης από το 21 θα τα έχουμε ήδη γιορτάσει με πραγματικά πυρά και με νέους ήρωες»

Δεν θα πρέπει να  ετοιμάσουμε τους νησιώτες μας, να προστατέψουμε τα γυναικόπαιδα για να μην πάθουμε ότι πάθαμε στην Κύπρο το 74;

Δεν θα πρέπει να είμαστε ψυχικά και υποστατικά πανέτοιμοι για ότι προκύψει αίφνης;

Γράφει από Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Αν και όλες οι συμπεριφορές  για πιθανή προσβολή των Ελληνικών νήσων του ΑΙΓΑΙΟΥ και όλοι οι παράπλευροι δείκτες δείχνουν ότι αυτά που θα αντιμετωπίσουμε θα είναι χειρότερα από το Κυπριακό το 74.

☦ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

Αγίου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή

Ο Άγιος Αθανάσιος, όπως αναφέρεται στον κατά πλάτος βίο του, κατήγετο από τα μέρη της Ανατολής, από την Τραπεζούντα. Μόλις τελείωσε την έξωθεν παιδεία - ήτο φιλόλογος -ελκυσθείς υπό της Θείας Χάριτος, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και προσεχώρησε στο μοναχισμό από νεαράς ηλικίας, υπό την πρόνοια του κατά σάρκα θείου του, του οσιωτάτου πατρός Μιχαήλ του Μαλεήνου.

Όταν κάποτε, επεσκέφθησαν οι νεαροί στρατηγοί Νικηφόρος και Λέων, οι διαδραματίσαντες μετέπειτα σπουδαίο ρόλο στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τον όσιο Μιχαήλ το Μαλεήνο, τον πνευματικό πατέρα του Αγίου Αθανασίου, για να εξομολογηθούν, ο Όσιος Μιχαήλ τους οδήγησε στο μέρος όπου ησύχαζε ο Άγιος Αθανάσιος, τριακοντούτης τότε, λέγοντας τους ότι θέλει να τους επιδείξει ένα θησαυρό. Και μετά την συνάντηση και συνομιλία πού είχαν μαζί του, εθαύμασαν, διότι πραγματικά επρόκειτο περί ενός μεγάλου θησαυρού.

☦Ρώσος Στάρετς 6 Ιούλιου 2015: μπορεί στην πατρίδα σου παιδί μου οι προδότες να είναι σαν τα φύλα του βασιλικού και τα άστρα του ουρανού;

-Αλλά η ίδια σου  η πατρίδα είναι τόσο νόστιμη που έρχονται όλα τα πετεινά του Ουρανού για να φάνε και οι Άγγελοι για να ξεκουραστούνε.

-Μακάρι να ζούσα στην Ελλάδα ανάμεσα στους αγίους σας και τα θηρία σας. Αν η Ορθοδοξία έχει λάμψη , το ΦΩΣ το έχει από τα μαρτύρια της Ελλάδος.

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΣ ΤΕΛΕΙΩΘΕΝΤΕΣ

Ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου, Καθηγουμένου Μεγίστης Λαύρας

Ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης καί οἱ σύν αὐτῷ μαρτυρικῶς τελειωθέντες

(...)  Ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης, τοῦ ὁποίου τήν μνήμην σήμερον πανηγυρικῶς ἑορτάζομεν, εἶναι ὡς γνωστόν ὁ θεσμοθέτης καί κατ᾿ ἄλλους ὁ «πατριάρχης» τοῦ Ἁγιορειτικοῦ κοινοβιακοῦ μοναχισμοῦ, ἀφ᾿ ἧς στιγμῆς τό μεγάλο κοινόβιον τῆς Λαύρας τό ὁποῖον ἵδρυσεν, ἀπετέλεσεν τόν πυρῆνα διά τήν ἀνάπτυξιν τῆς μοναστικῆς Πολιτείας τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

☦Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ανοίγει την αυλαία του Γ΄ΠΠ και κανείς δεν το αντιλαμβάνεται.

«Και εκεί έξω από την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ στον προαύλιο χώρο της θα κλείσει ο μεγάλος αυτός πόλεμος με την παράδοση της ΠΟΛΗΣ» .

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

«Αυτή η σημερινή συμπεριφορά των Ρώσων θα τους στοιχίσει πολλά. Θα εισέλθουν στον πόλεμο αυτό νικητές, αλλά θα εξέλθουν ηττημένοι. Ο ΘΕΟΣ ου μυκτηρίζεται και παρακολουθεί και τις τελείες σε αυτά που λέμε»

Άγιος Παϊσιος: “Τους ταπεινούς και πολύ ευλαβείς τους χρίει μόνη Της η Παναγία...”

«Εδώ και μερικά χρόνια, ένας φιλομόναχος νέος είχε παρακολουθήσει μια ολονυκτία σε μια Μονή του Αγίου Όρους με πολλή ευλάβεια. Ήταν η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου και, επειδή ήθελε και αυτός να αφιερωθή στον Θεό, σε όλη την αγρυπνία στεκόταν όρθιος και προσευχόταν με κατάνυξη.

Όταν έφθασαν στους Αίνους, ο Ιερεύς έχριε τους Πατέρες και τους προσκυνητάς από το λαδάκι της κανδήλας της Παναγίας.

☦ Ένας ιερός φόβος

Κάποτε ένας θεοσεβής ιερεύς, λειτουργούσε του Αγίου Δημητρίου, τον οποίον ευλαβείτο πολύ. Λόγω του ότι ήτο μεσοβδόμαδα, οι χριστιανοί στο ναό ήσαν λίγοι. Η λειτουργία προχώρησε και έφθασε η στιγμή του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων.

«Τα σά εκ των Σών», έσκυψε βαθιά βαθιά και διάβασε την ευχή, «έτι προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν». Ανορθώθηκε και είπε «και ποίησον τον μεν άρτον τούτον», «τω δε εν τω ποτηρίω τούτο μεταβαλλών» και τα λοιπά, αμήν, αμήν, αμήν, για να μην λέμε όλες τις λέξεις …

Ο Όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης και ο Αγιορείτικος Μοναχισμός

Παύλος Μον. Λαυριώτης

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ γεννήθηκε στην πρωτεύουσα του Πόντου Τραπεζούντα μεταξύ των ετών 927-930. Οι γονείς του ήσαν πλούσιοι και ευγενείς. Το όνομα του ήταν Αβραάμιος. Ο πατέρας καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και η μητέρα από την Κολχίδα του Πόντου. Πριν γεννη­θεί, ο πατέρας απέθανε και λίγο μετά τη γέννηση του, και η μητέρα απήλθε από τον παρόντα κόσμο.

Ο μικρός Αβραάμιος, ορφανός και από τους δύο γονείς, τέθηκε υπό την προστασία συγγενής του μοναχής, η οποία ανέλαβε την φροντίδα και την παιδαγωγία αυτού. Όλη δε η ζωή και η συμπεριφορά της μοναχής επέδρασε θετικά και καταλυτικά στην μετέπειτα εξέλιξη του Αβρααμίου.

☦Μη φοβάσαι, αδελφέ μου!. Σε περιμένει ο Κύριος!

Ένας νέος άνθρωπος λοιπόν, ταξίδευε μόνος του με το αυτοκίνητό του, για επαγγελματικούς λόγους.

Η ψυχική του κατάσταση μας είναι άγνωστη. Απ’ τη φιλικότητα όμως του Αγίου Αγγέλου του, συμπεραίνει κανείς πως ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο Θεό και τον Ουράνιο κόσμο…

Εκεί , λοιπόν, που ταξίδευε τελείως μόνος , με την άκρη του ματιού του αντιλαμβάνεται ξαφνικά ότι στη θέση του συνοδηγού υπήρχε κάποιος!

☦Ενα χρόνο βάσανα και πόνους ή τρεις ώρες στην κόλαση;

Ο Χατζηγεώργης ο Αθωνίτης, ένας αδικημένος Αγιος της εποχής μας, πολλές φορές θυμόταν έναν συγγενή του, έναν προπάππου, που υπέφερε από φρικτούς πόνους, βασανιζόμενος από μια άγνωστη αρρώστια για την εποχή του.

Χάνοντας κάποτε την υπομονή του ο άρρωστος παρακάλεσε τον Θεό να τον πάρει από τη ζωή γιατί δεν μπορούσε άλλο να υποφέρει. Παρ’όλο που ήτο ευσεβής λύγισε. Του παρουσιάζεται τότε ένας Αγγελος και του λέει:

☦ Για τη γυναίκα που αναστήθηκε τρεις μέρες μετά τον θάνατό της!

Ο Ρώσος Ιερομάρτυρας, π. Δημήτριος Κεδρολιβάνσκι (1890-1938).

Στο Σίτσεφχ συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός, που το θυμόταν και το διηγόταν συχνά ως το τέλος της ζωής του:

Πέθανε μια γυναίκα και την τρίτη μέρα οι συγγενείς της τον κάλεσαν για την τέλεση της νεκρώσιμης ακολουθίας.

Στη διάρκεια της ακολουθίας ο π. Δημήτριος είδε ξαφνικά τη νεκρή, που ήταν ξαπλωμένη στο φέρετρο, να κουνά το χέρι της. Έκπληκτος την πλησίασε.