Σε όλη την περιφέρεια εκείνη, από τη Νέα Σκήτη μέχρι τη Μεγίστη
Λαύρα, έχουν πολλοί Πατέρες και ευλαβείς προσκυνητές χριστιανοί, αισθανθεί να
αναδίνει ουράνια ευωδία και άρωμα μοσχολίβανου.
Από τη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα λεγόμενα «Καυσοκαλύβια» ανεβαίναμε με τον αδελφό μου Παντελεήμονα Μοναχό, στα Κελλιά της Κερασιάς.
Όταν άρχισε να βραδιάζη, έστρεψε το βλέμμα του προς τον ναό της
Μεταμορφώσεως, ο οποίος βρίσκεται στην κορυφή του Άθωνος.
«Προτού δε να καθίσω εις τον Γέροντα, είχον συνήθειαν κάθε απόγευμα δυο τρεις ώρες μέσα εις την έρημον -όπου είναι μόνον θηρία- εκαθήμην και απαρηγόρητα έκλαιγα, ώσπου εγένετο λάσπη το χώμα από τα δάκρυα και με το στόμα έλεγα την ευχήν.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΦΩΤΟ – πηγή
https://www.facebook.com/groups/948878515742767/?
Ο Τάφος της Παναγίας στα Ιεροσόλυμα
Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο στη ζωή του ανθρώπου από την
προσευχή. Κάνει το αδύνατο, δυνατό! καθιστά το δύσκολο, εύκολο!
Η προσευχή είναι τόσο σημαντική για την ψυχή του ανθρώπου όπως η αναπνοή. Όποιος δεν προσεύχεται στερείται της συνομιλία με το Θεό και μοιάζει με το δέντρο που δεν αποδίδει καρπούς και κόβεται και ρίχνεται στη φωτιά (Ματθ. 7:19).
Ένα πρωινό, μόλις είχε
ξημερώσει κι είχα τελειώσει τον Όρθρο, άκουσα ένα διακριτικό κτύπημα στη θύρα.
Πηγαίνοντας ν’ ανοίξω
σκεπτόμουν ποιος να ‘ταν πρωί-πρωί. Αντίκρισα σκυφτό τον Γέροντα Παΐσιο.
Ευλογημένε, μου λέει, πως τακτοποιήθηκες; Αδύνατος, κοντός, πρόχειρα ντυμένος, μ’ ένα ελαφρύ χαμόγελο. Χάρηκα έκτακτα για την απρόσμενη επίσκεψη.
