Θα έρθει η Παναγία στην απολογία μας ενώπιον του φοβερού βήματος του Χριστού, και θα σταθεί συνήγορος

Ενθυμούμαι μία θεία η οποία είχε την καλή διάθεση να πλένει τους κεκοιμημένους και τους νεκρούς, και ακόμα και αυτούς τους ζητιάνους τους εγκαταλελειμμένους σε οποιοδήποτε μέρος της πόλεως, αρκεί να την φώναζαν. 

Μέσω του συζύγου της, ήξερε ορισμένες φορές, και αντιλαμβανόταν τον θάνατον αυτών των ανθρώπων, τους έπλενε, τους καθάριζε, τους ετοίμαζε, έτοιμοι για να τους κηδέψουν την επομένη μέρα. Ξέρετε κάποτε μου είπε ένα μυστικό της. – Έχει κοιμηθεί τώρα αυτή. Δεν πρόκειται να μας ακούσει, ούτε και να υπερηφανευτεί γι’ αυτό που θα πούμε.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ Οριοθέτηση Ορθοδοξίας και αιρέσεως – Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών της Μ. Τεσσαρακοστής γιορτάζει η Εκκλησία μας την νίκη της Ορθοδοξίας εναντίον των αιρέσων. Το ιδιαίτερο ιστορικό γεγονός, που αποτέλεσε την βάση και την απαρχή του εορτασμού αυτού, ήταν η νίκη της Εκκλησίας εναντίον της εικονομαχίας. Οι εικονομάχοι πρέσβευαν ότι η χρήση των εικόνων είναι αντιχριστιανική. Δεν δέχονταν την προσκύνηση της εικόνας του Χριστού, όπως και την τιμή των εικόνων και των ιερών λειψάνων των αγίων. Η τοποθέτησή τους αυτή δεν ήταν επιφανειακή, αλλά προχωρούσε βαθύτερα ως την άρνηση της απεικονίσεως του Χριστού, πράγμα που οδηγεί τελικά στην άρνηση της σαρκώσεώς του και της παρουσίας του ως αληθινού ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Η απόληξη αυτή της εικονομαχίας φανερώνει και τον αιρετικό χαρακτήρα της• μαρτυρεί ότι ήταν πραγματική αίρεση.

“Θεέ μου ίνα τι με εγκατέλειπες;”

«Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρωποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσότερο. Ό Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει. Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ό Θεός!» λέει ο Άγιος Παΐσιος γνωρίζοντας πριν από πολλά χρόνια την πορεία των πραγμάτων στις ημέρες μας...

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 23-2-2016/7-3-2017

Διωγμὸς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐν ἔτει 2017

Μία πρώτη ἀπάντηση πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα καὶ τοὺς ἁγίους Καθηγουμένους, οἱ ὁποῖοι κωφεύουν ἐμπρὸς στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, σχίζει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ὅταν πρωτοήρθαμε στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ διαβάζαμε τὰ Συναξάρια τῶν μαρτύρων καὶ εἰδικώτερα τῶν ὁσιομαρτύρων Ἁγιορειτῶν πατέρων ἐπὶ Βέκκου μαρτυρησάντων, ἱερὸ ρῖγος διαπερνοῦσε τὴν ψυχὴ μας, βλέποντας τὰ μαρτύρια καὶ τὴν ἀγάπη ὅπου εἶχαν οἱ πατέρες γιὰ τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦ Χριστόν. Ἔτρεχαν στὰ μάτια μας δάκρυα κατανύξεως, βλέποντας αὐτοὺς ποὺ ἔτρεχαν μὲ χαρὰ τὸν δρόμο τοῦ μαρτυρίου, ἀποδεικνύοντας ὅτι τὸ μεγαλύτερο ἀγαθὸ γιὰ τὸν Χριστιανὸ εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο καὶ αὐτὴ ἐπιβεβαιώνεται μὲ τὴν ἀσκητικὴ ζωή, ἔτι καὶ ἔτι μὲ τὸ μαρτύριο: τὸ νὰ δώσει κάποιος ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχει, δηλαδὴ τὴν ἴδια του τὴν ζωή.

Ο Νίτσε και οι ‘Ελληνες

Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Φρειδερίκος Νίτσε. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο “Η Γέννηση της Τραγωδίας” (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15, ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε  είναι πολύ μπροστά από την εποχή του.

Έθαψαν τον Μ. Αλέξανδρο στην γη που κάρπιζε τα κοντάρια της Μακεδονικής Φάλαγγας.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Είναι λογικό να έθαψαν τιμητικά τον Μ. Αλέξανδρο στο χώμα εκείνο που κάρπιζε τα κοντάρια της Μακεδονικής Φάλαγγας ( βλ. ΣΑΡΙΣΑ)

Δεν το λέμε εμείς το λένε τα ιστορικά τοπωνύμια και ένας ΑΓΙΟΣ της Εκκλησίας μας. Πως λοιπόν το  ίδιο το τοπωνύμιο υποστηρίζει από μόνο του τον θεόπνευστο λόγο του ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ.

Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής...

Αληθινή ιστορία

Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής, όταν ο Γέροντας είδε από μακρυά έναν κλέφτη, που παραβίαζε την πόρτα του κελιού του...

Ήταν ο ίδιος που τον είχε κλέψει και πέρυσι...

Μέριασε ο Γέροντας, και κρύφτηκε στην μάντρα, ώσπου ο κλέφτης να τελειώσει το έργο του...

Οι έμποροι της φτώχειας, του τρόμου και η απόγνωση της ανθρωπότητας

-η συνέχεια του αγώνα της 25ης Μαρτίου 1821-

Η πολιτική οφείλει να χρησιμοποιεί ως εργαλεία τα διδάγματα της Ιστορίας και τις διαχρονικές πολιτιστικές συνεισφορές των Λαών, για να είναι αποτελεσματική, δίκαιη προς όφελος της ανθρωπότητας. Ο Ελληνικός Λαός κληρονόμησε τον μεγαλύτερο πολιτισμό εις την παγκόσμια ιστορία. Δεν ευθύνεται όμως για αυτό, αλλά και ούτε γιατί οι πρόγονοι μας δοξάζονται διαχρονικά ως μοναδικοί θεμελιωτές της πορείας της ανθρωπότητας.

H Β΄ στάσις τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας μας

Αγιογραφία από το Καθολικό της Ι.Μ. ΙΒΗΡΩΝ Αγίου Όρους

Σήμερα τὸ ἀπόγευμα, ὅπως καὶ τὶς ἑπόμενες τρεῖς Παρασκευές, θὰ τελεσθεῖ στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος τῆς Θεοτόκου. Κάθε Παρασκευὴ διαβάζεται ἀπὸ μία «Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν» καὶ τὴν τελευταία Παρασκευή, διαβάζονται ὅλες μαζί. 

Ας λέμε και εμείς όσο πιο ταχτικά μπορούμε, μόνοι μας στο σπίτι μας τους «Χαιρετισμούς»

ΦΩΤΟ: η εικόνα της Παναγίας έξω από την παλιά είσοδο της ΙΜ ΙΒΗΡΩΝ

Μια χειμωνιάτικη νύχτα του 1701 ένας αγιορείτης μοναχός βρέθηκε ταλαιπωρημένος έξω από την σεβάσμια Μονή των Ιβήρων.

Στη θλίψη του και στην ανάγκη του, ύψωσε τα χέρια του προς την πάνσεπτη εικόνα της Παναγίας, που είναι ζωγραφισμένη πάνω από την κεντρική πύλη, και άρχισε να προσεύχεται.

Και τότε, ενώ προσευχόταν, ένοιωσε στον εαυτό του μία ασυνήθιστη και θαυμαστή αλλοίωση. Αισθάνθηκε, σαν να έσταζε από την εικόνα της Παναγίας στην καρδιά του «δρόσος ουράνιος και θείος γλυκασμός».

Και η καρδιά του κατενύγη· και τα μάτια του άρχισαν να αναβλύζουν δάκρυα σαν πηγή. Σκόρπισε το σκοτάδι του νου του.

«Γέμισε όλη η εκκλησία από Αγίους! Τους οποίους μάλιστα αναγνώριζα!»

Διηγείται ο πατήρ Στέφανος στο περίφημο βιβλίο του για την «Ευχή στον κόσμο» τα εξής:

Ήρθε ένας κύριος, πριν από είκοσι περίπου χρόνια, και μου είπε ότι είχε πολλά βάσανα και ότι θα ήθελε να κάνει προσευχή για να μπορέσει να τα αντιμετωπίζει οικογενειακώς, με περισσότερη καρτερία και υπομονή και, αν αυτό είναι δυνατό, χωρίς γογγυσμό. «Αλλά, μη μου πεις», έτσι μου ζήτησε, «να λέω όλο το βράδυ αυτό το “Κύριε ελέησον!… Κύριε ελέησον!…”. Πες μου έναν άλλον τρόπο, πιο πρακτικό...».

Ταπεινοφροσύνη και Κατάκριση

Ταπεινοφροσύνη - Κατάκριση - Σωτηρία

Από τον Μικρό Ευργετινό

Του αββά Ησαΐα:

Όποιος έχει ταπεινοφροσύνη, γλώσσα δεν έχει για να ελέγξει τον έναν που είναι αμελής η τον άλλον που είναι ασεβής· ούτε μάτια έχει, για να παρατηρεί τα ελαττώματα άλλου· ούτε αυτιά έχει, για να ακούει όσα δεν ωφελούν την ψυχή του· και δεν έχει να μιλήσει σε κανέναν για τίποτε άλλο, παρά μόνο για τις αμαρτίες του· αλλά και με όλους τους ανθρώπους έχει ειρηνικές σχέσεις όχι για κάποια φιλία, αλλά για χάρη της εντολής του Θεού (Μάρκ. 9:50).