Η ελεημοσύνη του πλουσίου (Γεροντικό)

Κάποιος πλούσιος χριστιανός επισκέφτηκε κάποτε έναν Ερημίτη και φεύγοντας, του πρόσφερε ένα γερό φιλοδώρημα. Εκείνος όμως με κανένα τρόπο δεν ήθελε να το δεχθεί.

«Πορευόμενοι…»

Ὁ ἄνθρωπος πορεύεται. Αὐτὴ εἶναι ἡ ζωή του. Πορεία. «Ἐξ ὠδίνων μέχρι ταφῆς» (Θεοδωρήτου, Ἑρμηνεία τοῦ ριη΄ Ψαλμοῦ, PG 80, 1824)· ἀπὸ τὸν ἐπώδυνο τοκετὸ μέχρι τὸν ἐνταφιασμό του. Ποῦ πορεύεται; Μυστήριο. Πῶς πορεύεται; Τὸ μεγάλο πρόβλημα.

Στὸ πρῶτο ἐρώτημα, στὸ «ποῦ πορεύεται;», ἡ σύγχυση εἶναι ἀμέτρητη. Στὸ δεύτερο, τὸ «πῶς πορεύεται;», ἡ ἀπάντηση εἶναι ἐπώδυνη.

Το τελευταίο Πάσχα του Αγίου Παΐσιου(1994)

Του Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κατερέλου

Τώρα, όσον άφορα στον Γέροντα Παΐσιο, με αφορμή την Θεολογική Σχολή, ιδιαίτερα κατά την περίοδο 93-94, πήγαινα τακτικά στην Σουρωτή και έκανα αρκετές, τότε, ακολουθίες, Λειτουργίες, κλπ.

Θυμάμαι ότι, όταν κάναμε ένα Ευχέλαιο και την ώρα πού ή άναξιότης μου θα έχριε τον Γέροντα Παΐσιο, εκείνος, λόγω της ιεροσύνης μου και της ταπείνωσης του, βέβαια, έσκυψε και φίλησε το αμαρτωλό χέρι μου. Εγώ τότε, κοκκίνισα, τάχασα, και ό μόνος τρόπος πού μπορούσα νομίμως να αντιδράσω ήταν κι εγώ, αυθόρμητα, να πάρω την ιδική του ευχή, γιατί είχα μπροστά μου έναν Άγιο, και να ασπασθώ κι εγώ, ταυτόχρονα, το δικό του χέρι. Με την κίνηση, όμως, πού έκανα για να φθάσω και να ασπασθώ το δικό του χέρι, έγινε μία σύγκρουσης κεφαλιών...!

Η ευλάβεια του Αγίου Παΐσίου στην Παναγία

- Γέροντα, ποια εικόνα της Παναγίας σας αρέσει περισσότερο;

- Εμένα όλες οι εικόνες της Παναγίας μου αρέσουν. Και μόνο το όνομά Της να βρω κάπου γραμμένο, το ασπάζομαι πολλές φορές με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά μου.

Είναι φοβερό, αν το σκεφθής!

Μικρό κοριτσάκι ήταν και είπε το «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού».

Διδαχή την Κυριακή του Παραλύτου για τις τιμωρίες του Θεού

(Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Ίδε υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν σοί τι γένηται» (Ιω. 5, 14)

«ΠΡΟΣΕΞΕ, έχεις γίνει καλά· από δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο». Αυτή τη συμβουλή έδωσε ο Κύριος στον παράλυτο που θεράπευσε, όπως ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο.

Αγαπητοί αδελφοί! Η συμβουλή του Κυρίου έχει και για μας πολύ μεγάλη σημασία. Κι αυτό, γιατί μας πληροφορεί ότι για τις ασθένειες και τα άλλα δεινά της επίγειας ζωής μας ευθύνονται οι αμαρτίες μας. Και όταν ο Θεός μας απάλλάξει από μιαν ασθένεια ή άλλη δυστυχία, τότε, αν αρχίσουμε πάλι να ζούμε αμαρτωλά, θα μας βρουν νέα δεινά, χειρότερα από τα πρώτα, που ήταν παιδαγωγικές και σωφρονιστικές θείες τιμωρίες.

Επιβεβαίωση της ύπαρξης αοράτων ασκητών - μαρτυρία

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 

από το περιοδικό «ΠΡΩΤΑΤΟΝ» (τευχ. 119, ΙΟΥΛ.-ΑΥΓ. 2010)

Σχετικώς με το γεγονός που ζήσαμε στο Κελλί του Προφήτου Δανιήλ, παραθέτουμε παρακάτω την καταγραφή αυτού του γεγονότος, πιστεύοντας πως αξίζει να γνωστοποιηθεί και σε άλλους.

‘Εξ αρχής θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι έχουμε την βεβαιότητα ότι δεν λέμε κάτι πρωτάκουστο η ότι τα παρακάτω αποτελούν μία αξεπέραστη πνευματική εμπειρία στο «Περιβόλι της Παναγίας». Αντιθέτως, γνωρίζουμε ότι είναι μία μαρτυρία από τις πολλές, η οποία αν ίσως και δεν έχει την ισχύ να επιβεβαιώσει ακράδαντα την παράδοση για τους ερημίτες και αόρατους ασκητές του Αγίου Όρους, είναι όμως μία επιπλέον επανάληψη αυτής της παραδόσεως, και το βασικότερο, ότι εξ άπαντος αποτελεί μία βέβαιη μαρτυρία της ζωής των Αγιορειτών πατέρων, που συνεχίζει την ασκητική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

† ΘΑ ΕΠΕΜΒΕΙ Ο ΘΕΟΣ † Μαρτυρία για τις ηλεκτρονικές ταυτότητες από την κόρη του π. Ιωάννη Καλαΐδη

(ΗΧΗΤΙΚΟ) Για πρώτη φορά στο φως μια συγκλονιστική μαρτυρία για τις ηλεκτρονικές ταυτότητες από την κόρη του π. Ιωάννη Καλαΐδη, ο οποίος εκοιμήθη στις 4/8/2009.

Πατήρ Ιωάννης Καλαΐδης: «Παιδιά μου, εγώ φεύγω, αλλά είμαι πάρα πολύ χαρούμενος, γιατί ο καλός Θεός άκουσε, όχι εμένα τον «τελευταίο» που ευχόμουνα για αυτό το θέμα, αλλά πολλοί προσεύχονταν για αυτό το θέμα και έδωσε Έλεος..!

Κυριακή του Παραλύτου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. ε’ 1-16) Μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει όλα τα λυπηρά αυτής της ζωής με καρτερία κι ελπίδα στο Θεό. Γι’ αυτόν η κάθε μέρα θα είναι μήνας στον ουρανό, ενώ στον άπιστο θα μοιάζει με χρόνο ολόκληρο. Γιατί ο άπιστος χαίρεται μόνο όταν δεν υποφέρει· κι όταν υποφέρει, το κάνει χωρίς υπομονή κι ελπίδα στο Θεό και δυσανασχετεί. Μακάριος είναι ο άνθρωπος που δε γογγύζει όταν υποφέρει, αλλ’ εξετάζει τις αιτίες με υπομονή κι ελπίδα στο Θεό. Πού θα βρει τις αιτίες που τον κάνουν να υποφέρει αυτός που πάσχει;

Ο Πολιούχος και Ευεργέτης της πόλεως των Θηβών Άγιος Ιωάννης ο Καλοκτένης ο "Νέος Ελεήμων"

«Τῇ 29η τοῦ μηνός Ἀπριλίου μνήμη του εν Ἁγίοις Πατρός ημών Ἰωάννου Μητροπολίτου Θηβῶν καί ἐξάρχου πάσης Βοιωτίας τοῦ Καλοκτένους καί νέου Ἐλεήμονος».

Κατά τον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας «διά να μάθη τις τόν βίον ἀνθρώπου παλαιοτέρας ἐποχής, πρέπει νά γνωρίση την κοινωνικήν καί πολιτικήν κατάστασιν τῶν χρόνων ἐκείνων, να γνωρίζη τόν τρόπον τῆς ζωῆς τῶν τότε ἀνθρώπων, την χώραν, είς τήν ὁποίαν ἐκείνος ἔζησε, καί ἐπί τούτων στηριζόμενος ὡς ἐπί ἀσφάλῶν θεμελίων νά μελετήση καί περιγράψη τόν βίον τοῦ προσώπου».

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: “Kάτσε να ρίξουμε πρώτα αυτή την κυβέρνηση…”

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ΣΗΜΕΙΟΝ των ΚΑΙΡΩΝ μας … ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ στην πολιτική επιχειρηματολογία των κομμάτων και στην ειρωνεία των εξυπνάκηδων τις τελευταίες ώρες.

Όμως ο ΑΓΙΟΣ είναι μια μεγάλη αγκαλιά για όλους γιατί βίωνε από εδώ το ΦΩΣ της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.

Ο σημερινός χλευασμός εναντίον του Αγίου Πορφυρίου θα γίνει μαζί με τα επερχόμενα σημάδι ανάδειξης του πνευματικού μεγέθους του Αγίου αυτού των ημερών μας.

Αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν ενδιαφέρονται ακόμη και για την καθημερινότητα των πολιτικών τεκταινόμενων της δύσμοιρης πατρίδας, μάλλον πλανώνται πλάνη οικτρά.

Ο ΑΠΤΕΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Στα πολύ παλιά χρόνια, όταν γνώρισε τον μαρτυρικό θάνατο ο άγιος του Χριστού Μερκούριος (3ος αιώνας), είχε κάνει πολύ μεγάλη αίσθηση τόσο το μαρτύριό του όσο και ο θάνατος του Ιουλιανού του Παραβάτου απ’ το ίδιο το χέρι του στρατηλάτου Μερκουρίου, κι ας ήταν ήδη τούτος ο Μάρτυς από καιρό σωματικά θανατωμένος. Εκείνα τα χρόνια λοιπόν, ζούσε σ’ εκείνα τα μέρη της μακρινής Καππαδοκίας ένας ιερεύς που δεν πρόσεχε τον βίο του. Πολλές φορές τον μάζευε η πρεσβυτέρα του μέσ’ από τα καπηλειά όπου έπινε και μεθούσε μαζί με τους μπεκρήδες και τους μεθύστακες του χωριού. Αυτό γινόταν αιτία να θλίβεται κατάβαθα η πρεσβυτέρα του και να στενοχωριέται πολύς κόσμος της ενορίας. Του έκαναν με τρόπο παρατηρήσεις, συστάσεις, μα εκείνος τίποτε:

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Ὁμιλία τοῦ ἁγίου ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Στό χρυσωρυχεῖο οὔτε τήν πιό ἀσήμαντη φλέβα δέν θά δεχόταν νά περιφρονήση κανένας κι ἄς προξενῆ πολύν κόπο ἡ ἔρευνά της. Ἔτσι καί στίς θεῖες Γραφές δέν εἶναι χωρίς βλάβη νά προσπεράσης ἕνα γιῶτα ἤ μιά κεραία. Ὅλα πρέπει νά ἐξετάζωνται. Τό ἅγιο Πνεῦμα τά ἔχει πεῖ ὅλα καί τίποτα δέν εἶναι ἀνάξιο σ̉ αὐτές. Πρόσεξε λοιπόν τί λέει ὁΕὐαγγελιστής κι ἐδῶ: Αὐτό πάλι ἦταν τό δεύτερο σημεῖο πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς, πηγαίνοντας ἀπό τήν Ἰουδαία στήν Γαλιλαία.