Το Αίμα του Αμνού της Θείας Μεταλήψεως συντηρεί την ψυχή
βαθύτατα και στηρίζει τον κόσμο να στέκεται στα πόδια του. […]
Ιδού γιατί όλος ο κόσμος θα έπρεπε να είναι στη Θεία
Λειτουργία, διότι η παράταση της ζωής του είναι δώρο της Θείας Λειτουργίας. […]
Συνεπώς όσο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζητούν τη μετάνοια και τη Θεία Κοινωνία, ο σατανάς δεν θα έχει δύναμη. Τον εμποδίζει η δύναμη του Θεού.
Αύριο κατά περίεργη σύμπτωση στους άδειους και συνάμα φυλασσόμενους Ενοριακούς Ναούς θα ακουστεί το αναστάσιμο απολυτίκιο του ά’ ήχου. Ας κάνουν λοιπόν τον κόπο κι ας το ακούσουν αυτό οι εντεταλμένοι φρουροί του Χριστού μας και των Αγίων του, για να καταλάβουν ότι η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΖΩΗ που πήραν εντολή να φρουρούν ούτε φρουρείται, ούτε περιορίζεται και ούτε φυλακίζεται……. ΑΛΛΑ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ
Ἀπολυτίκιον, Ἦχος α΄
«Τοῦ λίθου σφραγισθέντος ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ στρατιωτῶν φυλασσόντων τὸ ἄχραντόν Σου Σῶμα, ἀνέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν. Διὰ τοῦτο αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, ἐβόων Σοι Ζωοδότα. Δόξα τῇ Ἀναστάσει Σου Χριστέ. Δόξα τῇ οἰκονομίᾳ Σου, μόνε Φιλάνθρωπε.»
“Η Σκήτη των Καρεών,
αγάλλου εν θείω Πνεύματι, ανθήσασα και αυτή, τον κλεινόν Νεκτάριον, νέκταρ το
γλυκύτατον, αρετής απάσης, και Οσίων τον εφάμιλλον.”
Γεννήθηκε στο
Μοναστήρι (Βιτώλια) των σημερινών Σκοπίων. Ο πατέρας του, με τη συμφωνία της
συζύγου του, αναχώρησε μαζί με τους δύο υιούς του, για την πλησιόχωρη μονή των
Αγίων Αναργύρων Καστοριάς και όλοι μαζί αφοσιώθηκαν στους ασκητικούς αγώνες.
Ο Νεκτάριος όμως, ο κατά κόσμον Νικόλαος, ποθώντας την ανώτερη ζωή, ήλθε στο Άγιον Όρος και υποτάχθηκε στους οσίους Γέροντες Φιλόθεο και Διονύσιο, στο Κελλί των Αγίων Αρχαγγέλων, του Ιάγαρη επονομαζόμενο, στις Καρυές. Με μεγάλη αγάπη τήρησε μέχρι τέλους τις μοναχικές υποσχέσεις του.
"το
ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ πλήρωμα δεν θέλει να γυμναστεί στην Πάρνηθα , όπου και οι
θρύλοι αναφέρονται για τις εκεί νεράιδες και τα ξωτικά, αλλά θέλει να γυμναστεί
πνευματικά μέσα στο φυσικό του σπίτι που είναι οι Εκκλησίες των πατέρων και των
προγόνων του. Αυτοί τις οικοδόμησαν και οι πιστοί τις θεωρούν πνευματικό
ιδιοκτησιακό δικαίωμα τους.
Μέσα εκεί επιθυμούν να " γυμναστούν" πνευματικά δηλ. να προσευχηθούν και μέσω των ΘΕΙΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ να αναπέμψουν προσευχές - ικεσίες πρώτα για το μεγάλο λοιμικό κακό που μας βρήκε. Ήδη κάθε πιστός , κάθε οικογένεια εκτός των επώδυνων προβλημάτων της ανεργίας και της κατάθλιψης αρχίζει και υποφέρει από το λοιμικό αυτό κακό.
ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ : το
Ιερόν Λείψανο του σήκωσε τα χέρια για να του βγάλουν τα Λατινικά άμφια, ώστε να
φορέσει τα ΟΡΘΟΔΟΞΑ… έτσι
και η ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ θα σηκώσει τα χέρια της για να θεραπεύσει τις ματωμένες πληγές
της ανθρωπότητας των καιρών μας.
Τα Είπε Όλα: 1965 Σηκώνει τα χέρια του για να του βγάλουν τα λατινικά άμφια και
να τον ντύσουν ΟΡΘΟΔΟΞΑ.
Μόνο στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ συμβαίνουν αυτά για αυτό και η
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ μετά της ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑΣ της έχει να δώσει πολλά μέχρι της συντέλειας των
αιώνων
Γράφει ο Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Στην Βενετία το 1965
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ
Το Ιερό Σκήνωμα του ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ να ζωντανεύει, να κτυπά το τζάμι της Λάρνακας, να κάνει φασαρία, να τρομοκρατεί τους Λατίνους, γιατί ήθελε να γυρίσει στο σπίτι του, στα Ιεροσόλυμα, ώστε να βρίσκεται κοντά στα παιδιά του, τους Ορθοδόξους προσκυνητές των ΑΓΙΩΝ ΤΟΠΩΝ , να τους ευλογεί και να τους βοηθάει με την παρρησία του.
Συχνά όταν συναντούμε στον δρόμο έναν ζητιάνο βρίσκουμε χίλιες
δικαιολογίες να μην απλώσουμε το χέρι μας να δώσουμε έστω και ένα δεκάλεπτο.
Άλλοι πάλι αυτές τις ημέρες, όταν βλέπουν τις κυρίες του εράνου αγάπης με τα
κουπόνια στο χέρι να ζητούν την συνδρομή μας, βγάζουν όλη την γκρίνια τους.
Την 1η Δεκεμβρίου γιορτάσαμε την μνήμη του αγίου Φιλαρέτου του ελεήμονος. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του γυρνούσε στους δρόμους της Κωνσταντινουπόλεως μ΄ έναν υπηρέτη ο οποίος κρατούσε τρία πουγγιά: ένα γεμάτο χρυσά νομίσματα, ένα με αργυρά και το τρίτο με χάλκινα. Μόλις τον πλησίαζε κάποιος ζητιάνος έπαιρνε στην τύχη νομίσματα χωρίς να υπολογίζει την ελεημοσύνη με βάση την δική του κρίση αλλά άφηνε στον Θεό να αποδίδει στον καθένα ό,τι του αξίζει.
Η Εκκλησία δεν είναι ακορντεόν να ανοιγοκλείνει με τα lockdown των
ανθρώπων.
Το πρωί στην Αθήνα με την καταρρακτώδη βροχή πολλοί βρέθηκαν
απροετοίμαστοι και δίχως ομπρέλα στους δρόμους.
Μια ψυχούλα εντελώς βρεγμένη τρύπωσε μέσα σε ένα Ιερό Ναό για να
ξαποστάσει.
Πρέπει να είχε τελειώσει η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ για την μνήμη των μεγάλων αγίων της ημέρας ( 4 Δεκεμβρίου τιμάει η εκκλησία μας την Μεγαλομάρτυρα Αγία Βαρβάρα , τον Όσιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, τον Ιερομάρτυρα Άγιο Σεραφείμ του Φαναρίου Καρδίτσας).
Ανάμεσα στους μεγάλους αγίους της Εκκλησίας μας σημαντική θέση
κατέχουν οι μεγάλες ασκητικές και μοναχικές μορφές. Ένας από αυτούς είναι και ο
άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος.
Γεννήθηκε το έτος 439 στο χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωάννης και Σοφία, οι οποίοι ήταν πλούσιοι και ευσεβείς. Ο πατέρας ήταν στρατιωτικός και κατά συνέπεια ήταν αναγκασμένος να μεταναστεύει. Όταν ο Σάββας ήταν μικρός, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει με τη σύζυγό του στην Αλεξάνδρεια, αφήνοντας το παιδί του στην ανατροφή σε κάποιον συγγενή του ονόματι Ερμία. Αλλά ενωρίς τον εγκατέλειψε λόγω της κακής συμπεριφοράς της συζύγου του προς αυτόν.
ΟΙ ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ ΜΕΧΡΙ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΒΓΗΚΕ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΔΕΙ ΟΤΙ Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΠΟΥ ΕΞΑΓΓΕΛΘΗΚΕ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ
ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ.
ΣΥΣΤΗΝΕΙ ΑΥΤΌΣ ΠΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΙ ΑΥΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΕ ΠΟΙΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΔΟΥΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΗΘΕΝ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ.
Η Αγία Βαρβάρα η Μεγαλομάρτυς εορτάζει στις 4 Δεκεμβρίου
«Που πορευθώ από του Πνεύματος σου...»
Το γνωστό γραφικό
στίχο που πορευθώ από του Πνεύματος σου και από του προσώπου σου που φύγω...
θυμίζει ο τρόπος με τον οποίο η χάρις του Θεού άγγιξε την ψυχή της Βαρβάρας και
φωτίζοντας την με της θεογνωσίας το φως, την έκανε χριστιανή, για να φωτίζει
έκτοτε και στους αιώνες τους πιστούς με την άθληση και το μαρτύριο της.
Στην Ηλιούπολη της Κοίλης Συρίας (Φοινίκης), πόλης κτισμένης στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Αντιλίβανο, γεννήθηκε η Βαρβάρα. Για τη μητέρα της δεν παραδόθηκαν από τους συναξαριστές στοιχεία, ο πατέρας της όμως μας είναι γνωστός.
