☦ Σπάζοντας τα δεσμά του θανάτου

 ☦  Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος

(στη μνήμη του πατέρα μου)

Κάθε Κυριακή, δια μέσου των αιώνων, η Ορθόδοξη Εκκλησία διακηρύττει την Ανάσταση του Χριστού.[1] Κάθε Κυριακή ξαναζούμε για άλλη μια φορά τη χαρά ότι «Χριστὸς Ἀνέστη». Και αυτή η χαρά μας είναι τόσο βαθειά και διάχυτη, ώστε μαρτυρείται αφ’ εαυτής:

ευφραινόμαστε όχι μόνο επειδή ο Χριστός αναστήθηκε, αλλά και επειδή η Ανάστασή Του είναι για μας η αρχή μιας νέας, πρωτοφανέρωτης ζωής. Στον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που διαβάζεται στους ναούς μας τη νύχτα της Αναστάσεως, λέει ότι «Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐν τῷ μνήματι…», και εμείς συνεχίζουμε να μεταδίδουμε το μήνυμα αυτό από γενιά σε γενιά. Είναι όμως το μήνυμα αυτό αληθινό; Δεν βλέπουμε ότι ο θάνατος θερίζει γύρω μας; Δεν υπάρχουν μνήματα και δίπλα στις χριστιανικές εκκλησίες; Πώς μπορούμε να λέμε «νεκρὸς οὐδεὶς ἐν τῷ μνήματι;», ότι ο Χριστός «ἐπάτησε τῷ θανάτῳ τὸν θάνατον»;

☦ "Εις εμέ το λέγεις Κύριε; Εις εμέ;"...

Να ζείς σε αυτόν τον άχαρο βίο, ταπεινός, άσημος, διωγμένος, με θυσίες, στερήσεις, συκοφαντίες, με ευαγγελικό ζήλο, αγάπη για τον πλησίον, ανεξικακία, απλότητα, πτωχεία αποστολική, θείες αποκαλύψεις, αλλοιωμένος από έρωτα θεϊκό,με προσευχή αδιάλειπτη, με εξ ύψους διαβεβαιώσεις για την πνευματική σου πορεία, και την ύστατη επιθανάτια ώρα να μην σε έχει εγκαταλείψει ακόμα ο φόβος του θανάτου και της κρίσης, και να θεωρείς τον εαυτό σου, ως τον έσχατο και πλέον περιφρονημένο αμαρτωλό!

☦ Άγιος Νεκτάριος: Πηγή αέναης νιότης της εκκλησίας στους σύγχρονους καιρούς!

Ο άγιος Νεκτάριος, με τη σημερινή του γιορτή, μας προετοιμάζει για την πρωτεύουσα ημέρα της γιορτής του! Την 9η Νοεμβρίου. Και επειδή φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την αγία κοίμησή του θα πρέπει να εορταστεί ως βασιλεύουσα αυτή η εορτή!

Άλλωστε και ο ίδιος δημιούργησε, άφησε στο πόδι του, και σε ολόκληρη την εκκλησία και τον κόσμο, όχι μόνον την οσιακή του μνήμη αλλά και διάδοχους και συνεχιστές. Και μάλιστα αγίους, και υπό αγιοκατάταξη αγίους. Ένας εσμός, πλήθος αγίων ήταν η συναναστροφή του και οι άνθρωποι που καθοδηγούσε. Το ίδιο και τα τέκνα του!

☦ Οσία Φοίβη η διακόνισσα

Βιογραφία

Η μνήμη της Αγίας Φοίβης αναφέρεται επιγραμματικά στο «Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον» έκδοση «Αποστολικής Διακονίας» 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη της αυτή τη μέρα. Μάλλον όμως πρόκειται για την Αγία Φοίβη που αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην «Προς Ρωμαίους», στο κεφάλαιο 16, στίχοι 1-2: «Συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ἡμῶν, οὖσαν διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεγχρεαῖς, ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε ἐν Κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων καὶ παραστῆτε αὐτῇ ἐν ᾧ ἂν ὑμῶν χρῄζῃ πράγματι· καὶ γὰρ αὐτὴ προστάτις πολλῶν ἐγενήθη καὶ αὐτοῦ ἐμοῦ».

☦ “Ο ΝΕΚΡΟΣ ΗΓΕΡΘΗ…”

Εις την καλύβην του αγίου Νικολάου της Ιβηριτικής Σκήτης έζησεν ο ενάρετος και απλούστατος γέρων Νικηφόρος, ο οποίος εχρημάτισεν και Πνευματικός του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄. Ο οσιομάρτυρας επίσης Ευθύμιος ήτο υποτακτικός του. Μετά το μαρτύριόν του το λείψανον του οσιομάρτυρος Ευθυμίου το μετέφεραν από την Κωνσταντινούπολιν εις την καλύβην του μέσα εις ένα ξύλινον βαρέλι. Όταν ήλθε το λείψανον, ο γέρων Νικηφόρος απευθύνθη με θερμά δάκρυα προς τον υποτακτικόν του άγιον Ευθύμιον να εγερθή, διά να τον ασπασθεί, όπερ και εγένετο ! Ο νεκρός ηγέρθη, ησπάσθησαν αλλήλους και εν συνεχεία πάλιν ανεπαύθη.

☦ Ο Ιησούς Χριστός έχει τον τελευταίο λόγο στην Ιστορία. Και γι’ αυτό όσο και αν ο Ουρανός συννεφιάζει, εμείς πάντα ελπίζουμε…

Μακαριστός Γέροντας Γεώργιος Καψάνης,

Καθηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους.

apantaortodoxias

☦ Στον ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ - Αίγινα 2013 -«...Νεκτάριο με ονομάζουν και κοίτα κακομοίρη μου να μην πετάξεις το παξιμάδι που σου έδωσα, σε λίγο και αυτό θα είναι δυσεύρετο!!!»

Φώτο του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ σε περιοδεία του στην Κύμη της Εύβοιας.

Απρίλιος του 2013 , είχαμε μπει στα μνημόνια για τα καλά, έτρεχαν όλα τα προγράμματα των τοκογλύφων στην ραχοκοκαλιά του Έλληνα. Τότε μας υποσχόταν, ότι θα βγούμε σύντομα από αυτά και μας έλεγαν υπομονή.

Σήμερα ουδείς γνωρίζει τι έπεται , η οπτική γωνία  μας θόλωσε από υποσχέσεις , ψέματα και κοροϊδία.

 Ένας καλός φίλος πήγαινε εκείνες τις μέρες για προσκύνημα στην ΑΙΓΙΝΑ.

Τότε μας περιέγραψε αυτά που έζησε. Εμείς τα μεταφέραμε στις 5 Απριλίου του 2013 όπως μας τα είπε, έστω και ασύντακτα.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

-Δεν άντεχα άλλο φίλε μου αυτή την κατάσταση, ένας μόνιμος κόμπος έχει σταθεί στο λαιμό μου και πνίγει την αναπνοή μου. Δεν ζούμε πλέον στις μεγαλουπόλεις, περπατάς και βλέπεις ζωντανούς- νεκρούς, κάποιοι φρόντισαν και μας άνοιξαν τους τάφους μας. Έτσι πριν μπω... στο δικό μου τάφο... αποφάσισα ένα πρωινό να δραπετεύσω να πάω στη Αίγινα, να προσκυνήσω τον Τάφο του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ.

☦ ΑΓΙΕ ΝΕΚΤΑΡΙΕ ΣΩΖΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-Κάτωθεν του χρυσούφαντου σκέπαστρου της Τίμιας Κάρας του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ...

ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΡΙΝ ΟΤΑΝ ΛΙΤΑΝΕΥΑΜΕ ΙΕΡΟΠΡΕΠΩΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΤΟΥ  ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΑΓΙΑΖΟΤΑΝ ΟΛΆΚΕΡΗ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

☦ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ στο δωμάτιο που κοιμήθηκε Οσιακά ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ και λόγος του «Περί σχίσματος»

 (επαναδημοσίευση βλ.

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2020/09/blog-post_11.html )

3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

Πριν την πανδημία Φίλος καλός  μας έστειλε ευλογίες από το πρωινό επισκεπτήριο στο θάλαμο του Αρεταίειου Νοσοκομείου των Αθηνών και από το δωμάτιο που κοιμήθηκε ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ το σούρουπο της Κυριακής της 8- 11- 1920.

Τώρα είναι πολύ δύσκολο κάποιος να επισκεφτεί αυτόν τον χώρο λόγω των νέων συνθηκών ασφαλείας στα νοσοκομεία.

Τον ευχαριστούμε και τις μοιραζόμαστε μαζί σας προς Δόξα του Άγιου Θεού.

☦ «Oι σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;»

Από την ΛΕΣΒΟ μας που δοκιμάζεται ΣΚΛΗΡΑ ΤΩΡΑ Επί 20 έτη αντί για καλημέρα μας χαιρετούσε με το: « Oι σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;»

το παρακάτω άρθρο γράφτηκε τον ΜΑΙΟ του 2013 και γίνεται μέρα με την μέρα επίκαιρο

5 Μαρτίου  στην μνήμη του νέου δια Χριστού Σαλού Πατέρα και Γέροντος της ΑΓΙΟΤΟΚΟΥ Νήσου της Λέσβου, Παπά Φώτη του Λαυριώτη

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗΣ Ο ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ, το αηδόνι της Μυτιλήνης που ξετρελάθηκε από την Χαρά της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ και έκανε ευλογημένες σαλότητες για να μας συνετίσει εν ΧΡΙΣΤΩ.

☦ Ἡ κοίμηση τῆς μητέρας μου

Τὴν Μεγάλη Δευτέρα τοῦ 1971 ἔκανε ἐξετάσεις καὶ ἔβγαλε ἀκτῖνες. Φάνηκε καθαρὰ ὅτι εἶχε καρκῖνο σὲ πολὺ προχωρημένο στάδιο…

Μόλις τὸ ἔμαθε, ἔστρεψε τὸ βλέμμα της στόν οὐρανὸ καὶ εἶπε: «Σ’ εὐχαριστῶ, Χριστέ μου, ποὺ μὲ ἐπισκέφθηκες τόσο νωρίς. Δός μου, σὲ παρακαλῶ, δύναμη καὶ ὑπομονὴ μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς μου».

Ὅσο περνοῦσε ὁ καιρός, ἡ κατάστασή της χειροτέρευε. Ἔτρωγε ἐλάχιστα, πολλὲς φορὲς τὴν ἡμέρα, ἀλλὰ κάθε φορὰ ἔκανε ἐμετό. Ὑπολογίζω ὅτι τοὺς λιγότερους ἐμετούς πού ἔκανε σὲ μιὰ μέρα, ἦταν γύρω στούς 20, ἐνῶ οἱ περισσότεροι γύρω στούς 60… Ὅμως ποτὲ δὲν ἐκδηλωνόταν. Ποτὲ δὲν ἔλεγε «ἔχω αὐτὸ ἤ ἐκεῖνο». Ἂν κανεὶς ἔλειπε καὶ τύχαινε νὰ κάνη ἐμετό, τότε σηκωνόταν καὶ τὰ ξέπλενε ἀθόρυβα, ὥστε νὰ μὴ καταλάβουν οἱ ἄλλοι καὶ στενοχωρηθοῦν…

☦ Ο ύμνος της αγάπης του Αποστόλου Παύλου

Ο Ύμνος της Αγάπης, όπως είναι γνωστή στον χριστιανικό κόσμο το τμήμα του 13ου Κεφαλαίου της της Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς την παλαιοχριστιανική αδελφότητα της Αρχαίας Κορίνθου και διασώζεται μέσω της Καινής Διαθήκης, είναι ένα από τα πιο αξιόλογα κείμενα της Αγίας Γραφής. Είναι ένας υπέροχος ύμνος του Αποστόλου Παύλου για την αγάπη. Είναι ένα άριστο ποίημα. Περιέχει καταπληκτικές αλήθειες, που φωτίζουν και εξυψώνουν τη ζωή του ανθρώπου.  Η αγάπη είναι θείο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Ο Θεός φανερώνει την αγάπη του, στέλνοντας στον κόσμο τον Ιησού Χριστό. Χωρίς λοιπόν την αγάπη δεν μπορούμε να ζήσουμε, ούτε να εφαρμόσουμε καμιά άλλη αρετή. Η συμπεριφορά του ανθρώπου, που έχει μέσα του την αγάπη του Θεού, είναι πολύ χαρακτηριστική και υπέροχη. Ο άνθρωπος, που αγαπά δε ζηλεύει, δε φουσκώνει από εγωισμό, δε θυμώνει, δε ζητεί το δικό του συμφέρον, δε σκέφτεται για τους άλλους κακό. Η αγάπη τίποτε δεν παθαίνει. Αυτή θα βασιλεύει και θα επικρατεί σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Η αγάπη θα γεμίζει τις καρδιές όλων των ανθρώπων, που την παραδέχτηκαν και την εφάρμοσαν στη ζωή τους. Έτσι η μακαριότητα και η χαρά θα είναι τα σημάδια των παιδιών του Θεού μέσα στους απέραντους αιώνες των αιώνων.