☦ ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ H ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

☦ Να κάνουμε το ἀληθῶς Ἀνέστη ἀληθινή πράξη ζωῆς

 -Ἄν εἶναι ἀληθῶς τὸ Ἀνέστη δὲν πιάνει τὴν καρδιὰ μας καμιὰ θλίψη καμιὰ ταλαιπωρία καμιὰ δυσκολία καμιὰ σκοτούρα καμία ἔννοια.

- Ἄν δὲν πῶ τὸ Ἀληθῶς Ἀνέστη εἶναι σὰ νὰ μὴν δέχομαι τὸν Χριστό. Ἄν πάλι... τὸ πῶ πρέπει νὰ τὸ ἐφαρμόσω.

- Νὰ κάνουμε τὸ ἀληθῶς Ἀνέστη ἀληθινὴ πράξη ζωῆς. Αὐτὸ ἔχουμε νὰ κάνουμε ὡς χριστιανοί.

☦ Η Υπεραγία Θεοτόκος στο πέρασμα των αιώνων έκανε δύο σημαντικές επισκέψεις στην Μακεδονική γη και μάλιστα σε ένα ιδιαίτερο σημείο του Αγίου Όρους, στο λιμάνι του Κλήμεντος στη Μονή Ιβήρων.

Η πρώτη πραγματοποιήθηκε κατά την διάρκεια της επίγειας ζωή της ενώ ταξίδευε μαζί με τους Αγίους Αποστόλους προς την Κύπρο και η δεύτερη υπό την μορφή της Αγίας Εικόνας της, με την οποία αυτεπαγγέλτως διορίσθη ως Προστάτιδα και Πυλωρός του Αγιωνύμου Όρους.

Πιο συγκεκριμένα διαβάζουμε από τους κώδικες των Αγιορειτών Πατέρων:

☦ Δάκρυα σταλάζει ο Άθως (Η ΚΥΡΙΑ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ)

Τον Γαβριήλ τον ασκητή τίποτα δεν βυθίζει

Εκεί  που πάτησε η Αγνή  Αγίασμα αναβλύζει.

Σταυροί  με αλμύρα πάνω τους, κυματοθραύστες πίστης,

κι  άψυχα ακόμα ψέλνουνε  το Δόξα εν υψίστοις!

Κυρά μου σε παρακαλώ, την πόρτα να μην κλείσεις

Ψίθυρος δίπλα στις καρδιές  μάνας Πορταϊτίσσης

Καντηλοφώτιστο θρονί, ήλιος μες στο σκοτάδι.

Ένα παράθυρο ανοιχτό, καρτέρι για σημάδι!

«…..Πόσο νόημα αποκτούν τα γραφτά   του λόγιου  Δεσπότη,  ιδίως όταν  εισέρχεσαι στο παρεκκλήσι της Πορταϊτισσας . Δεν έχεις ανάγκη τίποτα να θυμηθείς από όλα όσα έχεις διαβάσει ή έχεις ακούσει ..

Γεμίζει η ψυχή σου από την θέα Της ! Να αρθρώσει λέξη η γλώσσα ή ο νους δεν καταφέρνει ! Μόνο της ψυχής τα μάτια , δεν χορταίνουν να ρουφάνε την κάθε ιερή στιγμή ! Παράκληση ξεκινά μπροστά στην Πορταϊτισσα.

☦ ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ ΣΤΗ ΘΗΒΑ

☦ «Μείνον μεθ’ ημών έως τέλους αιώνος…»

Όταν διαβάζεται στους Ιερούς Ναούς την ημέρα της Λαμπροτρίτης  η Αναστάσιμη Ή Ωδή  εκεί όπου ο Αναστάσιμος Κανόνας του Πάσχα λέει: «Αύτη η κλητή, και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων,…..»  ο Αναστάσιμος Κανόνας της Παναγίας  της Πορταϊτίσσης τον οποίο ψάλλουν την Τρίτη της Διακαινισίμου οι Αγιορείτες πατέρες, συνεχίζει και λεει:

“Μείνον μεθ’ ημών έως τέλους αιώνος• ορώντες γαρ Παρθένε, την Σην Αγίαν Εικόνα, εν τω μέσω ημών, ακλινείς εν πάση θλίψει τηρούμεθα• εγγύησις γαρ αύτη, της προς ημάς Μονής Σου.”

☦ Ιδού ο φωτισμός των ψυχών ημών, ιδού η παράκλησις, πάντων η χαρά, η Πορταϊτισσα Αγνή, εν εκάστω τα πρόσφορα νέμουσα, προσέλθωμεν μετά παρρησίας, αυτή και σωθησόμεθα

☦ Ο Ιταλός αξιωματικός και η εικόνα του Αγίου Γεωργίου

Όταν πολεμούσαμε το 1940 στην Αλβανία, εναντίον των Ιταλών, που μας επιτέθηκαν χωρίς κανένα λόγο, συνέβη το εξής θαυμαστό.

Οι τσολιάδες συνέλαβαν μαζί με άλλους Ιταλούς και έναν αξιωματικό αιχμάλωτο. Οι Έλληνες στρατιώτες του αφαίρεσαν το πιστόλι, τα κιάλια κ.λ.π. Ο Ιταλός αξιωματικός τα παρέδωσε όλα ευχαρίστως.

Παρέδωσε ακόμη και τις φωτογραφίες της οικογενείας του.

☦ Σήμερα τιμάμε την μνήμη των Αγίων Ραφαήλ, Νικόλαου και Ειρήνης

Οι Άγιοι μας μαρτύρησαν στη Νήσο Λέσβο την Τρίτη της Διακαινησίμου το 1463 γι' αυτό η μνήμη τους καθιερώθηκε να εορτάζεται την Λαμπροτρίτη. Την Τρίτη δηλαδή μετά την Κυριακή του Πάσχα.

Όταν ακατάπαυστα ζής μέσα στό θαύμα, στο μυστήριο, στα αναρίθμητα θαύματα, ή σκέψη σου σταματά, λές καί η φαιά ουσία έχει τελειώσει.

☦ Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΕΜΜΑΟΥΣ

Από τις ωραιότερες εικόνες και τις πιο ζωντανές, που μας παρέδωσε στο άγιο Ευαγγέλιό του ο ιατρός Ευαγγελιστής, είναι κι αυτή της πορείας προς Εμμαούς (βλ. Λουκ. κδ’ 13-35). Έντεκα περίπου χιλιόμετρα έπρεπε να βαδίσει ο Κλεόπας κι ο σύντροφός του, για να φτάσουν στο χωριό Εμμαούς. Δεν τους κούραζε τόσο η πορεία όσο η ψυχική τους κατάσταση.

☦ “Καταδικασμένοι” να είναι Aθάνατοι

Οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Θεό σε θάνατο· ο Θεός όμως με την Ανάσταση Του ″καταδικάζει″ τους ανθρώπους σε αθανασία.

Για τα κτυπήματα τους ανταποδίδει τους εναγκαλισμούς· για τις βρισιές τις ευλογίες· για τον θάνατο την αθανασία. Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσον μίσος προς τον Θεό, όσον όταν Τον σταύρωσαν· και ποτέ δεν έδειξε ο Θεός τόσην αγάπη προς τους ανθρώπους, όσην όταν αναστήθηκε. Οι άνθρωποι ήθελαν να κάνουν τον Θεό θνητό, αλλ᾽ ο Θεός με την Ανάσταση Του έκανε τους ανθρώπους αθάνατους. Αναστήθηκε ο σταυρωμένος Θεός και σκότωσε τον θάνατο. Ο θάνατος δεν υπάρχει πλέον. Η αθανασία γέμισε τον άνθρωπο και όλους τους κόσμους του.

☦ «Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ' ἠγέρθη»