«ο
εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος μου»
Από το περασμένο καλοκαίρι το γεωπολιτικό
“ψητό” ψηνόταν στην γειτονική μας χώρα.
Οι πρόσφατες γεωστρατηγικές ανατροπές έδειξαν ότι η προσπάθεια
αποκαθήλωσης του κ. Ερντογάν εδώ και καιρό
ήταν το προαπαιτούμενο για να τρέξουν τα γεγονότα στην Ουκρανία εκ του
ασφαλούς και να ολοκληρωθούν σύμφωνα με τον σχεδιασμό που ήθελαν οι εμπνευστές
τους.
Τι
ήθελαν λοιπόν αυτοί;
Τουλάχιστον μια Τουρκία σε ένα βαθμό
αποσταθεροποιημένη και ένα Ερντογάν να ασχολείται με
εσωτερικά προβλήματα ουσιαστικά κόβοντας την φόρα του να έχει και
αυτός λόγο στις ευρύτερες ανατροπές που
σχεδίαζαν.
Δεν ήταν μόνο αυτό, ήθελαν επίσης να αποσταθεροποιήσουν και την κρυφή λυκοφιλία που υπέβοσκε μεταξύ
Τουρκίας και Ρωσίας (εμπορικές συμφωνίες, ενεργειακά).
Τα τηλεγραφήματα και οι δηλώσεις μετά τις
εκλογικές νίκες μπορεί να φαίνονται
τυπικά δείχνουν όμως στην πίσω πλευρά της ανάγνωσης τους πραγματικές διαθέσεις
και “πισωμαχαιρώματα”.
Την
ευχαρίστησή του για τη νίκη Ερντογάν, μαζί με τα θερμά του συγχαρητήρια προς
τον Τούρκο πρωθυπουργό Ερντογάν, εξέφρασε ο Ρώσος πρόεδρος Βαλντιμίρ Πούτιν. Για την
ακρίβεια, κι αυτό έχει ενδεχομένως τη σημασία του, ο Πούτιν ήταν ο πρώτος ξένος
ηγέτης που συνεχάρη τον Ερντογάν και αυτό παρά τις διαφωνίες των δύο χωρών στο
θέμα της Συρίας πρωτίστως και της Κριμαίας, δευτερευόντως.
Ο Πούτιν επιχειρεί να
κεφαλαιοποιήσει τη δυσαρέσκεια της Δύσης απέναντι στον Ερντογάν, με βάση
το γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων δόγμα, «ο
εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», αφού στο πλαίσιο των διπλωματικών
του ελιγμών, πάντα σε τακτικό επίπεδο, εξυπηρετείται από το να εμφανίζεται
η Ρωσία στα μάτια του Ερντογάν, ως ενδεχόμενο αντιστάθμισμα, σε
περίπτωση κλιμάκωσης των σχέσεων Άγκυρας-Δύσης. Του Παντελή Καρύκα. http://www.defence-point.gr/news/01/04/2014
Την ακριβώς προηγούμενη μέρα και από το
μπαλκόνι της νίκης ο κατ εξοχήν νικητής των δημοτικών εκλογών στην Τουρκία
διαμήνυε στην “νύφη για να τα ακούσει η
πεθερά¨”.
«Ο λαός έθαψε στην κάλπη τα χέρια που
έβαλαν εναντίον της ανεξαρτησίας του»
«Αυτή η χώρα είδε τους προδότες που
έβαλαν εναντίον της εθνικής ασφάλειας της χώρας, του κράτους και της χώρας και
έφτασαν στο σημείο να παρακολουθήσουν ακόμη και το υπουργείο εσωτερικών» είπε ο
Ερντογάν, αναφερόμενος στο τάγμα του Γκιουλέν και συνέχισε:
«Δεν θα παραδώσουμε τη χώρα στην
Πενσιλβάνια και στις προεκτάσεις της εντός της χώρας».http://www.ethnos.gr/ 31/03/2014
ΚΑΙ
Η “ΠΕΘΕΡΑ” απάντησε…
Μαρί Χαρφ-εκπρόσωπος του αμερικανικού
υπουργείου Εξωτερικών με δήλωσή της έκανε σαφές προς την Άγκυρα ότι δεν υπάρχει
καμία περίπτωση να της "δώσει" τον Γκιουλέν.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση η εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών είπε ότι το αίτημα “είναι κωμικό”.
Όταν ρωτήθηκε αν η Ουάσινγκτον “νοιώθει” πιο κοντά στον Φετουλλάχ Γκιουλέν που φέρεται να υποστηρίζει την αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας , απάντησε λέγοντας:
“Η Τουρκία είναι σύμμαχος χώρα, μέλος του ΝΑΤΟ. Να είμαστε ξεκάθαροι σε
αυτό. Η Τουρκία είναι ένας στενός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε
πάντα και σε όλα τα θέματα αλλά εμείς ποτέ δεν συμφωνούμε με κάποιον σε όλα.
Για αυτό ξεχάστε τον κύριο που ζει στην Πενσυλβάνια. Έχουμε μια διμερή συμμαχία
με την τουρκική κυβέρνηση. Όταν έχουμε διαφωνία το εκφράζουμε. Το ίδιο κάνουμε
και όταν συμφωνούμε”.http://www.onalert.gr/01/04/2014
Έτσι σήμερα η Αμερική και κατά επέκταση
το “Ευρωπαικό” ΝΑΤΟ έχουν να
διαχειρισθούν τα “τρέχοντα” γεωπολιτικά της Ουκρανίας αλλά και έναν επι πλέον
πονοκέφαλο που λέγεται “επανα-
ισχυροποίηση” της θέσης του κ. Ερντογάν.
Να
το πούμε με απλά λόγια… οι δυτικοί πήγαιναν “για μαλλί και έφυγαν κουρεμένοι”.
Στην μεν Ουκρανία έχασαν την Κριμαία εν
μία νυκτί!
και
στην δε Τουρκία εν μία νυκτί είδαν τον κ. Ερντογάν πάλι αφεντικό!
Γνωρίζουν εδώ και πολύ καιρό ότι ο Ερντογάν θέλει να παίξει έξω από τους
κανόνες του δικού τους παιχνιδιού και λόγω των προσωπικών του φιλοδοξιών να
καταστήσει την χώρα του όχι μόνο σαν μία περιφερειακή υπολογίσιμη δύναμη , αλλά
σαν μια μεσογειακή υπερδύναμη( βλ.
εξοπλιστικά προγράμματα, εγχώρια αμυντική βιομηχανία κ.α).
“Δεν είναι καθόλου τυχαίο που το
πρακτορείο BLOOMBERG σε κύριο άρθρο του με τίτλο «Erdogan Channels Putin in Turkey» αναφέρεται στην σαρωτική
επικράτηση του Τούρκου Πρωθυπουργού, Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, στις δημοτικές
εκλογές της Τουρκίας, επισημαίνοντας ότι αναμένεται τώρα να ενισχυθεί ο
αυταρχικός τρόπος διακυβέρνησής του, όπως και να δημιουργηθεί ένα έντονα
πολωμένο κλίμα ενόψει των προεδρικών εκλογών.
Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, η
Τουρκία σήμερα μοιάζει ολοένα περισσότερο με την Ρωσία του Προέδρου Πούτιν, όπου
όλες οι εξουσίες βρίσκονται υπό έναν μόνο άνδρα και όπου οι αντίπαλοι
αντιμετωπίζονται ως προδότες.” BLOOMBERG
Τι σημαίνουν όλα αυτά για την σημερινή
Ελλάδα;
“όταν
μαλώνουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια”.
Πόσο βολικό έρχεται σε κάποιους στον
σχεδιασμό των νέων πλάνων εξ αιτίας της
αποτυχίας των παλαιών να επισπεύσουν τις αποσταθεροποιήσεις γειτονικών περιοχών
πέριξ της Τουρκίας;
Πόσο βολικό σαν γάντι γίνεται να
μεταφέρουν τα γεωπολιτικά προβλήματα της Ουκρανίας στην Μεσόγειο ή στο
Κουρδιστάν;
ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που τίθεται όσο και αν αφελές
αυτή την στιγμή φαντάζει..
Σε περίπτωση εμπλοκής με τους γείτονες
που απευχόμαστε, αλλά η καθημερινή αυξητική θρασύτητα τους στο Αιγαίο και τον
Εθνικό μας εναέριο χώρο άλλα δείχνουν…
Σε
τέτοια περίπτωση εμπλοκής οι υπάρχουσες μνημονιακές δεσμεύσεις μας κατά πόσο θα επηρεάζουν και αν
όχι τις στρατηγικές δυνατότητες επιλογής
των κατάλληλων χειρισμών που θα
διασφαλίζουν την Εθνική Ασφάλεια και την
Εδαφική Ακεραιότητα ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΟΥ;
Η νίκη του κ Ερντογάν έχει επισπεύσει την
εξέλιξη των γεωπολιτικών γεγονότων ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο γιατί η Τουρκία πλέον θεωρείται από τους
ισχυρούς της γης ο υπ. Αρ. 1 αστάθμητος
παράγων.
Ίσως
και να φτάνουμε γρηγορότερα από το
αναμενόμενο στην ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ που πρέπει να κλείσουν ιστορικοί λογαριασμοί
αιώνων!!!
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
