Σχόλιο Θ.Π.: Τελικά ούτε
τα τρενάκια συγκρούστηκαν, ούτε και το χαρτί εξαφανίστηκε όπως μας έλεγαν
προεκλογικά. Και τους βλέπουμε αυτούς τους κυρίους και τις κυρίες να αρθρογραφούν
και να τηλε-πωλούν χωρίς να έχουμε ακούσει ακόμη τη συγνώμη τους….
Ανεξάρτητα από το τι πραγματικά αποφασίστηκε στις
Βρυξέλλες -και το οποίο σύντομα θα μάθουμε- όλα δείχνουν ότι επιτεύχθηκε μια
συμφωνία που δεν επιβεβαιώνει όσους ανησυχούσαν για κάποια ξαφνική καταστροφή.
Τις λεπτομέρειες αυτής της συμφωνίας θα τις μάθουμε τα επόμενα 24ωρα ,άλλα
είναι σίγουρο ότι συνεχίζουμε να βαδίζουμε μαζί με την …μεγάλη “ευρωπαϊκή
οικογένεια” στην οποία “κουμάντο” κάνει η Γερμανία.Τα …τρενάκια πάντως του Άδωνι Γεωργιάδη δεν συγκρούστηκαν μετωπικά…Ποτέ δεν κατάλαβε ότι η Ελλάδα είναι βαγόνι της ΕΕ . Δεν έχει δικό της...τρενάκι.
Ο εκτροχιασμός λοιπόν είναι ο κίνδυνος.
Όσο βέβαια είναι όλα αυτά άλλο τόσο σίγουρο είναι ότι η προσπάθεια της Αθήνας να κρατήσει ανοιχτούς διαύλους με μεγάλες χώρες εκτός ΕΕ όχι μόνο θα συνεχιστεί ,αλλά θα ενταθεί. Κι όχι μόνο επειδή αποδείχτηκε πολύ αποτελεσματική στο μπρα-ντε-φερ με τους Ευρωπαίους που ενοχλήθηκαν σφόδρα. Τα τρενάκια δεν συγκρούστηκαν αλλά οι ράγες πάνω στις οποίες κινούνται δεν παρέχουν και μεγάλη ασφάλεια. Η ΕΕ αν συνεχίσει να κινείται στην ίδια γερμανική λογική είναι περίπου βέβαιο ότι θα εκτροχιαστεί .
Η ελληνική κυβέρνηση λοιπόν δεν πρόκειται να κάνει πίσω στα ανοίγματα προς την Ουάσινγκτον η οποία τα επιζητεί, προς την Μόσχα που θέλει να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα από την Αθήνα ακόμη και από το Πεκίνο που δεν θέλει να μείνει μόνο στο λιμάνι του Πειραιά.
Μέσα σ΄ όλη την καταστροφολογία των τελευταίων 24ωρων ακόμη και οι πιο φανατικοί εχθροί της κυβέρνησης δεν μπορούν να μην αναγνωρίσουν ότι η Ελλάδα, μετά από τουλάχιστον πέντε χρόνια “διπλωματικής νάρκης” επιτέλους όχι απλά ξύπνησε αλλά έκανε αισθητή την παρουσία της. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια όλα τα μάτια στράφηκαν προς Αθήνα όχι για να δουν την κατάρρευσή μας αλλά για να διαπιστώσουν με μεγάλη ανησυχία σε κάποιες περιπτώσεις “που το πάμε. Δεν ήταν κακό και νομίζουμε οτι αποδείχτηκε και χρήσιμο. Οι επαφές και η παρουσία του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά ήταν πολύ καλές.
Οι “αποστολές” σε Μόσχα, Πεκίνο ακόμη και στο Νέο Δελχί δεν θα “φρενάρουν” όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα στην “ευρωπαϊκή” μας οικογένεια. Βέβαια για να είμαστε ρεαλιστές -έτσι πρέπει- ο νούμερο ένα σύμμαχος της χώρας παραμένουν οι ΗΠΑ, οι οποίες από την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά έδειχναν με πολλούς τρόπους ότι μας “θέλουν” πιο κοντά. Ο μοναδικός που το είχε καταλάβει και το επιδίωξε μόνος του ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και στο ΥΠΕΞ και στο ΥΠΕΘΑ. Ήταν πολύ μόνος.
Δεν μας διαφεύγει ποτέ ότι είναι αναγκαίο να παραμείνουμε προσγειωμένοι και ψύχραιμοι. Να μην …την ψωνίσουμε κοινώς…. www.onalert.gr
