Γράφει ὁ Γιῶργος
Νικολακάκος
Πανηγυρίζει ἐφέτος τὸ Πανελλήνιο τήν ἐπέτειον τῆς
Ελληνικῆς Επαναστασεως καί τῆς ἐπελευθερωσεως τοῦ Ελληνισμοῦ ἀπό τόν ξένον
ζυγό. Εἶναι ἕνα Ιστορικό γεγονὸς μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο σ’ ὅλη τὴν ἀνθρώπινη
Ἱστορία. Η επανάστασις τοῦ 1821 δέν ἧταν ἡ πρώτη πού ξέσπασε ἀπό τούς Έλληνες
ἐνάντια στήν τούρκικη σκλαβιά. Δεκάδες, εάν ὄχι ἑκατοντάδες έπαναστάσεις
ἔχουν καταγραφῆ καθ΄ όλην τήν διάρκεια τῆς ὀθωμανικῆς κατοχῆς, ἄλλες λιγώτερο
και ἄλλες περισσότερο ἐπιτυχημένες.
Η δίψα τῶν Ἑλλήνων γιά τήν ἀνάκτησιν τῆς προγονικῆς
ἐλευθερίας καί δόξας δέν ἧταν δυνατόν νά πνιγῆ στό αἶμα πού ἔχυνε στήν ίερή
ἑλληνική γή το τούρκικο γιαταγάνι. Καί ὅταν ἧρθε πλέον τό πλήρωμα τοῦ χρόνου,
μιά χοῦφτα ἀγράμματων καί ταπεινῶν πολεμιστῶν ἀπόσεισε τόν βάρβαρο δυνάστη καί
τόν συνεργάτη του ἀπό κάθε σημεῖο τῆς υπόδουλης Πατρίδας , ζωντανεύοντας στο
πέλαγος του Αιγέα τις νέες Σαλαμίνες, και στις αδιάβατες κορφές της
Πελοποννήσου τη κλεφταρματολίτικη Τιτανομαχία. Η 25η Μαρτίου ὧς σύμβολο τῆς
διαχρονικῆς Αντιστάσεως τῶν Ελλήνων - κατ΄ἐπέκτασιν ὄλων τῶν καταπιεζομένων
λαῶν τοῦ πλανήτη - ἐνάντια στήν πικρή Τυραννία, ἐξακολουθεῖ σήμερα να παραμένει,
εκατόν ογδόντα επτά χρόνια μετά, μία ἡμερομηνία «ἐπικίνδυνη» γιά τούς
ἐξουσιαστές μας. Επικίνδυνη, διότι υπενθυμίζει ἐσαεῖ τό αίώνιο χρέος κάθε
πραγματικά Ελεύθερου Ανθρώπου νά πολεμήση γιά τό Δίκαιο καί τήν Ελευθερία ,
μισῶντας ἀν χρειαστῆ -ναι ,
Οἱ καταπιέσεις, οἱ διωγμοί τά βασανίστήρια καί οἱ σφαγές δέν μπόρεσαν νά σβήσουν τήν φλόγα τῆς ἐλευθερίας πο΄ύ κατάκαιγε τά στήθη τῶν ὑποδούλων, Ὀλόκληρον τό σκλαβωμένο ἔθνος εἰργάζετο καί πτοετοίμαζε τόν μεγάλον ἀγῶνα τῆς ἀναστάσεως του. Οἱ δημογέροντες, οϊ πρόκριτοι. Οἱ ραγιάδες οἱ κληρικοί, οἱ κλέφτες, οἱ ἀρματωλοί καί ὄλοι οἱ ἕλληνες, οἱ ὀποίοι φεύγοντας τήν μαύρη σκλαβιά, εἶχαν ἐγκατασταθῆ καί εὐδικιμοῦσαν στίς ἐλέυθερες χῶρες τῆς Εὐρώπης, Μιά τεραστία μυστική ἐθνική ὀργάνωσις, ἡ Φιλική Εταιρεία εἶχε ἀναλάβει τόν συντονισμό τῶν προετοιμασιῶν. Ετσι ἡ ἀνατολή τῆς 25ης Μαρτίου, 1821 εὐρίσκει τό ἔθνος πανέτοιμο> Ο Επίσκοπος Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός ὑψώνει τό λάβαρο τῆς Επαναστάσεως στήν Αγία Λαύρα καί εὐλογεῖ τά ὄπλα,
Ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 21 εἶναι ἕνα γεγονός πού σημαίνει τήν ἀρχή μιᾶς καινούριας ζωῆς γιά τόν Ἑλληνισμό, ἕνα γεγονός πού φωτίζει καί ταταυγάζει καί ἀνοίγει νέους ὀρίζοντες καί τοποθετεῖ τόν λαόν μας στήν ἀρχή μιᾶς νέας ἀφετηρίας καί γιά δράση.Τήν ἡμερα αύτή ἡ μυριόστομη κραυγή «ἐλευθερία ἥ θάνατος δονεῖ τούς ἑλληνικούς αἰθέρες. Εἶναι ἡ κραυγή αὐτή, τό προσκλητήριο τῆς σκλαβωμένης πατρίδος. Εἶναι ¨η ἐπιταγή τοῦ ὑπέρτατου καθήκοντος πού, σάν ἀσίγαστος ἀντιλάλος, ἔρχεται ἀπό τά βάθη τῶν ἑλληνικῶν αἰώνων. Ολόκληρος ὁ ἑλληνικὀς χῶρος γίνεται ἕνα ἀπέραντο πεδίον μαχῶν. Γιά ἄλλη μιά φορά ἡ Ελλάδα ἐμεσουράνησε στό παγκόσμιο στερέωμα. Ο λαμπρός φάρος τοῦ Ελληνικοῦ πνεύματος, σέ μεγάλη καί συνεχή σειρά αἰώνων, ἐσκόρπιζε τὀ φῶς τῆς γνώσεως στά πέρατα τῆς οικουμένης. Ωδηγοῦσε, καί ὀδηγεῖ, τά βήματα τῶν λαῶν τῆς γῆς στόν δρόμο τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Ο Ελληνισμός ἔγινε ἔγινε ἰδέα, ἔγινε σύμβολο, ἔγινε παγκόσμιο ὀρόσημο. Οἱ σκλάβοι μάχονται γιά νά ἀποκτήσουν τό ὑπέρτατο ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας. Καί εἶναι τρομεροί στόν ἀγῶνα. Η τόλμη των άποσυνθέτει καί υτέπει σέ φυγή τά ἀσκλερια τοῦ Βρυώνη, τοῦ Δράμαλη, τοῦ Κιουταχή Ἡ Αλαμάνα, τό Χάνι τῆς Γραβιᾶς, ἡ Αραπίτσα, τά Δερβενάκια, ἠ Χίος τά Ψαρά τό Μεσολὀγγι γίνονται φωτεινά μετέωρα ἠ ρωισμοῦ καί αὐτοθυσίας.Στήν Αλαμάνα, στόν ἴδιον χῶρο, πού πρίν ἀπό δυό χιλιάδες τρακόσια χρόνια ἔπεσεν ὁ Λεωνίδας, ὁ θρυλικός Ἀθανάσιος Διάκος μέ τρακόσια ἀτρόμητα παλληκάρια, μάχεται ἐναντίων μυριάδων Τούρκων τοῦ Ομέρ Βρυώνη. Στήν πρόσκληση τοῦ ἐχθροῦ νά παραδώση τά ὄπλα ἀπάντα ὦς ἄλλος Λεωνίδας μέ τό Μολών Λάβε. Αλλά καί στό Μανιάκι ὁ Γρηγόριος Παπαφλέσσας, μέ τρακόσιια κιαί αὐτός παλληκάρια, στάθηκε ἀντιμέτωπος στά ἀμέτρητα ἀσκέρια τοῦ Ιμπραήμ. Οἱ Ελληνες ἀπεκρουαν τά ἀλλεπάλληλα κύματα τῶν ἐπιθέσεων καί ἐφόνευσαν χιλιάδες ἐχθρῶν μέχρι πού ἐξάνλησαν τά πυρομαχικά τους καί ἔπεσαν ὄλοι. Καθῶς ὁ Ιμπραήμ κοιτάζει τά αμέτρητα πτώματα τῶν στρατιωτῶν του τό βλέμμα του περιφερέρεται στοὐς νεκρούς Ἕλληνες.΄Βλέπει καί θαυμάζει. «Κρῖμα νά χαθοῦν τέτοιοι λεβέντες», ψιθυρίζει. ὅταν άτένισε το ἄψυχο σῶμα τοῦ ἀντιπάλου του, πλησίασε ἀργά καί μέσα στήν γενική κατάπληξη τῶν παρακολουυούντων ἐπιτελῶν του, δίνει ἕνα ἠχηρό καί θερμό φίλημα στό πρόσωπο τοῦ νεκροῦ Παπαφλέσσα. Αποκορύφωμα θατυμασμοῦ. Πλήρης ἡ ἀποθέωσις τῆς ἀνδρεῖας. Η Ελληνική παλληκαριά στό ἀπόγειο τῆς δόξας.
Τό φρόνημα τοῦ ελληνισμοῦ εἶναι ἀδάμαστο, η ὀρμή του ἀκατάβλητη, ἡ ψυχική του ἀντοχή ἀνεξάντηλητη.Ἡ Νεώτερη ἱστορία δέν ἔχει νά παρουσιάση ἄλλον ἀγῶνα, παρόμοιον μέ τόν ὑπέροχον ἀγῶνα τῆς μεγάλης Ελληνικῆς Επαναστάσεως.Καί οἰ γυναῖκες μάχονται καί ἀναδεικνυονται ἀπαράμμιλες ἠρωίδες. Καί οἰ γέροι καί οἰ πεινασμένοι καί τά γυναικόπαιδα δέν ὑποκύπτουν στόν ἐχθρό, δέν παραδίδονται. Τὀ θρυλικό Μεσολόγγι τῶν ἐλευθέρων πολιορκημένων στέκεται ἀγέρωχο καί εἰρωνεύεται καί λοιδορεῖ τίς ἐπιθέσεις.
Οἱ καταπιέσεις, οἱ διωγμοί τά βασανίστήρια καί οἱ σφαγές δέν μπόρεσαν νά σβήσουν τήν φλόγα τῆς ἐλευθερίας πο΄ύ κατάκαιγε τά στήθη τῶν ὑποδούλων, Ὀλόκληρον τό σκλαβωμένο ἔθνος εἰργάζετο καί πτοετοίμαζε τόν μεγάλον ἀγῶνα τῆς ἀναστάσεως του. Οἱ δημογέροντες, οϊ πρόκριτοι. Οἱ ραγιάδες οἱ κληρικοί, οἱ κλέφτες, οἱ ἀρματωλοί καί ὄλοι οἱ ἕλληνες, οἱ ὀποίοι φεύγοντας τήν μαύρη σκλαβιά, εἶχαν ἐγκατασταθῆ καί εὐδικιμοῦσαν στίς ἐλέυθερες χῶρες τῆς Εὐρώπης, Μιά τεραστία μυστική ἐθνική ὀργάνωσις, ἡ Φιλική Εταιρεία εἶχε ἀναλάβει τόν συντονισμό τῶν προετοιμασιῶν. Ετσι ἡ ἀνατολή τῆς 25ης Μαρτίου, 1821 εὐρίσκει τό ἔθνος πανέτοιμο> Ο Επίσκοπος Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός ὑψώνει τό λάβαρο τῆς Επαναστάσεως στήν Αγία Λαύρα καί εὐλογεῖ τά ὄπλα,
Ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 21 εἶναι ἕνα γεγονός πού σημαίνει τήν ἀρχή μιᾶς καινούριας ζωῆς γιά τόν Ἑλληνισμό, ἕνα γεγονός πού φωτίζει καί ταταυγάζει καί ἀνοίγει νέους ὀρίζοντες καί τοποθετεῖ τόν λαόν μας στήν ἀρχή μιᾶς νέας ἀφετηρίας καί γιά δράση.Τήν ἡμερα αύτή ἡ μυριόστομη κραυγή «ἐλευθερία ἥ θάνατος δονεῖ τούς ἑλληνικούς αἰθέρες. Εἶναι ἡ κραυγή αὐτή, τό προσκλητήριο τῆς σκλαβωμένης πατρίδος. Εἶναι ¨η ἐπιταγή τοῦ ὑπέρτατου καθήκοντος πού, σάν ἀσίγαστος ἀντιλάλος, ἔρχεται ἀπό τά βάθη τῶν ἑλληνικῶν αἰώνων. Ολόκληρος ὁ ἑλληνικὀς χῶρος γίνεται ἕνα ἀπέραντο πεδίον μαχῶν. Γιά ἄλλη μιά φορά ἡ Ελλάδα ἐμεσουράνησε στό παγκόσμιο στερέωμα. Ο λαμπρός φάρος τοῦ Ελληνικοῦ πνεύματος, σέ μεγάλη καί συνεχή σειρά αἰώνων, ἐσκόρπιζε τὀ φῶς τῆς γνώσεως στά πέρατα τῆς οικουμένης. Ωδηγοῦσε, καί ὀδηγεῖ, τά βήματα τῶν λαῶν τῆς γῆς στόν δρόμο τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Ο Ελληνισμός ἔγινε ἔγινε ἰδέα, ἔγινε σύμβολο, ἔγινε παγκόσμιο ὀρόσημο. Οἱ σκλάβοι μάχονται γιά νά ἀποκτήσουν τό ὑπέρτατο ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας. Καί εἶναι τρομεροί στόν ἀγῶνα. Η τόλμη των άποσυνθέτει καί υτέπει σέ φυγή τά ἀσκλερια τοῦ Βρυώνη, τοῦ Δράμαλη, τοῦ Κιουταχή Ἡ Αλαμάνα, τό Χάνι τῆς Γραβιᾶς, ἡ Αραπίτσα, τά Δερβενάκια, ἠ Χίος τά Ψαρά τό Μεσολὀγγι γίνονται φωτεινά μετέωρα ἠ ρωισμοῦ καί αὐτοθυσίας.Στήν Αλαμάνα, στόν ἴδιον χῶρο, πού πρίν ἀπό δυό χιλιάδες τρακόσια χρόνια ἔπεσεν ὁ Λεωνίδας, ὁ θρυλικός Ἀθανάσιος Διάκος μέ τρακόσια ἀτρόμητα παλληκάρια, μάχεται ἐναντίων μυριάδων Τούρκων τοῦ Ομέρ Βρυώνη. Στήν πρόσκληση τοῦ ἐχθροῦ νά παραδώση τά ὄπλα ἀπάντα ὦς ἄλλος Λεωνίδας μέ τό Μολών Λάβε. Αλλά καί στό Μανιάκι ὁ Γρηγόριος Παπαφλέσσας, μέ τρακόσιια κιαί αὐτός παλληκάρια, στάθηκε ἀντιμέτωπος στά ἀμέτρητα ἀσκέρια τοῦ Ιμπραήμ. Οἱ Ελληνες ἀπεκρουαν τά ἀλλεπάλληλα κύματα τῶν ἐπιθέσεων καί ἐφόνευσαν χιλιάδες ἐχθρῶν μέχρι πού ἐξάνλησαν τά πυρομαχικά τους καί ἔπεσαν ὄλοι. Καθῶς ὁ Ιμπραήμ κοιτάζει τά αμέτρητα πτώματα τῶν στρατιωτῶν του τό βλέμμα του περιφερέρεται στοὐς νεκρούς Ἕλληνες.΄Βλέπει καί θαυμάζει. «Κρῖμα νά χαθοῦν τέτοιοι λεβέντες», ψιθυρίζει. ὅταν άτένισε το ἄψυχο σῶμα τοῦ ἀντιπάλου του, πλησίασε ἀργά καί μέσα στήν γενική κατάπληξη τῶν παρακολουυούντων ἐπιτελῶν του, δίνει ἕνα ἠχηρό καί θερμό φίλημα στό πρόσωπο τοῦ νεκροῦ Παπαφλέσσα. Αποκορύφωμα θατυμασμοῦ. Πλήρης ἡ ἀποθέωσις τῆς ἀνδρεῖας. Η Ελληνική παλληκαριά στό ἀπόγειο τῆς δόξας.
Τό φρόνημα τοῦ ελληνισμοῦ εἶναι ἀδάμαστο, η ὀρμή του ἀκατάβλητη, ἡ ψυχική του ἀντοχή ἀνεξάντηλητη.Ἡ Νεώτερη ἱστορία δέν ἔχει νά παρουσιάση ἄλλον ἀγῶνα, παρόμοιον μέ τόν ὑπέροχον ἀγῶνα τῆς μεγάλης Ελληνικῆς Επαναστάσεως.Καί οἰ γυναῖκες μάχονται καί ἀναδεικνυονται ἀπαράμμιλες ἠρωίδες. Καί οἰ γέροι καί οἰ πεινασμένοι καί τά γυναικόπαιδα δέν ὑποκύπτουν στόν ἐχθρό, δέν παραδίδονται. Τὀ θρυλικό Μεσολόγγι τῶν ἐλευθέρων πολιορκημένων στέκεται ἀγέρωχο καί εἰρωνεύεται καί λοιδορεῖ τίς ἐπιθέσεις.
Ἡ ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου ὑπῆρξε μιά από τίς ἠρωικώτερες στιγμές τοῦ ἔπους τοῦ 21 Ἡ Ἄμυνα καὶ ἡ Ἔξοδος τῆς Φρουρᾶς τοῦ Μεσολογγιοῦ ἀποτελοὐν μοναδικὴν περίπτωσιν, ποὺ ὅσο κι ἂν εἶναι ἐπιτήδειος δὲν θὰ μποροῦσε κανεὶς θεωρητικὸς τοῦ ἱστορικοῦ ὑλισμοῦ νὰ βρῆ στοιχεῖα ἐφαρμογῆς τῆς θεωρίας του. Τὸ ἠθικὸ ἐκεῖνο μεγαλούργημα ἦταν
ἀποκλειστικὴ ἐνέργεια κατακάθαρων ψυχικῶν αἰτιῶν καὶ δυνάμεων. Ἀκλόνητη
ἐπικύρωση τῆς ἀλήθειας ὅτι ὑπεράνω τοῦ κόσμου τῆς ὕλης δεσπόζει ὁ κόσμος τῆς
Ψυχῆς… Ὑπεράνω τοῦ πλέγματος τῶν ὑλικῶν συμφερόντων διαλάμπει ὁ ἠθικὸς
ἀστερισμὸς τῶν Ἰδανικῶν. Σὲ αὐτὸ τὸ θεώρημα ἀποκρυσταλλώνεται σὰν σὲ
διαμαντένιο ἐγκόλπιο μὲ πανανθρώπινη ἀξία τὸ ὁλοκαύτωμα τοῦ Μεσολογγιοῦ. Χωρὶς
καμμιὰ ὑπερβολή: «Μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο»γεγονός! Ἀποκορύφωμα πατριωτικοῦ
αἰσθήματος, ἄκρον ἄωτον ὑψηλοῦ φρονήματος, βάθος δυσθεώρητον θεληματικῆς
αὐτοθυσίας. Ἡ ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου δἐν εἶναι ἱστορικὴ πράξις ἀνθρώπων. Εἶναι μῦθος
Τιτάνων… Δὲν ἐπιδέχεται ἐξιστόρησιν! Δὲν σταθμίζεται στὴν ζυγαριά σου! Δὲν
μετριέται μὲ τὸν πήχυ σου! Ὅ,τι συμβαίνει ἐδῶ εἶναι γεγονὸς ἐξωϊστορικό,
ἐξωχρονικό! Ἢ ἀπροσμέτρητη διάστασις του δὲ μπορεῖ νὰ κλειστῆ σὲ ψυχρὲς σελίδες
ἱστορικῆς ἀφηγήσεως. Μπορεῖ νὰ διαιωνιστῆ μόνον σὲ ὀρθάνοιχτους οὐρανοὺς ἀπὸ
ὕμνους Ἀγγέλων. Ἐκείνων τῶν Ἀγγέλων ποὺ ἔχουν ἀσκηθῆ στὴν ὑμνολογία τῆς Δόξας
τοῦ Θεοῦ ἐπάνω στὸ Σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ.
Ἅγια ἠμέρα ξημερώνει σήμερα. Τό Ἔθνος τῶν Ελλήνων γονατιστό, σέ ἔνδειξιν φόρου τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης χαιρετίζει τήν μεγάλη ἡμέρα καί στρέφει τήν σκέψιν του καί τήν ψυχή του στήν ἰερή μνήμη τῶν ἠρώων τῆς Επαναστάσεως οἱ ὀποίοι, μέ τό αἶμα τους καί τούς αγῶνες των κατέκτησαν καί ἐκληροδότησαν σέ ἐμᾶς τό ὑπέρτατον ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας. Ἡ τραγικότητα τῆς ἀδυσώπητης ἀνθρώπινης Μοίρας συνίσταται στὸ συνεχῆ ἀγῶνα νὰ ὑψωθοῦμε σὲ μιὰν «τελείωσιν» — ἐπίτευγμα σχεδὸν ἀκατάχτητο! Σπάνια συμβαίνει ὁ Ἄνθρωπος, καὶ σπανιώτερα μιὰ ὁμάδα, μιὰ κοινωνία ἀνθρώπων νὰ φτάσουν σ’ αὐτὴ τὴν ὀνειρεμένη «τελείωση», καταξιώνοντας στὸ ἀκέραιο τὸ Ἰδεῶδες τους. Σήμερα ἡ ψυχή τῶν Πανελλήνων λούζεται στό λαμπρό φῶς τοῦ ἔθνικοῦ μεγαλείου. Αναβαπτίζεται στά μεγάλα Ἰδανικά τῆς φυλῆς μας. Ὑψώνεται στίς περιοχές τοῦ ἀγνοῦ πατριωτισμοῦ, τοῦ ὡραίου καί τοῦ εὐγενοῦς.
Ἅγια ἠμέρα ξημερώνει σήμερα. Τό Ἔθνος τῶν Ελλήνων γονατιστό, σέ ἔνδειξιν φόρου τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης χαιρετίζει τήν μεγάλη ἡμέρα καί στρέφει τήν σκέψιν του καί τήν ψυχή του στήν ἰερή μνήμη τῶν ἠρώων τῆς Επαναστάσεως οἱ ὀποίοι, μέ τό αἶμα τους καί τούς αγῶνες των κατέκτησαν καί ἐκληροδότησαν σέ ἐμᾶς τό ὑπέρτατον ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας. Ἡ τραγικότητα τῆς ἀδυσώπητης ἀνθρώπινης Μοίρας συνίσταται στὸ συνεχῆ ἀγῶνα νὰ ὑψωθοῦμε σὲ μιὰν «τελείωσιν» — ἐπίτευγμα σχεδὸν ἀκατάχτητο! Σπάνια συμβαίνει ὁ Ἄνθρωπος, καὶ σπανιώτερα μιὰ ὁμάδα, μιὰ κοινωνία ἀνθρώπων νὰ φτάσουν σ’ αὐτὴ τὴν ὀνειρεμένη «τελείωση», καταξιώνοντας στὸ ἀκέραιο τὸ Ἰδεῶδες τους. Σήμερα ἡ ψυχή τῶν Πανελλήνων λούζεται στό λαμπρό φῶς τοῦ ἔθνικοῦ μεγαλείου. Αναβαπτίζεται στά μεγάλα Ἰδανικά τῆς φυλῆς μας. Ὑψώνεται στίς περιοχές τοῦ ἀγνοῦ πατριωτισμοῦ, τοῦ ὡραίου καί τοῦ εὐγενοῦς.
olympia.gr
