Αν οι Πιστοί στην ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΗ Εκκλησία εν Ελλάδι και
Κύπρο έχουν δυο μήνες να γευτούν την ΧΑΡΑ και την ΑΓΙΑΣΤΙΚΗ ΧΑΡΗ
της Ευχαριστηριακής Σύναξης λόγω της φερώνυμης πανδημίας και ετοιμάζονται στις
17 του Μαιου να φορέσουν τα γιορτίνα τους για να πουν το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
μέσα στους Ιερούς Ναούς ( στην Ελλάδα σε πρώτη φάση) …σκεφτείτε τι γίνεται στην
ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΣΑ Εκκλησία που εκεί περίμεναν τόσα χρόνια για να ανοίξει η ΑΓΙΑ
ΣΟΦΙΑ με ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ;
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Πάμε στο θέμα και όποιος αντέχει γιατί οι εξελίξεις θα
είναι ραγδαίες. Όμως υπάρχουν και άλλες παράλληλες εξελίξεις που δεν
αρέσουν σε κάποιους.
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ πήρε το ΟΚ να ανοίξει από το « υπουργείο της
Ρωμιοσύνης του ΟΥΡΑΝΟΥ».
Υπάρχει και σχετική πνευματική άνωθεν
εγκύκλιος ΑΓΙΩΝ που έλαβαν το μήνυμα του ανοίγματος της ΑΓΙΑΣ
ΣΟΦΙΑΣ ως Ορθόδοξου Ιερού Ναού από τους Ρώσους πρώτα και μετά από τους φυσικούς
κτήτορες της Έλληνες (προς το παρόν αυτά τα πράγματα δεν είναι για
εφημερίδες και τηλεπροβολές , αλλά για προσευχές καθότι έχουν πνευματική χροιά
και βαρύτητα που μας δοκιμάζουν όλους)
Ο πονηρός έκανε στις μέρες μας ταυτόχρονα παγκοινιά
στην Ορθόδοξη Ελλάδα και μέσα στην τουρκία. Παντού έχει τα όργανα του που
ταλαιπωρούν το πλάσμα του ΘΕΟΥ
Λυσσάει και ρίχνει τα τελευταία πυρομαχικά του ο
αντίδικος.
Σήμερα ημέρες εορτής της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ( της
Μεσοπεντηκοστής) ο αντίδικος βρήκε την ευκαιρία να μας φοβερίσει ο
αθεόφοβος.
«Ένα μήνυμα στο λογαριασμό του Διευθυντή
Επικοινωνίας του Προέδρου Ερντογάν, Φαχρετίν Αλτούν για την Αγία Σοφία, ήταν η
αφορμή ώστε σήμερα ο τουρκικός τύπος να ερμηνεύει το μήνυμα ως σήμα ότι η Αγία
Σοφία πρόκειται να ανοίξει ως μουσουλμανικό τέμενος.
Δημοσιεύματα θέλουν τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε
τέμενος
Στο λογαριασμό του στο Twitter, o Φαχρετίν Αλτούν,
ανάρτησε μια φωτογραφία της Αγίας Σοφίας – που έχει μετατραπεί από
μουσουλμανικό τέμενος σε μουσείο το 1935- και την ακόλουθη φράση: Μας έλειψε!
Αλλά κάντε υπομονή. Θα τα καταφέρουμε μαζί.
Η φράση αυτή προβάλλεται στο σημερινό τουρκικό τύπο με
άρθρα για την ιστορία της Αγίας Σοφίας και για την "ανυπομονησία" του
τουρκικού λαού να δουν το ιστορικό αυτό μνημείο να γίνεται πάλι τέμενος.
Μάλιστα κάποιοι εικάζουν ότι η 29η Μαΐου, ημέρα της Άλωσης
της Πόλης (και ημέρα νίκης για τους Μουσουλμάνους Τούρκους) μπορεί να είναι η
ημέρα που θα ανοίξει η Αγία Σοφία ως τέμενος και χώρος προσευχής για τους
Μουσουλμάνους.
Το μήνυμα του Φαχρετίν Αλτούν προκάλεσε μεγάλο
ενθουσιασμό, γράφει ο σημερινός τύπος.
Εκείνοι που είδαν το μήνυμα άρχισαν να ρωτάνε πότε θα
ανοίξουν τα τζαμιά για προσευχή ή πότε θα ανοίξει η Αγία Σοφία για
μουσουλμανική λατρεία.
Η εφημερίδα Χουριέτ μάλιστα δημοσιεύει μακροσκελές άρθρο
για την ιστορία της Αγίας Σοφίας από την ίδρυσή της ως τις μέρες μας.» https://www.romfea.gr
Που να γνωρίζουν οι γείτονες ότι και η οποιαδήποτε σκέψη
να εισέλθουν στο παγκόσμιο αυτό τέμενος της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ανοίγει το καπάκι των
γεωπολιτικών ανατροπών και τους βάζει στο χρονοντούλαπο όχι της ιστορίας αλλά
της μόνιμης λήθης.
Μπορεί να είναι στα χέρια των αγαρηνών ακόμα λίγο, αλλά η
ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ κάθε χρόνο εορτάζει γιατί έχει δική της ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΟΡΤΗ.
Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η
Εκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.
Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού, "δηλ στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ".
Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.).
Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία.
Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό.
Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο έπαιρνε μέρος και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλεύς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εἰς πολλούς καί ἀγαθούς χρόνους ὁ Θεός ἀγάγει τήν βασιλείαν ὑμῶν» και με πολλούς ενδιαμέσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι.
Χωρίς δηλαδή να έχη δικό της θέμα η ημέρα (εορτή) αυτή, συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ' ενός και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αφ ετέρου, και «προφαίνει» την δόξαν της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορτασθή μετά από 15 ημέρες.
Ακριβώς δε αυτό το ΜΕΣΟΝ των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου και ένα επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας». Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το ΜΕΣΟΝ.
Έτσι και στα τροπάρια και στο συναξάριο της ημέρας, η παρετυμολογία αυτή γίνεται αφορμή να παρουσιασθή ο Χριστός σαν Μεσσίας – μεσίτης Θεού και ανθρώπων, «μεσίτης και διαλλάκτης ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός». «Δια ταύτην την αιτίαν την παρούσαν εορτήν εορτάζοντες και Μεσοπεντηκοστήν ονομάζοντες, τον Μεσσίαν τε ανυμνούμεν Χριστόν», σημειώνει ο Νικηφόρος Ξανθόπουλος στο συναξάριο. Σ αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή, που εξελέγη για την ημέρα αυτή (Ιω. 7, 14-30). Μεσούσης της εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα, ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό και διδάσκει. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρά αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων.
Εκείνος που διδάσκει στον ναό, στο μέσον των διδασκάλων του Ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού.
Αυτός που αποδοκιμάζεται από τους δήθεν σοφούς του λαού Του, είναι Η ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ. ορθόδοξος συναξαριστής
Να γιατί γιορτάζει η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, γιατί ανοικοδομήθηκε για να τιμήσει ΤΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ, δηλ. τον Χριστό, τον Λόγο του Θεού στους αιώνες των αιώνων. Όπως λέει το ευαγγελικό "Ιησούς Χριστός εχθές και σήμερον, Αυτός και εις τους αιώνες".
Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού, "δηλ στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ".
Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.).
Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία.
Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό.
Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο έπαιρνε μέρος και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλεύς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εἰς πολλούς καί ἀγαθούς χρόνους ὁ Θεός ἀγάγει τήν βασιλείαν ὑμῶν» και με πολλούς ενδιαμέσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι.
Χωρίς δηλαδή να έχη δικό της θέμα η ημέρα (εορτή) αυτή, συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ' ενός και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αφ ετέρου, και «προφαίνει» την δόξαν της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορτασθή μετά από 15 ημέρες.
Ακριβώς δε αυτό το ΜΕΣΟΝ των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου και ένα επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας». Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το ΜΕΣΟΝ.
Έτσι και στα τροπάρια και στο συναξάριο της ημέρας, η παρετυμολογία αυτή γίνεται αφορμή να παρουσιασθή ο Χριστός σαν Μεσσίας – μεσίτης Θεού και ανθρώπων, «μεσίτης και διαλλάκτης ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός». «Δια ταύτην την αιτίαν την παρούσαν εορτήν εορτάζοντες και Μεσοπεντηκοστήν ονομάζοντες, τον Μεσσίαν τε ανυμνούμεν Χριστόν», σημειώνει ο Νικηφόρος Ξανθόπουλος στο συναξάριο. Σ αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή, που εξελέγη για την ημέρα αυτή (Ιω. 7, 14-30). Μεσούσης της εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα, ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό και διδάσκει. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρά αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων.
Εκείνος που διδάσκει στον ναό, στο μέσον των διδασκάλων του Ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού.
Αυτός που αποδοκιμάζεται από τους δήθεν σοφούς του λαού Του, είναι Η ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ. ορθόδοξος συναξαριστής
Να γιατί γιορτάζει η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, γιατί ανοικοδομήθηκε για να τιμήσει ΤΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ, δηλ. τον Χριστό, τον Λόγο του Θεού στους αιώνες των αιώνων. Όπως λέει το ευαγγελικό "Ιησούς Χριστός εχθές και σήμερον, Αυτός και εις τους αιώνες".
Ας ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής.
Εορτάζομε Μεσο-Πεντηκοστή και ο ΧΡΙΣΤΟΣ βρίσκεται σήμερα εν τω ΜΕΣΩ των "διδασκάλων της Παγκοσμιοποίησης".
Επικαλούμαστε τον ίδιο τον ΚΥΡΙΟ εν τω ΜΕΣΩ συνταρακτικών αποκαλύψεων και γεγονότων, που συμβαίνουν στις μέρες μας και στον πλανήτη.
Και Η ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ, δηλ. ο Εορτάζων Ιερός Ναός της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, βρίσκεται σήμερα στο ΜΕΣΟ του παγκόσμιου ενδιαφέροντος εν τω ΜΕΣΩ γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή ΤΗΣ ( ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΘΡΑΚΗ – ΔΑΡΔΑΝΕΛΙΑ- ΒΟΣΠΟΡΟΣ ) και αυτής της Μαύρης Θάλασσας και του ΑΙΓΑΙΟΥ.
Το τελευταίο διάστημα είχαμε « νουθεσίες» σε τύπο συκοφαντιών και άλλων
μορφών χειραγώγησης να μην γράφουμε για τέτοια πράγματα , λες και ο κόσμος δεν
καταλαβαίνει που πάμε.
Όλα τρέχουν και δεν περιμένουν, γιατί υπογράφτηκαν όχι ψηφιακά, αλλά
πνευματικά από ΑΓΙΟΥΣ.
«οι άνθρωποι και αυτά που ετοιμάζουν να κάνουν δεν μπορούν
να προλάβουν το ΘΕΛΗΜΑ του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ που το τρέχουν σήμερα ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ –
από αγιορείτη ασκητή»
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
