Κάποια χρονιά, την ημέρα των Χριστουγέννων, ο π. Ευμένιος
αντελήφθη ότι ένα πνευματικό του παιδί από την Κύπρο, που ήταν στο ψαλτήρι και
έψελνε, ήταν πολύ στενοχωρημένο.
Μετά το τέλος της Ακολουθίας τον φώναξε μέσα στο Ιερό και,
δείχνοντας του τον τοίχο, που έσταζε πάρα πολύ, του είπε:
– Κοίτα εδώ, Γιωργή μου.
Το παιδί του πρότεινε, μόλις περάσουν οι γιορτές, να
κάνουν μία μόνωσι στον τοίχο για να μην τραβάη υγρασία.
– Όχι, ευλογημένε, δεν κατάλαβες!
Του είπε ο Παππούλης.
– Κοίταξε προσεκτικά. Αυτό είναι θαύμα. Ο τοίχος
μυροβλύζει. Μάλιστα, κάποιες φορές στάζει τόσο πολύ που τρέχω να τελειώσω την
Θεία Λειτουργία, διότι, πού θα πάη, θα πλημμυρίσουμε εδώ.
Μερικές φορές έχω πάει με βαμβάκι σε αρρώστους, τους έχω
σταυρώσει και έχουν θαύματα πολλά.
Μετά από όλα αυτά το παιδί ένοιωσε να αλλάζη κάτι μέσα
του. Η θλίψι που αισθανόταν, μετατράπηκε σε απέραντη χαρά!
Από το βιβλίο του
Μοναχού Σίμωνος, “Πατήρ Ευμένιος, ο ποιμήν ο καλός και θαυματουργός”.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
pemptousia
