Ὅπως εἶναι ἀδύνατο, μέσα ἀπό τόν ἴδιο σωλήνα νά περάσουν φωτιά καί
νερό μαζί, ἔτσι εἶναι ἀδύνατο νά μπεῖ ἡ ἁμαρτία μέσα στήν καρδιά μας, ἄν δέν χτυπήσει
πρῶτα τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μέ προσβολή μιᾶς ἁμαρτωλῆς φαντασίας.
Πρῶτα – πρῶτα, ὑπάρχει ἡ προσβολή τῆς κακῆς σκέψεως.
Δεύτερο, ὁ συνδυασμός, ὅταν ἀνακατώνονται οἱ δικοί μας καί οἱ δαιμονικοί λογισμοί.
Τρίτο, ἡ συγκατάθεση, ὅταν οἱ λογισμοί μας συσκέπτονται μέ τούς
δαιμονικούς λογισμούς γιά νά διαπράξουν τό κακό.
Τέταρτο εἶναι ἡ αἰσθητή πράξη, δηλαδή ἡ ἁμαρτία. Ἄν λοιπόν ὁ νοῦς
προσέχει μέ νήψη, καί μέ τήν ἀντίρρηση καί τήν ἐπίκληση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ
φυγαδεύει τήν προσβολή μόλις ἀναφανεῖ, τότε τά ἑπόμενα (συνδυασμός,
συγκατάθεση, ἁμαρτία) μένουν ἀργα.
Ὁ πονηρός δαίμονας ἐπειδή εἶναι ἀσώματος νοῦς, δέν μπορεῖ
διαφορετικά νά πλανήσει τίς ψυχές, παρά μέ τήν φαντασία καί τούς λογισμούς.
Γιά τήν προσβολή ὁ Δαβίδ λέει: «Κάθε πρωί σκότωνα ὅλους τούς ἁμαρτωλούς
τῆς τῆς γῆς». Καί ὁ μέγας Μωυσῆς λέει γιά τή συγκατάθεση: «Δέ θά δώσεις τή
συγκατάθεσή σου σ᾿ αὐτούς, γιά νά μή σέ κάνουν καί ἁμαρτήσεις».
Νοῦς μέ νοῦ συμπλέκεται ἀόρατα καί πολεμᾶ, δηλαδή ὁ δαιμονικός νοῦς
μέ τό δικό μας. Καί γι᾿ αὐτό εἶναι ἀνάγκη κάθε στιγμή νά φωνάζομε πρός τό
Χριστό, νά διώξει τόν δαιμονικό νοῦ καί νά μᾶς δώσει τή νίκη ὡς φιλάνθρωπος.
ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ” Τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν
Τόμος α΄ (σελ. 188-189)
Ἐκδόσεις: ”Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας”
Askitikon
