Άντε λοιπόν να εξηγηθεί αυτό;
Και όμως μέσα σε όλα αυτά τα παράδοξα που βιώνουμε,
συμβαίνουν Θαυμαστά που Οικονομεί ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ για να δώσει κουράγιο στα παιδιά
του.
Πόθος, όνειρο, όραμα πώς να ερμηνευθεί το γεγονός αυτό;
όταν αυτοί που το βίωσαν ξημέρωμα, είχαν την αίσθηση, ότι μετέλαβαν των
Αχράντων Μυστηρίων και το στόμα τους ευωδίαζε με μοσχάτο οίνο γλυκύ , στο δε χέρι τους υπήρχε
κομμάτι από ζυμωτό αντίδωρο, δίχως να πάνε στην Εκκλησία.
Ας αφήσουμε αυτόν που έζησε αυτό το παράδοξο να μας το
αφηγηθεί και εμείς ας το αξιολογήσουμε:
«Ξημέρωνε του ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ επισκόπου Αιγίνης από την Ζάκυνθο.»
«το γεγονός της καραντίνας δεν έχει καμία σχέση με την
νηστεία που σαν Ορθόδοξοι χριστιανοί κάνουμε- μπορεί κάποιοι να νομίζουν, ότι
επειδή έκλεισαν την εκκλησία, εμείς θα σταματήσουμε την πνευματική ετοιμασία
μας για το μεγάλο αυτό γεγονός της Ενανθρωπήσεως του Λόγου του ΘΕΟΥ»
«και φυσικά λάθος υπολόγισαν»
«Πάντα τέτοια ημέρα ( συνέχισε ο ομιλητής ) πήγαινα στην Εκκλησία για να λειτουργηθώ και
να τιμήσω αυτόν το μεγάλο Άγιο μας, μιας και για εμένα ήταν πιο εύκολο γιατί ο
Ιερός Ναός βρίσκεται δίπλα εκεί που μένω.»
«ο παπάς κτύπησε την πρώτη καμπάνα, έκανα τον ΣΤΑΥΡΟ μου,
πήγα να σηκωθώ, αλλά μετά σκέφτηκα το ¨απαγορευτικό¨»
«δεν σηκώθηκα, αλλά ένας γλυκύς ύπνος βάραινε τα μάτια
μου»
«μέχρι να καταλάβω πως κοιμήθηκα και αν κοιμήθηκα, βρέθηκα σε ένα γνωστό μου
εκκλησάκι με αρκετούς πιστούς που περίμεναν στην σειρά να Μεταλάβουν των
ΑΧΡΑΝΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ»
«αγαλλίασε η ψυχή μου και έκανα να δω τον Ιερέα που
στεκόταν στο ΑΓΙΟ ΒΗΜΑ και μετέδιδε τα ΑΓΙΑ ΔΩΡΑ»
«τι να δω; ήταν ο γέροντας πατήρ Χρυσόστομος Αγγέλου που κοιμήθηκε εδώ και 11
χρόνια»
«μέχρι να σκεφτώ τι γίνεται, βρέθηκα ενώπιον του και με
ανοικτό το στόμα μου υποδεχόμουν τον ΧΡΙΣΤΟ, όπως με την ίδια κατάνυξη μας ΤΟΝ
μετέδιδε ο γέροντας τόσους χρόνους
πνευματικής γνωριμίας.»
«την στιγμή εκείνη με κατέλαβε ένα πρωτόγνωρο ΔΕΟΣ και δεν
μπορούσα να κλείσω το στόμα μου με τον ΘΕΙΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ γιατί είχα παγώσει »
« τότε τον άκουσα να μου λέει:
-Μην φοβάσαι, σφίξε το στόμα σου και λάβε την μερίδα σου
από την ΚΟΙΝΗ ΑΓΙΑ ΛΑΒΙΔΑ.
-Αυτός ο τρόπος της ΜΕΤΑΛΗΨΗΣ δεν πρόκειται να αλλάξει,
ότι και να γίνει.
-Τώρα κτυπούν τα θεμέλια της ¨στρατευόμενης εκκλησίας¨ ,
αλλά πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής,
όπως λέει ο άγιος μου Χρυσόστομος.
-Δείτε τα θεμέλια της εκκλησίας τώρα (του είπε
προστακτικά)
-Να πάρε και αντίδωρο και Καλά Χριστούγεννα»
Όπως συγκλονίστηκε
ο αφηγητής αυτού του ΘΑΥΜΑΣΤΟΥ, συγκλονιστήκαμε και εμείς καθότι επί έτη
γνωρίσαμε την αγιότητα αυτού του ανδρός , όχι μόνο εμείς, αλλά και τόσοι άλλοι
πιστοί που τόσα έχουν να πουν πολλά για
τον αφανή, αλλά εμφανή αυτό Γέροντα των ημερών μας στην πολύβουη στο παρελθόν,
αλλά σήμερα ταλαιπωρημένη Αθήνα.
Είχαμε αρθρογραφήσει άλλωστε στο παρελθόν κάποια
πνευματικά σπαράγματα από την διαδρομή αυτού του Γέροντα που άφησε έντονο πνευματικό αποτύπωμα στις
ψυχές των ανθρώπων.( βλ.
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2020/05/blog-post_37.html)
Όμως λόγω των ημερών να πούμε και ένα ευχάριστο και αγαθό
σημείο που έζησε αυτός ο παππούλης σαν παιδάκι στα πρώτα χρόνια της γερμανικής
κατοχής, όταν η ευσεβής γιαγιά του τον έβγαζε τέτοιες άγιες μέρες να δει τον
έναστρο ουρανό εκεί που ήταν το πατρικό του στην σημερινή πλατεία
Κουμουνδούρου.
«Η γιαγιά ήταν ευσεβής και του έλεγε: Αλεκάκη θα κοιμηθείς
νωρίς την Παραμονή των Χριστουγέννων και θα σε ξυπνήσω 12 παρά , θα σε βγάλω
έξω στο μπαλκόνι και θα κοιτάξεις στον έναστρο ουρανό (πάντα ο ουρανός αυτήν
την ημέρα δεν έχει σύννεφα) για να ακούσεις τους Αγγελικούς Ύμνους «Δόξα εν υψίστοις Θεός και επί γης ειρήνη
εν ανθρώποις ευδοκία»
Σήκωνε τον μικρό
Αλέξανδρο και το παιδάκι άκουγε τους Αγγελικούς ύμνους αυτούς ύμνους ,
τους είχε μάθει μάλιστα από έξω και όταν
έπαιζε τους έψελνε και προς χαρά των
άλλων παιδιών»
ΚΑΙ άλλα πολλά αδελφοί και ουκ έστι λίγα…
Για αυτό και σε μια αποστροφή των λόγων του ο μακαριστός
γέροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης έλεγε για τις ημέρες μας, ότι «οι πολυκατοικίες των Αθηνών και των άλλων Ελληνικών μεγαλουπόλεων είναι γεμάτες με αγίους» καθότι όπου επλεόνασε η αμαρτία
υπερπερίσσευσε η ΧΑΡΙΣ.
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος
Βαρδάκας
