Ο ύμνος της αγάπης του Αποστόλου Παύλου
Ο Ύμνος της Αγάπης, όπως είναι γνωστή στον χριστιανικό κόσμο το τμήμα του 13ου Κεφαλαίου της της Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς την παλαιοχριστιανική αδελφότητα της Αρχαίας Κορίνθου και διασώζεται μέσω της Καινής Διαθήκης, είναι ένα από τα πιο αξιόλογα κείμενα της Αγίας Γραφής. Είναι ένας υπέροχος ύμνος του Αποστόλου Παύλου για την αγάπη.
«Ἐάν ταῖς γλώσσαις τῶν
ἀνθρώπων λαλῶ καί τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δέ μή ἔχω, γέγονα χαλκός ἠχῶν ἤ κύμβαλον ἀλαλάζον..
Καί ἐάν ἔχω προφητείαν καί εἰδῶ τά μυστήρια πάντα καί πάσαν τήν γνῶσιν, καί ἐάν
ἔχω πάσαν τήν πίστιν, ὥστε ὅρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν εἰμί.
"Αν ξέρω να μιλώ
όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα
σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους
κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και
όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη
και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.
Καί ἐάν ψωμίσω πάντα
τά ὑπάρχοντά μου, καί ἐάν παραδῶ τό σῶμα μου ἴνα καυθήσομαι, ἀγάπην δέ μή ἔχω,
οὐδέν ὠφελοῦμαι.
Και αν πουλήσω όλη την
περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το
σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.
ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ,
χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοί, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ,
οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τό κακόν, οὐ χαίρει ἐπί τή ἀδικία,
συγχαίρει δέ τή ἀληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.
Η αγάπη είναι μακρόθυμη,
είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν
είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται,
δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά
συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει,
όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.
Εἴτε δέ προφητεῖαι,
καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι παύσονται· εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται. Ἐκ μέρους
δέ γινώσκομεν καί ἐκ μέρους προφητεύομεν ὅταν δέ ἔλθη τό τέλειον, τότε τό ἐκ
μέρους καταργηθήσεται. Ὄτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἔλαλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς
νήπιος ἐλογιζόμην ὄτε δέ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τά τοῦ νηπίου.
Αν υπάρχουν ακόμα
προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα
γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί
τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το
τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο,
σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη
συμπεριφορά του νηπίου.
Βλέπομεν γάρ ἄρτι δί' ἐσόπτρου
ἐν αἰνίγματι, τότε δέ πρόσωπον πρός πρόσωπον ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δέ ἐπιγνώσομαι
καθώς καί ἐπεγνώσθην. Νυνί δέ μένει πίστις, ἔλπις, ἀγάπη, τά τρία ταῦτα· μείζων
δέ τούτων ἡ ἀγάπη.
Τώρα βλέπουμε σαν σε
καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο
πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη
γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία
πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η
ΑΓΑΠΗ".
