☦ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ ; ΜΗΠΩΣ ΠΡΟΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΙΑΤΡΕΧΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΙΝΔΥΝΟ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ; ΠΩΣ ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ 2018.

“….. Συνεπώς η Υπεραγία Θεοτόκος με τις δύο αυτές αναφορές της συνδέει άμεσα το Άγιον Όρος και την Αγία Εικόνα της με το τέλος του κόσμου. Το πρώτο λοιπόν συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι το Άγιον Όρος και η  θαυματουργός Εικόνα της Πορταϊτίσσης θα υπάρχουν έως της Δευτέρας Παρουσίας σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενα της Παναγίας.

Αυτή όμως είναι και η ευλογία της Υπεραγίας Θεοτόκου προς την Μακεδονική Γη. Διότι την κάνει κτήμα Της και δεύτερο σπίτι Της και μέσα απ’ αυτήν οριοθετεί την ΑΡΧΗ και το ΤΕΛΟΣ όλων.

ΑΡΧΗ γιατί από αυτήν την ευλογημένη γη αρχίζει να κηρύττει τον λόγο του Υιού και Θεού Της και ΤΕΛΟΣ γιατί  πάλι από εκεί θα ξεκινήσει η Δεύτερη Έλευση του Δεσπότη Χριστού όταν θα αναχωρήσει προς άγνωστο προορισμό το Ιερό εκτύπωμα Της, δηλ. η Πορταϊτισσα.

Το δεύτερο μεγάλο σημείο είναι ότι η Θεοτόκος κατά την δεύτερη άφιξη της στον Άθωνα στην δεύτερη κατ’ όναρ εμφάνιση της στον Όσιο Γαβριήλ του λέγει: “Ειπέ εις τους αδελφούς, ίνα μη με ενοχλώσι του λοιπού, διότι εγώ δεν επιθυμώ φυλάττωμαι από σας, αλλά ίνα εγώ φυλάττω υμάς..”

Δηλ. “Να πεις στους αδελφούς να μην με ενοχλούν στο εξής, διότι δεν ήλθα εδώ για να με φυλάγεται εσείς αλλά δια να σας φυλάγω εγώ….”

Η Υπεραγία Θεοτόκος εδώ δείχνει να ενοχλείται από τις αλλεπάλληλες μετακινήσεις Της μέσα στη Μονή από τους Μοναχούς, οι οποίοι αρχικά την τοποθετούν στον κεντρικό Ναό (Καθολικόν) αλλά Εκείνη έχει ήδη αποφασίσει την θέση Της μέσα στο Μοναστήρι. Και αυτή η θέση δεν είναι άλλη από την κεντρική ΠΥΛΗ της Μονής.

Τους το λεει ξεκάθαρα ότι  δεν πήγε εκεί για να την φυλάνε αλλά για να τους φυλάει. Η Παναγία λοιπόν αναλαμβάνει αυτεπαγγέλτως το ρόλο του ΦΡΟΥΡΟΥ  και ΠΡΟΜΑΧΟΥ του Μοναστηριού. Εξου και το προσωνύμιο το οποίο της έδωσαν οι Μοναχοί ΘΥΡΩΡΟΣ ή ΠΥΛΩΡΟΣ.

Από τον παρακλητικό Κανόνα της Πορταϊτίσσης διαβάζουμε στην Ωδή α΄

Ήχος πλ. δ΄

Αρματηλάτην Φαραώ

«Ὕπερθεν Κόρη τῶν πυλῶν ηὐδοκήσας, τῆς τῶν Ἰβήρων Μονῆς, τὸ θεοειδές σου σωθῆναι Ἐκτύπωμα· ἐντεῦθεν ΙΙορταΐτισσα, φερωνύμως ἐκλήθης, ὡς θυρωρὸς αὐτεπάγγελτος, ταύτης σου τῆς ποίμνης καὶ πρόμαχος.»

 

Είναι όμως η Πορταϊτισσα Πυλωρός και Πρόμαχος μονάχα αυτού του Μοναστηριού ή μήπως είναι ολόκληρου του Άθωνα και κατ’ επέκταση και της Μακεδονίας;

Κι αν συνδυάσουμε το ερώτημα αυτό με την παράδοξο διπλή άφιξη Tης στο συγκεκριμένο σημείο, δημιουργούνται επιπλέον ερωτήματα…

Γιατί η Παναγία στάθηκε, ως φρουρός που φυλάσσει ετούτη την ευλογημένη γη, σε εκείνο το συγκεκριμένο σημείο και όχι κάπου αλλού;

Νομίζω ότι την απάντηση σε τούτο το ερώτημα την γνωρίζει μονάχα η Υπεραγία Θεοτόκος η οποία φυσικά ενήργησε κατά Θεία οικονομία…. 

Εμείς απλά  κάνουμε ασκήσεις επί χάρτου  και τίποτε άλλο.

Ως γνωστόν, αυτός που φυλάγει γνωρίζει και τι φυλάγει αλλά και από τι το φυλάγει.

Συνεπώς η Πυλωρός του Άθωνα γνωρίζει πολύ καλά τον κίνδυνο που διατρέχει το σπίτι Της και από πού προέρχεται αυτός. Και καθώς φαίνεται, από εκεί στα ΒΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ που στέκεται τον βλέπει καλύτερα.

Ο Δρ Κωσταντίνος Βαρδάκας Καθηγητής της Οδοντιατρικής και ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΙΕΘΝΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΣΤΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, σε άρθρο του για τις εξορύξεις πετρελαίου που σχεδιάζουν οι Τούρκοι στο Βόρειο Αιγαίο αναφέρει συγκεκριμένα:

“…Στην αρχή είπαν ότι θα  πάνε το ογκώδες αυτό πλοίο εξόρυξης στην Κύπρο και μετά συμπλήρωσαν ότι θα κάνουν εξορύξεις στην Μαύρη Θάλασσα.

Ποια Μαύρη Θάλασσα και πράσινα άλογα, όταν στην Μαύρη Θάλασσα γίνονται εργασίες πόντισης θαλασσίων σωληνώσεων για τον Turkish Stream;

Άρα απομένει το Βόρειο Αιγαίο με τα καλής ποιότητας πετρέλαια του Μπάμπουρα η  Ακρωτήριου Καλόγερου στην Θάσο και της ΛΑΔΟΞΈΡΑΣ στην Σαμοθράκη

Εκεί το πετρέλαιο αναδύεται από τα αβαθή των περιοχών και λαδώνει ακόμα και τους κολυμβητές..” (**)

Μα αλήθεια δεν είναι αυτό; Και μήπως απ’ εκεί  δεν περνά η ματιά της Κυρίας Πορταϊτισσας και φθάνει έως την Πόλη και το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ;

Στο παρελθόν τα ίδια γένη των Αγαρηνών δεν ήταν αυτά που προσπάθησαν να εξαφανίσουν την ευλογημένη ετούτη γη αλλά στο τέλος εξαφανίσθηκαν οι ίδιοι από εκεί;

Από το Συναξάριον του Μηναίου των Αγιορειτών Πατέρων διαβάζουμε:

Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους εκστράτευσαν πολυάριθμα γένη Αγαρηνών κατά της Κωνσταντινουπόλεως διά ξηράς και διά θάλασσης, εις πλήθος αναρίθμητον. Ο δε Αμιράς και αρχηγός αυτών μαθών, ότι εις το Όρος Άθω ήσαν πολλαί Μοναί, παραλαβών δεκαπέντε πλοία πολεμικά, ήλθον εις το Όρος και ηγκυροβόλησαν εις την Μονήν των Ιβήρων. Ευθύς τότε ορμήσαντες περιεκύκλωσαν αυτήν ως θήρες άγριοι και ανήμεροι. Οι δε Μοναχοί, ιδόντες το πλήθος των επιδρομέων και την οργήν εκείνην την άτακτον, εισέλθόντες εις τον θείον Ναόν, έλαβον τα ιερά Σκεύη και την πάνσεπτον Εικόνα της Θεοτόκου και έκρυψαν αυτά εις τον Πύργον, όπου είχον το σκευοφυλάκιον, εις το οποίον εκρυφθήσαν και αυτοί. Τότε οι επιδρομείς, μη έχοντες αντιμαχόμενον, εποίησαν μηχανήν τινα και εισήλθον εις την Μονήν. Αφ' ου δε έκαμαν όσα ήθελον και ερήμωσαν και ηφάνισαν αυτήν παντελώς, επήραν τα σχοινιά των πλοίων και έδεσαν στους κίονας της Εκκλησίας, σύροντες αυτά εν αλαλαγμώ, ίνα ρίψουν τον Ιερόν Ναόν, αλλά δεν ηδύνηθησαν. Βλέποντες ταύτα οι Μοναχοί και ακούοντες τα λεγόμενα, έλεγον εκ βάθους καρδίας εκείνα τα προφητικά ρήματα:

«Ίνα τι υπνοίς Κύριε; Ανάστηθι και μη απώση είς τέλος» (Ψαλμ. μγ' 24),

«Ο Θεός, ήλθοσαν έθνη είς την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον Ναόν τον Άγιον σου» (Ψαλμ.ση' 1),

«Ταχύ προκαταλαβέτωσαν ημάς οι οικτιρμοί σου» (Ψαλμ.οη΄ 8) και άλλα τοιαύτα.

Βρέχοντες δε την γήν με δάκρυα θερμά και την αγίαν Εικόνα της Θεοτόκου υψούντες έλεγον:

«Ω Δέσποινα, τοιαύτας υποσχέσεις εποίησας εις εμάς; Δεν υποσχέθης να είσαι φύλαξ και βοηθός ημών; Αλλά μη παραδώσης ημάς εις τέλος, αν και αμαρτωλοί και ανάξιοι είμεθα, δια να μη είπωσιν οι εχθροί μας, που είναι ο Θεός αυτών;»

Ταύτα οι μεν Μοναχοί δακρύοντες έλεγον η δε υπέρμαχος Στρατηγός, η οξύτατη και ταχίστη των επικαλουμένων αυτήν βοήθεια, η Αειπάρθενος Θεοτόκος, η προμαχούσα της ιδίας Μονής, δεν παρείδε τας δεήσεις αυτών, ούτε τας υποσχέσεις διέψευσεν. Αλλά τις λαλήσει τα της Παρθένου θαυμάσια; Αφού ενύκτωσεν, εξαίφνης έγινε τοσαύτη καταιγίς και τρικυμία εις την θάλασσαν, ώστε εναυάγησαν όλα τα πλοία και δεν έμεινεν ειμή μόνον το του Αμιρά και τούτο δια να γνωρίση ο άφρων την αμαρτία του, καθώς και εγέντετο. Διότι θαύμα ηκολουθεί τω θαύματι.

Όταν εξημέρωσεν, είδον οι Μοναχοί τα νεκρά σώματα των ναυαγών, άτινα έκειντο εν σωρό είς τον αιγιαλόν, καθώς και η των πλοίων αποσκευή άπασα. Τότε και ο αρχηγός αυτών ιδών την απώλειαν των πλοίων έτυπτε το πρόσωπον και έβαλε χώμα εις την κεφαλήν  αυτού.

Προσέλθων δε ταπεινώ τω σχήματι, γίνεται ικέτης ευγνώμων, ο πρώην θηριώδης και όχι άνθρωπος, λέγων προς τους Μοναχούς: «Δεήθητε, δούλοι του αληθινού Θεού, ίνα μη και εγώ απόλωμαι». Δώσας δε είς αυτούς χρυσόν είς πλήθος άπειρον λέγει:

«Λάβετε τα χρήματα ταύτα ανοικοδομήσατε τα τείχη του Μοναστηρίου σας και κάμετε αυτά υψηλά, ίνα μη δύνανται εαν έλθωσι και πάλιν άλλοι εχθροί, να σας ζημιώσωσι».

Οι δε Μοναχοί λαβόντες τα χρήματα έκτίσαν είς ύψος τα τείχη, καθώς και μέχρι σήμερον φαίνονται…”

Το ίδιο λοιπόν ας αναμένουμε και ας ευχόμαστε κι εμείς σήμερα, διότι το τελευταίο καταφύγιο μας είναι αναμφίβολα η Προστασία και η Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Η ακτινοβολία της Παναγίας της Πορταϊτίσσης, η οποία αρχικώς έφερε την επωνυμία "ΕΛΕΟΎΣΑ", ανέκαθεν ήταν μεγάλη σε όλα τα ορθόδοξα Έθνη και για τον λόγο αυτό η Ιερά Μονή των Ιβήρων είχε ανά τον ορθόδοξο κόσμο 103 μεγάλα Μετόχια.

Καθώς το είπε η Θεοτόκος, πάντες οι εν Αγίω Όρει Μοναχοί θεωρούν την σεπτή Πορταϊτισσα ως εγγύηση και ασφάλεια για όλον τον Άθωνα, εφόσον βρίσκεται στην Μονή των Ιβήρων.

Ως εκ τούτου κατά τα μεγάλα γεγονότα του κόσμου (πόλεμοι, σεισμοί κ.τ.λ.) οι του Αγίου Όρους Μοναχοί σπεύδουν να ιδούν με τα μάτια τους ότι η Παναγία η Πορταϊτισσα ευρίσκεται εντός της Μονής των Ιβήρων  και συνεπώς δεν υπάρχει κανένας φόβος για τον τόπο, γιατί αν αναχωρήσει η Πορταϊτισσα όπως λέγουν οι Πατέρες θα πρέπει να αναχωρήσουν κι αυτοί.

Την παράδοση αυτή ψάλλει ο διδάσκαλος της ορθοδοξίας ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος σε έναν κανόνα της Παναγίας λέγει:

Ήχος α’

Τύπον της αγνής λοχείας σου

Μένε μεθ’ ἡμῶν τῶν δούλων σου, μένε ἀεὶ ὦ Πορταΐτισσα ἔνδοξε, καὶ μὴ χωρισθῇς ἀπὸ τῆς ποίμνης σου πώποτε, τὰ ἡμῶν παραβλέπουσα πταίσματα. Σε γάρ φῶς και προστάτην, ζωήν και πνοήν επιγραφόμεθα

Απόσπασμα από το πόνημα:

“Οι δυο αφίξεις της Θεομήτορος στη Γη της Μακεδονίας, η Προστασία Της και το Σημείο για τους Έσχατους Καιρούς”

https://thivaiospolitis.blogspot.com/2018/01/blog-post_13.html

Θηβαίος Πολίτης

ΕΞΈΛΙΞΗ ΣΉΜΕΡΑ: