Είμαι πολύ χαρούμενος για την Παναγία μας. Σήμερα σας
φίλησα όλους. Φίλησα τον Δημοσθένη, τον Κοσμά, τον Θωμά, όλους. Αλλά δεν με
καταλάβανε. Αυτό έγινε μυστικά. «Εν Χριστώ πάντες εν έσμέν». Αφήστε με να ψάλω:
«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η
φανέρωσις ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται και Γαβριήλ την χάριν
ευαγγελίζεται διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν• Χαίρε, Κεχαριτωμένη,
ο Κύριος μετά σου».
Αυτό είχε προαναγγελθεί από αιώνες. Πώς το λέγει η καταβασία των Χριστουγέννων;
«Τω προ των αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ και έπ’ εσχάτων εκ
Παρθένου σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τω Θεώ βοήσωμεν ο ανυψώσας το κέρας ημών
άγιος ει Κύριε».
Να ζήσετε το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως. «Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός
ημών…».Τα λέγω από μέσα μου και κλαίω.
Το Άγιον Πνεύμα τα έχει φτιάξει, το «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον…» και το «Η Γέννησίς σου…», δεν τα έφτιαξε άνθρωπος. Είναι πλούσια σε νοήματα και βάθος. Λέξεις πολύ δυνατές. Πολύ βαθύ περιεχόμενο. Ψάλτε τα. […]
Λίγο καταλαβαίνεις. Αλήθεια σας λέγω, δεν το έγραψαν άνθρωποι αλλά το Άγιον
Πνεύμα. Κλαίω, κάθε φορά πού το ακούω. Όσες φορές κι αν το σκεφθώ, συγκινούμαι
πάντοτε. Χριστέ μου, Χριστούλη μου! Πείτε το πάλι, αλλά με απαγγελία ωραία.
Διαβάστε τώρα δεν μπορώ να μιλήσω, δεν μπορώ, δεν έχω δυνάμεις, έχω καταπέσει,
πρέπει να σηκώνομαι και να βιάζω τον εαυτό μου.
Πολύ συγκινούμαι, γέμισαν δάκρυα τα μάτια μου. Κι επειδή είμαι ξαπλωμένος, δεν
κυλούν προς τα κάτω και είναι γεμάτα δάκρυα τα μάτια μου. Όλη την ημέρα αν μου
το λέεις το τροπάριο, θα συγκινούμαι συνεχώς.
Να ‘χα δύο μεγάφωνα να τα βάλω στα πεύκα και να βάλω στο
μαγνητόφωνο το «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον…» και το «Η Γέννησίς σου
Χριστέ ο Θεός ημών…» και να τα πάρει ο αέρας να τα πάει στο βοριά και στο
νοτιά, ν’ ακουστεί μακριά, να τ’ ακούσει όλη η κτίσις και η φύσις!
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΒΗ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΟ ΕΤΟΣ 1987.
«Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Λόγοι περί πνευματικής ζωής» Ι. Μ. Χρυσοπηγής – Χανιά 2010.
