Βλέποντας και ξαναβλέποντας τη ταινία του Βέγγου «ένα ασύλληπτο κορόιδο» είναι να αναρωτιέται κανείς αν μέσα από αυτή την ταινία ο ήρωας και ο σεναριογράφος ήθελαν να μας πουν κάτι ή απλά πρόκειται για μία σύμπτωση.
Η φράση που ακούγεται μέσα στη συγκεκριμένη σκηνή του βίντεο «το κάναμε εδώ μέσα Βερολίνο» κάτω από την μουσική υπόκρουση των «Erika» και «Lili Marleen» αλλά και των φράσεων «εμείς ήρθαμε (ξαναήρθαμε) σαν φίλοι σας» το ότι «θέλουμε συνεργασία» αλλά και το ότι «ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει» σε σχέση πάντα με το «στρίμωγμα» που νιώθει ο φίλος μας από τις κατοχικές δυνάμεις, μας βάζουν για τα καλά μέσα σ’ αυτήν την σκηνή η οποία είναι λες και βγήκε από το σήμερα.
Όμως η τραγική ειρωνεία είναι ότι στην ταινία αυτή οι Γερμανοί ξαναγυρίζουν στην Ελλάδα, για να πάρουν «κάτι» που άφησαν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην αυλή του Έλληνα ήρωα. Τον θησαυρό τους, τον οποίο έκρυψαν εκεί φεύγοντας βιαστικά για τη Γερμανία πριν το τέλος του πολέμου.
Φυσικά ο θησαυρός που ζητούν από εμάς σήμερα οι Γερμανοί «φίλοι μας» οπωσδήποτε δεν είναι δικός τους. Όμως κάποιοι φρόντισαν όλα αυτά τα χρόνια αυτός ο θησαυρός να μείνει καλά κρυμμένος μέσα στη «αυλή» μας, για να τους τον προσφέρουν όταν θα ερχόταν η ώρα. Αυτός ο θησαυρός λοιπόν, που τους δόθηκε ως «προίκα» για την ένταξη μας στην Ευρώπη, στον βωμό του «ανήκομεν εις την δύσιν», δεν είναι άλλος από τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας.
Θηβαίος Πολίτης
