☦ Ο 38ος Ψαλμός για καιρούς μεγάλων θλίψεων

ΨΑΛΜΟΣ 38

Ψαλ. 38,2  Εἶπα· φυλάξω τὰς ὁδούς μου τοῦ μὴ ἁμαρτάνειν με ἐν γλώσσῃ μου· ἐθέμην τῷ στόματί μου φυλακὴν ἐν τῷ συστῆναι τὸν ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου.

Ψαλ. 38,2  Είπα και απεφάσισα· να προσέχω όλην την συμπεριφοράν και διαγωγήν μου, ώστε να μη αμαρτάνω με την γλώσσαν μου, παραπονούμενος δια το πλήθος των δοκιμασιών μου και επικρίνων τας μυστηριώδεις, αλλά τόσον αγαθάς, βουλάς του Κυρίου. Απεφάσισα να θέσω φραγμόν εις τα χείλη μου και να μη εκφράσω κανένα παράπονον, καμμίαν κατάκρισιν, όταν ο αμαρτωλός σταθή απειλητικός ενώπιόν μου.

☦Έχουμε χρόνο;

«Μην απατάσαι ότι με τον επόμενο χρόνο θα αναπληρώσεις τον χρόνο που έχασες. Διότι και της κάθε ημέρας ο χρόνος δεν επαρκεί ώστε να εκπληρώσουμε όπως πρέπει τις καθημερινές μας υποχρεώσεις προς τον Θεό» (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος).

Ένας από τους πιο μεγάλους πειρασμούς που αντιμετωπίζουμε και στην ζωή και στις σχέσεις μας είναι « το έχουμε χρόνο». Δεν είναι μόνο η αναβολή για αύριο αυτού που μπορούμε να κάνουμε σήμερα. Είναι το «σ’ αγαπώ» που αναβάλαμε να πούμε στους δικούς μας ανθρώπους βάζοντας μπροστά την κούραση από τις υποχρεώσεις μας, τον λογισμό για ό,τι ο άλλος δεν έκανε ώστε να μας δώσει την χαρά που θα θέλαμε, είναι η ελλιπής κρίσης για το τι ο άλλος έχει πραγματική ανάγκη και η θέαση της ζωής μόνο από την δική μας σκοπιά.

☦ Πάτερ θα κάνετε το εμβόλιο;

(Από συνομιλία με Αγιονορείτη Μοναχό)

-Πάτερ θα κάνετε το εμβόλιο;

-Τι να σου απαντήσω παιδάκι μου; Εγώ ούτε Θεολόγος, ούτε γιατρός είμαι. Μα κοίτα. «Κοντά στον νου και η γνώση»,που λέει και ο λάος.

Είναι δυνατόν από αυτούς τους ανθρώπους  που μας στερήσανε τον Χριστό και Το Πανάγιον Σώμα και Αίμα Του και το οποίο καθυβρίζουν και συκοφαντούν κάθε ημέρα να δεχτούμε να βάλουμε μέσα μας το εμβόλιό τους;

☦ Πότε και σε ποιούς έρχεται ο Θείος Φωτισμός

Βυθό βαθύ ονομάζει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος τα μυστήρια και τη σοφία του Θεού. Γι’ αυτό, ενώ η ανθρώπινη σοφία διδάσκεται από τους ανθρώπους, η θεία σοφία διδάσκεται μόνο από τον Θεό και μόνο σε λίγους, όσους έχουν ζωντανή πίστη και καλή προαίρεση.

Εκείνος πού δεν διδάχθηκε από τους ανθρώπους τη σοφία τους, δεν θα μπόρεσει ποτέ να την κατανοήσει και να την οικειοποιηθεί. Εκείνος πού διδάχθηκε από τον Θεό τη θεία σοφία, είναι σε θέση να κατανοεί τα πάντα, και θεία και ανθρώπινα.

☦ Άγιος Δημήτριος Μητροπολίτης Ροστόφ

Ο Άγιος Δημήτριος του Ροστόφ, γιος του αξιωματικού Σάββα Τουπτάλα, γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1651 μ.Χ. στην κωμόπολη Μακάρωφ, κοντά στο Κίεβο. Το βαπτιστικό του όνομα Λίαν Δανιήλ. Ανατράφηκε και διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα μέσα σε μια βαθύτατα ευσεβή οικογένεια. Από το 1662 μ.Χ. μέχρι το 1665 μ.Χ. ο Δανιήλ φοιτησε στο κολλέγιο Κιεβο-Μογγιλιάνσκυ, όπου για πρώτη φορά εκδηλώθηκαν τα σπάνια χαρίσματα και οι εξαιρετικές διανοητικές ικανότητες του. Πολύ γρήγορα έμαθε την ελληνική και λατινική γλώσσα και σπούδασε κλασσικές επιστήμες. Στις 9 Ιουλίου του 1668 μ.Χ. εκάρη μοναχός στη μονή του Αγίου Κυρίλλου και πήρε το όνομα Δημήτριος, προς τιμήν του μεγαλομάρτυρας αγίου Δημητρίου του Θεσσαλονικέως (βλέπε 26 Οκτωβρίου).

☦ Ευχή Αγίου Δημητρίου Μητροπολίτου Ροστόφ εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον

Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με και διαφύλαττε με, τον δούλον σου, από παντός κακού ψυχής τε και σώματος, και από παντός εχθρού ορατού και αοράτου.

Χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών. Χαίρε και ευφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε, και πρέσβευε υπέρ του δούλου σου. Κυρία και Δέσποινα των Αγγέλων και Μήτηρ των χριστιανών, βοήθησαν μοι τω δούλω σου. Ώ Μαρία παναμώμητε, χαίρε νύμφη ανύμφευτε· χαίρε, η χαρά των θλιβομένων και ή παραμυθία των λυπουμένων χαίρε, η τροφή των πεινώντων και ο λιμήν των χειμαζομένων

☦ Ἀνοίξαντός Σου τὴν χεῖρα, τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος• ἀποστρέψαντος δέ Σου τὸ πρόσωπον, ταραχθήσονται Ψαλ. ργ' (103)