Μπροστά σε ένα ασυνήθιστο γεγονός βρέθηκαν το πρωί της
Δευτέρας οι Ιερείς και οι επίτροποι του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Πύργου. Κατά
τη διαδικασία της μεταφοράς της εικόνας της Παναγίας της Οδηγήτριας στη θέση
της, αισθάνθηκαν μια ευωδία. Παρατηρώντας πιο προσεκτικά εντόπισαν σταγονίδια στην
εικόνα .
Καθάρισαν την εικόνα και μετά από λίγο και πάλι η εικόνα
μυρόβλυσε.
Μόλις έγινε γνωστό το γεγονός αρκετοί πιστοί πήγαν να προσκυνήσουν και να προσευχηθούν στην ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ.
Τους λογισμούς της απογνώσεως εννοεί, που σπέρνει ο πονηρός στον νου του ανθρώπου, εξήγησε ο Γέροντας. Αυτούς που του λένε διαρκώς πως δεν υπάρχει πια γι’ αυτόν σωτηρία, αφού αμάρτησε, και άδικα καταφεύγει στον Θεό με την μετάνοια. Έτσι, προσπαθεί να τον παρασύρει, για να τον ρίξει στον γκρεμό της απελπισίας. Η ψυχή όμως που ποθεί την σωτηρία της, ας αγωνίζεται σκληρά ν’ απομακρύνει αυτούς τους λογισμούς.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Ένα μήνα πριν κοιμηθεί ο όσιος γέροντας Σίμων ο
Αρβανίτης και κτήτωρ της Ιεράς Μονής
Αγίου Παντελεήμονος Πεντέλης τον συνάντησα στο μοναστήρι του αυτό και έλαβα την
ευχή του στην χειροθεσία ενός Μοναχού. Ήταν Φεβρουάριος του 1988
Τότε δεν γνώριζα τίποτε για το πνευματικό του μέγεθος
,απλώς μια σεβαστή γερόντισσα μου είπε:
- πήγαινε να πάρεις την ευχή του , είναι άγιος.
Έτσι και έγινε
ο Γέροντας με έβαλε να καθίσω δίπλα του στην τράπεζα της Ιεράς Μονής.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Θυμάμαι
το γέροντα Παΐσιο, που ερχόντουσαν κάποιοι άνθρωποι και του έλεγαν:
«Γέροντα, ποιο είναι το θέλημα του Θεού να κάνω στη ζωή μου; Να γίνω μοναχός ή να παντρευτώ; ή «Να πάω στην τάδε σχολή ή στην τάδε σχολή;»
Η εποχή μας είναι παρόμοια με την εποχή του Νώε. Ο Κύριος επί έξι αιώνες προειδοποιούσε πως θα γίνει Κατακλυσμός αλλά δεν Τον πίστεψαν και δεν ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΝ! Μέσα στο αμέτρητο πλήθος των ανθρώπων βρέθηκε μόνο ένας Δίκαιος και η Οικογένειά του ο Νώε, που πίστεψε πως θα έρθει ο Κατακλυσμός και το έλεγε σε όλους αλλά αυτοί ΔΕΝ τον άκουγαν!
Ήτανε μία Κυριακή του Ιουλίου. Το παλλεσβιακό προσκύνημα
των Παμμεγίστων Ταξιαρχών δεχόταν από πολύ πρωί τους προσκυνητές του. Μία
λαοθάλασσα τα προαύλια του. Από τους αριθμούς των αυτοκινήτων διαπίστωνες ότι
οι περισσότεροι προσκυνητές ήταν από άλλα διαμερίσματα της χώρας μας.
Η Κυριακάτικη λειτουργία προχωρούσε. Οι καλλίφωνοι ιεροψάλτες του Προσκυνήματος με τις μελωδικές τους ψαλμωδίες, ξεκούραζαν την άκρη του εκκλησιάσματος και το ενίσχυαν στην πνευματική του ανάταση. Ήταν όλοι συνεπαρμένοι από τη θεία λειτουργία και ο καθένας ξεχωριστά, αφοσιωμένος στις ενδόμυχες προσευχές του.
Η ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Ήταν ένα γεροντάκι που μόλις άκουγε τ’ όνομα της Παναγίας
έκλαιγε σαν μικρό παιδί.
Ήταν ένας Καυσοκαλυβίτης που όποτε γύριζε πλευρό τη νύχτα
έψελνε το «Άξιον εστί».
Ήταν ένας Γρηγοριάτης ηγούμενος πού ΄χε «φάει» την εικόνα
Της από τους πολλούς ασπασμούς.
Ήταν ένας Νεοσκητιώτης που παρακαλούσε όποιον έβλεπε να
μιλήσει, να γράψει, να εκδώσει, ό,τι υπήρχε για την Παναγία.
Ήταν ένας μακαρίτης Ιβηρίτης που έπασχε από αγάπη προς την
Πορταΐτισσα.
Ένας Φιλοθεΐτης έλεγε: «Έχομεν βεβαίας τας ελπίδας εις την Γλυκοφιλούσαν»
ΦΩΤΟ: Η εξωτερική
ολόσωμη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ η οποία εξαφανίστηκε το 1964
Ή ανέλπιστη σωτηρία
Στα 1963, το πρωινό εκείνο της επιθέσεως των Τουρκοκυπρίων στη μαρτυρική Κύπρο, όταν μπήκε ο νεωκόρος στο ιερό προσκύνημα του Μανταμάδου για ν' ανάψει το καντήλι του Ταξιάρχη, είδε κατάπληκτος πώς η ολόσωμη εικόνα του έλειπε! Αύτη ή απροσδόκητη εξαφάνιση προκάλεσε σύγχυση στον ευσεβή λαό και κράτησε μια βδομάδα. Ξαφνικά, η εικόνα βρέθηκε πάλι στη θέση της, όπως είχε εξαφανιστεί.
