Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΕΜΜΑΟΥΣ

Από τις ωραιότερες εικόνες και τις πιο ζωντανές, που μας παρέδωσε στο άγιο Ευαγγέλιό του ο ιατρός Ευαγγελιστής, είναι κι αυτή της πορείας προς Εμμαούς (βλ. Λουκ. κδ’ 13-35). Έντεκα περίπου χιλιόμετρα έπρεπε να βαδίσει ο Κλεόπας κι ο σύντροφός του, για να φτάσουν στο χωριό Εμμαούς. Δεν τους κούραζε τόσο η πορεία όσο η ψυχική τους κατάσταση.

Βαρύθυμοι περπατούν. Σκυθρωπού. Είδαν τις ελπίδες τους να διαψεύδονται. Η συζήτησή τους είναι γεμάτη αμφιβολία. Κρύα η ψυχή. Στεγνό το δάκρυ. Παγωμένη η καρδιά. Χάος βασιλεύει μέσα τους.

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Σε πρόσφατη έρευνα φάνηκε ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν πιστεύει στην ανάσταση των νεκρών, μολονότι πιστεύει στον Θεό. Μάλιστα, η πιο συνηθισμένη απάντηση που λαμβάνει κάποιος από νέους είναι ότι δεν τους έχει απασχολήσει το ζήτημα, θα τους ενδιέφερε να γνωρίζουν, αλλά είναι δύσκολο να είναι βέβαιοι. Η πίστη στην πιο ξεχωριστή διδασκαλία  της ορθόδοξης παράδοσης, στην διακήρυξη του Αποστόλου Παύλου ότι «αν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, τότε ούτε ο Χριστός έχει αναστηθεί και το τότε το κήρυγμά μας είναι χωρίς νόημα, το ίδιο και η πίστη» δεν αγγίζει τους πολλούς. Προτιμούν την συνήθεια, το έθιμο, την επανάληψη, χωρίς να αναζητούν τις μαρτυρίες της Ανάστασης.

Τι είναι πιο παράδοξο, ο θάνατος ή η Ανάσταση του Χριστού;

Ο Θεός έρχεται στην γη. Γίνεται άνθρωπος.

Διδάσκει. Θαυματουργεί.

Προδίδεται. Οδηγείται στον Σταυρό.

Η όντως Ζωή εκούσια πεθαίνει. Ο Θεός θανατώνεται.

Μετά από τρεις ημέρες ανασταίνεται.

Τί είναι πιο παράδοξο; Η ανάσταση ή ο θάνατος του Θεού;

«Πήγαινε να ψάλλεις και μην προσβάλλεις τη Γιορτή μου με τον εγωισμό σου! Πήγαινε! Σ’ αγαπώ!»

Σε μια επίσκεψή μου στο Άγιον Όρος συναντήσαμε ένα ευλογημένο γεροντάκι – δεν θυμάμαι τώρα τ’ όνομά του. Καθόμαστε στο πεζούλι κάτω από την κληματαριά και απολαμβάναμε την απλότητά του και τα σοφά λόγια του.

Κάποια στιγμή μάς είπε πως είχε ένα νεαρό καλογέρι. Είχε καλή φωνή και ο γέροντας τον έμαθε βυζαντινή μουσική. Δυστυχώς –δεν θυμάμαι από ποια αιτία– το καλογέρι πέθανε νεότατο. Ο γέροντας λυπήθηκε. Άρχισε να προσεύχεται. Κάποια μέρα ο Θεός τού αποκάλυψε την κατάστασή του. Δεν πήγε καλά! Άρχισε εντονότερη προσευχή και ζητούσε από τον Θεό να μάθει γιατί. Στην έμπονη προσευχή του ο Θεός τού απάντησε:

–Βυζαντινή μουσική τού έμαθες· ταπείνωση δεν του έμαθες!

Στο Βόρειο Αιγαίο θα μας προκαλέσουν άσχημα. Θα μιλήσουμε για τα 12 ναυτικά μίλια; (1η δημοσίευση 8/7/17)

Φώτο από την τιμητική παρουσία της Αεροπορίας Στρατού στο Λιμάνι του Αποστόλου Παύλου.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Θα τα αντέξουμε όλα  «ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ»

Μετά την μεθοδευμένη από τους τούρκους αποτυχία των συζητήσεων για το Κυπριακό …έρχεται η ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Ο παπα Γιώργης και το ιερό βίωμα

Ό παπα-Γιώργης, ιερεύς σε κάποιο χωριό της πατρίδος μου, έλεγε κάποτε ότι τον κατέτρωγε ή απορία πώς είναι άπειρος ο Θεός και πώς είναι άπειρος στα ιδιώματά Του, όπως: άπειρος στην σοφία Του, στην παντοδυναμία Του, στην πανταχού παρουσία Του, στην παγγνωσία Του, στην αγαθότητα Του, στην αγάπη Του... άπει­ρος!!! άπειρος!!! αύτη ή στοχαστική και επίμονη απορία τον κατέ­τρωγε μέρα-νύχτα. Σε μια γιορτή του αγίου Δημητρίου, τον κάλεσε ο ιερεύς του διπλανού χωρίου να συλλειτουργήσει μαζί του, για να λαμπρυνθεί" έτι περισσότερο" το πανηγύρι του Ναού. Πράγματι πήγε και προίστατο της Θείας Λειτουργίας ως φιλοξενούμενος, αλλά και ως έχων τα πρεσβεία της χειροτονίας.