☦Ἀγάπη στούς ἐχθρούς, πρόκληση ζωῆς

Μπροστὰ σ' ἕναν καθρέπτη μᾶς τοποθετεῖ σήμερα ὁ Χριστός, γιὰ νὰ βλέπουμε τὴν ἀδυναμία μας καὶ νὰ ἐλέγχουμε τὸν ἑαυτὸ μας: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως», δηλ. αὐτὸ ποὺ θέλετε νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι γιὰ σᾶς, αὐτὸ νὰ κάνετε καὶ ἐσεῖς σ' ἐκείνους.

Μιὰ τέτοια στάση οὐσιαστικὰ ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο ἀποφασιστικὸ βῆμα, γιὰ νὰ προχωρήσουμε στὴ χριστιανικὴ ζωή. Μιὰ τέτοια στάση δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνας κανόνας καλῆς ἐξωτερικῆς καὶ τυπικῆς συμπεριφορᾶς, δὲν εἶναι ἀπλῶς ἕνα πλαίσιο, ὥστε νὰ οἰκοδομηθοῦν οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις μας πάνω στὴν ἀμοιβαιότητα καὶ τὴ δικαιοσύνη. Ἡ ἀμοιβαιότητα τοῦ χρυσοῦ κανόνα (νὰ φέρεσθε πρὸς τοὺς ἀλλοὺς ὅπως θὰ θέλατε νὰ φερθοῦν σὲ ἐσᾶς ὑπαινίσσεται, ἀσφαλῶς, τὴ δικαιοσύνη, δὲν περιορίζεται, ὅμως, σὲ αὐτή. Καὶ ἐδῶ γεννιέται τὸ ἐρώτημα, πῶς συνυπάρχει στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία στὸ ἔσχατο ὅριό της φτάνει στὴν ἀγάπη γιὰ τοὺς ἐχθροὺς, μὲ τὴ δικαιοσύνη.

☦ Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (3 Οκτωβρίου): Το θαύμα που συνέβη μετά τον αποκεφαλισμό του Αγίου!

Ο Άγιος Διονύσιος καταγόταν από την πόλη των Αθηνών. Έζησε και μαρτύρησε τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Δομετιανός. Διακρίθηκε για τη φιλοσοφική του κατάρτιση κα τη βαθιά του καλλιέργεια.

Αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και μέλος της Βουλής του Αρείου Πάγου. Το κήρυγμα όμως του Αποστόλου Παύλου άγγιξε την παιδευμένη και ευαίσθητη ψυχή του και βαπτίσθηκε. Αργότερα διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών τον ευσεβή Ιερόθεο. Επιβραβεύθηκε από το θεό για τη χριστιανική του δράση με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα.

☦ Το σώμα μας είναι Ναός του Θεού..

ΚΥΡΙΑΚΗ B´ ΛΟΥΚΑ: «Ὑμεῖς ἐστε ναός Θε­οῦ ζῶντος» (2 Κορ. 6.16).

Μέ αὐτά τά λόγια ἀπευθύνεται πρός τούς χρι­στια­νούς τῆς Κορίνθου ὁ ἀπόστολος Παῦλος, θέ­λο­ντας ὄχι μόνο νά κα­τα­δείξει τή διαφορά πού ὑπάρχει μεταξύ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τῶν εἰδώλων, ἀλλά καί νά τούς διδάξει τήν πραγ­μα­τική σημασία καί τόν ἀληθινό ρόλο τοῦ ἀν­θρω­πίνου σώματος.

Ναό τοῦ Θεοῦ ὀνο­μά­ζει ὁ ἀπόστολος τό ἀν­θρώπινο σῶμα, δημι­ούρ­γημα, δηλαδή, πού εἶναι ἀφιερωμένο στόν Θεό. Καί τό δη­μι­ούργημα αὐ­τό δέν εἶναι ἀπο­κλει­στι­κά ἔρ­γο ἀν­θρώ­πων, ὅπως εἶναι οἱ χειρο­ποί­η­­­τοι ναοί πού οἰκο­δο­μοῦμε καί ἀφι­ε­ρώ­νουμε στή λατρεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἶναι δημι­ούρ­γημα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔπλα­σε τόν ἄνθρωπο κατ᾽ εἰκό­να καί καθ᾽ ὁμοί­ωσίν του, καί στή συνέχεια προσέ­λα­βε τόν ἄνθρω­πο ὡς συνδημιουρ­γό του γιά τή συνέχιση αὐ­τοῦ τοῦ ἔργου τῆς δη­μι­ουργίας.

☦Μη χαθούμε σε δρόμους που δεν ξημερώνει ποτέ η Ανάσταση...

Πάνω απ' όλα υγεία. Το σύνθημα, το ιδανικό και η επικρατέστερη ευχή στην εποχή μας.

Πάνω απ'όλα υγεία και στο βωμό της, ακρωτηριάζουμε την ελευθερία.

Πάνω απ'όλα υγεία και σκοτώνουμε βασανιστικά την παιδεία.

Πάνω απ'όλα υγεία και τρέμουμε μην αρρωστήσουμε από τη Θεία Κοινωνία.

Δυστυχώς αυτοί είμαστε. Αλήθεια πώς καταντήσαμε έτσι λοχία...;

☦''Δάκρυα καθαρτικά, δάκρυα χαροποιά...''

Πιστεύσατέ με ὅτι τὰ δάκρυα δὲν εἶναι τίποτες ἄλλο, συνήθεια εἶναι. Ἂν συνηθίσεις νὰ κλαῖς, τὴν ἄλλη μέρα θὰ κλαῖς, καὶ τὴν ἄλλη μέρα θὰ κλαῖς, καὶ θὰ φτάσεις σ᾿ ἕνα σημεῖο θὰ πεῖς: «Γιατί κλαίω; Κι ἐγὼ δὲν ξέρω». Ναὶ ἀλλὰ μὲ τὰ δάκρυα ξέρεις πόσος καθαρισμὸς γίνεται μέσα; Πῶς πλένεις τὴ φανέλα σου, τὸ μαντήλι σου μὲ τὸ σαπούνι, ἔτσι εἶναι καὶ τὰ δάκρυα στὴν προσευχή. Μέσα σου καθαρίζεται, καθαρίζεται, καθαρίζεται κι ἔρχεται κατόπιν σ᾿ ἄλλα ἀνώτερα δάκρυα.