"Ὁ ἀνθελληνισμὸς τοῦ Βατικανοῦ εἶναι μόνιμος, ὅσο ὁ Ἑλληνισμὸς μένει ἑνωμένος μὲ τὴν Ὀρθοδοξία"

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Μοῦ ζητήθηκε νὰ δώσω κάποια στοιχεῖα, πού νὰ τεκμηριώνουν την καθιερωμένη ἀνθελληνική στάση τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῶν Λατίνων τοῦ Ἑλλαδικοῦ Χώρου. Διότι πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, πού μὴ γνωρίζοντας τὰ κείμενα, ρωτοῦν μὲ ἀπορία: Ὑπάρχουν ἀποδείξεις; Ἡ ἀπάντηση, δυστυχῶς, εἶναι: Ναί, ὑπάρχουν! Μακάρι νὰ μὴ ὑπῆρχαν καὶ νὰ μὴ ἤμασθε ἀναγκασμένοι νὰ ἀσχολούμεθα μὲ αὐτὸ τὸ θέμα. Δυστυχῶς ὅμως τὰ πράγματα ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ἀνθελληνισμὸς τοῦ Βατικανοῦ εἶναι μόνιμος, ὅσο ὁ Ἑλληνισμὸς μένει ἑνωμένος μὲ τὴν Ὀρθοδοξία τῶν Ἁγίων, πού συνιστᾶ ριζικὴ ἀνατροπὴ τοῦ παπικοῦ οἰκοδομήματος.

ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΘΕΝΟΥΣ (σ.σ. περί αντιπολυτεκνικής πολιτικής, κοινού αισθήματος και Δικαστών)

του πρώην Προέδρου του Αρείου Πάγου Β. Κόκκινου
Από το 1955, οπότε και επεβλήθη η φορολογία εισοδή­ματος φυσικών προσώπων, διά του Ν.Δ. 3323/55 καμμία κυβέρ­νηση, ομαλή ή ανώμαλη, δημο­κρατική ή δικτατορική, δεν τόλ­μησε να καταργήσει το αφορο­λόγητο ποσό εισοδήματος για κάθε τέκνο. Μπορεί να υπήρξαν αυξομειώσεις τούτου, αλλά ου­δέποτε κατηργήθη η έκπτωση μέρους του εισοδήματος για κά­θε τέκνο. Το αυτό συνέβη και με τον Ν. 2238/94, που κωδικοποίη­σε όλες τις τροποποιήσεις του άνω βασικού νόμου. Σε μια χώρα με μέγα δημογραφικό πρόβλημα, όπου ο αριθ­μός των θανάτων είναι μεγαλύ­τερος εκείνου των γεννήσεων, που μειούται συνεχώς, και ο α­ριθμός των αμβλώσεων μεγαλύ­τερος αυτού των γεννήσεων, η κατάργηση του αφορολογήτου ποσού για κάθε τέκνο είναι α­συγχώρητο σφάλμα. Και τα σφάλματα τιμωρούνται πάντοτε.

Η Ρωσία θα χτυπήσει πρώτη την Τουρκία

Γράφει ο Κίμων Γεωργακάκης,

Πολιτικός Επιστήμων...

Ενώ στην Ελλάδα ασχολούνται αποκλειστικά με την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ, στον κόσμο η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά ρευστή και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο ξεσπάσματος διεθνούς ένοπλης αντιπαράθεσης. Η απόφαση της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης να δώσει το «πράσινο φως» για αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στην Συρία, εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο,αποδεικνύει περίτρανα τον ρόλο «πυροκροτητή» που έχει αναλάβει οικειοθελώς η Τουρκία,πιστεύοντας ότι κατά αυτόν τον τρόπο θα αποκτήσει ηγετικό ρόλο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνο. Ωστόσο το ΝΑΤΟ δεν στηρίζει στα «τυφλά» την πρόθεση της Τουρκίας, να είναι αυτή που θα ξεκινήσει στην ουσία την επίθεση κατά των Ρώσων (αφού αυτοί αποτελούν τον υπ’ αριθμόν ένα στόχο για τα δυτικά συμφέροντα).