Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση
Ο ΑΓΙΟΣ Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης ἐντυπωσίαζε τούς πολλούς ἐπισκέπτες του, ὅταν πηγαινοερχόταν στό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι, γιά νά τούς προσφέρει λουκούµι καί νερό. Ἕνας ἐνάρετος καί γνωστός γέροντας δέν εἶχε ἕνα ὑποτακτικό νά τόν βοηθάει! Ὅλα τά ἔκανε µόνος του. Καί ὅταν τελείωνε τό κέρασµα, καθόταν καί αὐτός στό πεζούλι ἤ σ᾿ ἕνα κούτσουρο, γιά νά ἀκούσει τούς ἐπισκέπτες του καί νά ἀπαντήσει στίς ἐρωτήσεις τους. Γρήγορα ὅµως σηκωνόταν, γιατί ἔξω στό σύρµα εἶχαν ἔλθει καί ἄλλοι. Ἄνοιγε, χαιρετοῦσε, κερνοῦσε καί συνέχιζε τήν ἐπικοινωνία.
