Η μνήμη του Αγίου του Οσίου Παϊσίου του
Αγιορείτου και Κουτλουμουσιανού εορτάστηκε στην Ιερά Μονή εχθές στησ 25/7/2022
η οποία ενέγραψε και στο μοναχολόγιό της τον Άγιο Παϊσιο και η συγκίνηση ήταν
διάχυτη για όσους συμμετείχαν στην Ιερή Ακολουθία.
Η μνήμη του Αγίου του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου και Κουτλουμουσιανού εορτάστηκε στην Ιερά Μονή η οποία ενέγραψε στο μοναχολόγιό της τον Άγιο Παϊσιο και η συγκίνηση ήταν διάχυτη για όσους συμμετείχαν στην Ιερή Ακολουθία.
Ο Παππούς αισθανόταν την αγάπη των Αγίων να τον διαπερνά
σαν ζεστό ρεύμα, όπως είχε ομολογήσει ο ίδιος. Και οι λόγοι του διαβεβαιώνουν
ότι η τάσις αυτού τού ρεύματος ήταν υψηλή:
«Έχουμε συγχορευτάς και συνεορτάζοντας και συνεορταζομένους τους Αγίους και όλον τον ουράνιο κόσμο. Οι Άγιοι με την αγάπη τους μάς παίρνουν τα μυαλά, εδώ που τα λέμε…
Καταγωγή, γέννηση και ανατροφή
Κατά το α΄ μισό του 2ου μ.Χ. αιώνα στην αρχαία κοσμοκράτειρα Ρώμη, ζούσε και το γεμάτο χριστιανική ευσέβεια ζεύγος του Αγάθωνα και της Πολιτείας. Αν και πλούσιοι δεν ζούσαν όπως οι σύγχρονοι τους, με διασκεδάσεις και σπατάλες. Μέριμνα τους καθημερινή ήταν η ελεημοσύνη των φτωχών, η ανακούφιση των ασθενών, η υποστήριξη χηρών και ορφανών. Ένιωθαν όμως και μια λύπη: Δεν είχαν αποκτήσει παιδιά! Γι’ αυτό και αδιάκοπα προσεύχονταν στον Κύριο να τους χαρίσει έστω και ένα παιδί. Και για να ενισχύσουν το αίτημα τους, πολλαπλασίαζαν τις φιλανθρωπίες τους.
Δέσποτα, Κύριε
Παντοκράτωρ,
ο κτίστης και
δημιουργός πάσης κτίσεως,
ο ελθών εις
αναζήτησιν της σωτηρίας ημών,
δέξαι το πνεύμα μου
και επάκουσόν μου,
Κύριε ο Θεός μου, και δος τοις μνημονεύουσιν
του ονόματός μου ειρηνικήν βιοτήν και άφεσιν αμαρτιών.
Ένα χαρακτηριστικό
γνώρισμα των Αγίων μας, αυτών που ζουν στη θριαμβεύουσα Εκκλησία των ουρανών
και αυτών που κινούνται ανάμεσά μας στη στρατευομένη Εκκλησία της γης, είναι η
προσευχή.
Έζησαν, τράφηκαν και έφυγαν από τον κόσμο αυτόν με την προσευχή. Ό,τι ήταν η αναπνοή για το σώμα τους ήταν συγχρόνως και η προσευχή για την ψυχή τους. Γι’ αυτό και τη ζωή τους τη σφράγιζαν πάντοτε με την προσευχή.
Όταν έφτασα στης Καρυές
σταμάτησα σε ένα αναψυκτήριο να πιώ έναν καφέ.
Μέσα στο κουζινακι είχα
δει μια εικόνα από κάτι καλόγερους που δεν μου άρεσε, στεναχωρήθηκα, λεω δε βαριέσαι
άνθρωποι είναι και αυτοί έχουν τα ελαττώματα τους και αγωνίζονται για αυτά.
Κατηφορίζω για το κελάκι του Αγίου Παΐσιου και στο δρόμο συναντάω έναν καλόγερο με ένα πόδι ξύλινο να περπατάει αργά αργά..
Ένα φτωχό ζευγάρι
αρραβωνιασμένων, ήθελε να παντρευτεί στην Αθήνα, όπου είχαν και πολλούς
συγγενείς. Σε όλες τις Εκκλησίες τους ρωτούσαν, ποιάς κατηγορίας γάμο θέλανε να
κάνουν και ζητούσαν τα ανάλογα χρήματα. Οι πεντακόσιες δραχμές, ήταν πολλές γι’
αυτούς και τον κουμπάρο τους.
Ο π. Σίμων Αρβανίτης, στον οποίο πήγαν και τον ρώτησαν το ίδιο πράγμα για κατηγορίες γάμου, χαμογέλασε!
Μπαίνοντας μέσα στο
δωμάτιο του Γέροντα βρήκα εκεί τον πατέρα του κοριτσιού, του οποίου μόλις είχε
γίνει η κηδεία.
Τον αγκάλιασα, τον
φίλησα κι αρχίσαμε να κλαίμε και οι δύο.
Πετιέται τότε ο Γέροντας και μας λέει: "Να βγείτε έξω και οι δύο. Δε σας αντέχω".
