του Μακαριστού Δημητρίου Παναγόπουλου
Τέσσαρες Μοναχοί από μίαν Σκήτην, επήγαν κάποτε και
ευρήκαν ένα μεγάλο Ασκητή. Και οι τέσσαρες ήσαν ενδεδυμένοι αντί ρούχα με
δέρματα. Και άρχισε ένας-ένας να λέγη διά τας αρετάς του άλλου.
Ο πρώτος είπεν ότι ενήστευε πολύ. Ο δεύτερος ότι δεν
κατείχε τίποτε άλλο εις τον κόσμον αυτόν εκτός από την προβιά που εφόρει. Ο
τρίτος έκρυβεν μεγάλην αγάπην διά τον Κύριον εις την καρδιά του. Ο δε τέταρτος
είπεν ότι επί είκοσι δύο χρόνια εζούσε κοντά εις τον Γέροντα του με τελείαν
υπακοήν.
