Χαῖρε Θεόν, ἀφράστως
ἀποτεκοῦσα, τόν θεώσαντα, τῇ αὐτοῦ καταβάσει Κόρη τόν ἄνθρωπον.
Χαῖρε παντός
του κόσμου, δεδοξασμένη καταφύγιον καί Ἀγγέλων καί ἀνθρώπων ἔξοχον ἄκουσμα.
Χαῖρε τό φῶς
τοῦ κόσμου, Παρθενομῆτορ, ὑπέρ ἔννοιαν καί ἀρρήτως,εὐλογημένη σαρκί κυήσασα.
Χαῖρε θρόνε Θεοῦ, Παντάνασσα Μαρία, Χριστιανῶν
ἡ δόξα. Καύχημα τῶν παρθένων, νύφη ἠλιοστάλακτε.
Χαῖρε ἡ τήν χαράν, πηγάσασα τῷ κόσμῳ, ὑπεραγία
Κόρη, βροτῶν τέ καί Ἀγγέλων τό ἔξοχον ἀγλάϊσμα.
Χαῖρε σκεῦος ἁγνή, τοῦ οὐρανίου μύρου,ἄνθος τῆς
ἀφθαρσίας. Χαῖρε ρόδον καί κρῖνον, εὐωδιάζον ἅπαντας.
"Χαῖρε τό ἄνθος τῆς πίστεως. Χαῖρε βροτῶν ἡ ἐλπίς. Χαῖρε τεῖχος ἀκράδαντον. Χαῖρε πόλις ἔμψυχε, τοῦ Δεσπότου τῆς κτίσεως. Τό τῶν μητέρων χαῖρε ὠράϊσμα καί τῶν παρθένων κάλλος παμπόθητον. Χαῖρε πανθαύμαστον,οἰκουμένης καύχημα. Χαῖρε Θεοῦ θεῖον ἐνδιαίτημα. Χαῖρε Θεόνυμφε.”
«Κάποτε πέρασαν ἀπ᾽ τήν Ἁγ. Ἄννα τρεῖς Ρῶσοι εὐσεβεῖς Χριστιανοί, γιά νά τόν γνωρίσουν [τόν Γέροντα Ἰωακείμ Ἁγιαννανίτη τόν Ἡσυχαστή] καί νά πάρουν τήν εὐλογία του. Ὅταν ἔφυγαν οἱ Ρῶσοι, ὁ Γέροντας τούς ἔδωσε γιά εὐλογία τά ἑξῆς συμβολικά δῶρα: στόν ἕνα ἔδωσε τρία κουκιά, στόν ἄλλο λίγο θυμίαμα καί στόν τρίτο ἕνα λουλούδι. Οἱ Ρῶσοι πῆραν τίς “εὐλογίες” τοῦ Γέροντα καί ἔφυγαν. Τότε οἱ ἄλλοι Πατέρες πού παρευρίσκονταν ρώτησαν τό Γέροντα Ἰωακείμ τί σήμαιναν αὐτά τά δῶρα πού τούς ἔδωσε καί αὐτός ἀπάντησε:
