Στή δίνη τῆς ..... μετά Κολυμπαρίου ἐποχῆς

«Ἰδοὺ ὠδίνησεν ἀδικία, συνέλαβε πόνον καὶ ἔτεκεν ἀνομίαν» (Ψαλμ. Ζ´)

            Μεγάλη ἀναστάτωση, πολὺς θόρυβος καὶ ἄμετρη σύγχυση ἐπικρατεῖ στὶς μέρες μας σὲ ὅλο τὸν Πλανήτη, σὲ οἰκονομικό-στρατιωτικό-πολιτικὸ καὶ θρησκευτικὸ τομέα. Γνωστὴ βέβαια τυγχάνει ἡ γεννεσιουργὸς αἰτία ποὺ γέννησε ἀλλὰ καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ γεννᾶ καὶ νὰ τρέφει τὴν ἐξαθλίωση, τὴν ἀποδόμηση καὶ τελικὰ τὴν ἰσοπέδωση τοῦ Ἀνθρώπου ὡς πρόσωπο-εἰκόνα Θεοῦ, ἀφοῦ τὸ διακύβευμα, σύμφωνα μὲ τὸ «δόγμα» τῆς Ν.Τ.Π. εἶναι ὁ ἀπόλυτος ἔλεγχος τῆς ἐλευθερίας του. Ἱκανοὶ καὶ ἔμπειροι ἀναλυτὲς σὲ κάθε ἕνα τομέα ὁ καθένας μὲ τὸ δικό του τρόπο δίνει τὴν δική του ἑρμηνεία. Πολλὲς φορὲς μάλιστα καὶ μὲ τὸ .... ἀζημίωτο.

Αλλο πνευματικός και άλλο γέροντας

του Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου

Πολλές φορές ενώ μιλάμε για τον Χριστό χάνουμε τον Χριστό, ενώ ομιλούμε για τον Σταυρό, απέχουμε από τον δικό μας προσωπικό σταυρό, αρνούμαστε να τον σηκώσουμε και βαδίσουμε πίσω από τον Χριστό.

Ενώ πηγαίνουμε σε κάποιον πνευματικό πατέρα για να συμφιλιωθούμε με τον Θεό διαμέσου του μυστηρίου της Εξομολογήσεως τελικά συνδεόμαστε με το πρόσωπο του πνευματικού και στο περιθώριο αυτής της σχέσης βάζουμε και το πρόσωπο του Χριστού. Αυτό είναι λάθος.