☦ Η ανάσταση των νεκρών

Είναι αλήθεια πως το σώμα μας, μετά την ανάσταση των νεκρών, θα είναι διαφορετικό από το σώμα που έχουμε τώρα;

Οπωσδήποτε, ναι! Ο απόστολος Παύλος είναι σαφής και κατηγορηματικός. Ο Ιησούς Χριστός, μας λέει, «θα μεταμορφώσει το φθαρτό μας σώμα και θα το κάνει όμοιο με το δικό Του ένδοξο σώμα, με τη δύναμη και την εξουσία που έχει να υποτάξει στον εαυτό Του τα πάντα» (Φιλιπ. 3:21).

☦Ὁ πνευματικά νεκρός...

Ὁ πνευματικά νεκρός δέ βλέπει τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, δέν ἀκούει τό λόγο του, δέν κάνει ἐλεημοσύνη, δέν πατάει στήν ἐκκλησία, ἡ καρδιά του εἶναι ἄδεια.

Αὐτούς τούς ἀνθρώπους ὁ Κύριος τούς ὀνομάζει νεκρούς. «Ἄφες τούς νεκρούς θάψαι τούς ἑαυτῶν νεκρούς», εἶπε στό Εὐαγγέλιο. Καί γιά τόν ἄσωτο πού ἐπέστρεψε εἶπε· «νεκρός ἦν καί ἀνέζησε».

☦“Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με”

Η Θεοτόκος είναι το σπουδαιότερο και αγιώτερο πρόσωπο, που παρουσίασε η γη. Ποία άλλη ξεπέρασε στην αγιότητα όλους τους Αγίους, τους Προφήτες, τους Πατέρες, τους Ασκητές, τους Μάρτυρες, τους Αποστόλους; Πρώτη μετά τον Ένα είναι η Παναγία, η Αειπάρθενος Θεοτόκος, αυτή είναι, κατά τον θεολόγο Άγιο Γρηγόριο, η «μετά Θεόν, Θεός». Γι’ αυτό και δεν ονομάζεται απλώς Αγία, αλλά Παναγία.

☦Ποιος είναι ο πραγματικός πλούτος;

Όταν ο Ιησούς μια μέρα βρισκόταν στο Ναό των Ιεροσολύμων για να διδάξει είδε μια φτωχή χήρα να ρίχνει στο θησαυροφυλάκιο του Ναού δύο λεπτά. Τη θαύμασε και γι’αυτό κάλεσε τους μαθητές του και τους είπε πως αυτή έριξε περισσότερα από όλους αυτούς που ρίχνουν στο θησαυροφυλάκιο γιατί αυτή έριξε από το υστέρημα της ενώ οι άλλοι από το περίσσευμα τους.[ Κατά Μάρκον ιβ’42-44]

☦«Δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν»

Μια μέρα, την ώρα που περνούσα μαζί με τον όσιο από την πλατεία της πόλης, βλέπω στα δεξιά μου έναν άνθρωπο, που κάτι σιγομουρμούριζε.

Τον ακολουθούσαν ένα σμάρι φτωχοί και ζητιάνοι, ζητώντας του ελεημοσύνη. Κι εκείνος, ενώ έκανε πως τους απόδιωχνε τάχα, τους έβαζε κρυφά στα χέρια τα ελέη της αγάπης του. Μ’ αυτόν τον τρόπο έκρυβε από τους ανθρώπους τις αγαθοεργίες Του. Εγώ όμως το πήρα είδηση. Σκούντησα λοιπόν τον όσιο και του φανέρωσα χαμηλόφωνα την αρετή του διαβάτη. Αυτός δεν φάνηκε να εντυπωσιάστηκε.

☦ Το κορίτσι επέστρεψε αργά στο σπίτι...

Έπρεπε να περάσει από ένα σκοτεινό σοκάκι, το οποίο ήταν διαβόητο για τα κρούσματα βίας που συμβαίνανε κατά καιρούς.

Προσευχήθηκε πριν από την είσοδο και πήγε.

Μετά από περίπου τα δύο τρίτα του δρόμου και φτάνοντας στον δρόμο εκείνο, είδε έναν ύποπτο τύπο που περπατούσε.

Προχώρησε, χωρίς να σταματήσει να προσεύχεται.

☦ Οι τρεις απλές αρχές της ζωής του π. Σεραφείμ Ρόουζ

Ο π. Αλέξιος θυμάται τρεις απλές αρχές ζωής που έμαθε από τον π. Σεραφείμ. «Τις έμαθα» λέει, «όχι τόσο πολύ από τα βιβλία του π. Σεραφείμ όσο από αυτά που μου είπε σε διάφορες ομιλίες κατά τα χρόνια που πέρασαν.

 Η πρώτη από αυτές τις αρχές είναι:

“Είμαστε προσκυνητές σ’ αυτήν τη γη και δεν υπάρχει τίποτα μόνιμο για μας εδώ“, πρέπει συνεχώς να τον θυμόμαστε αυτό. Είμαστε απλώς παρεπίδημοι. Αυτή η ζωή είναι μόνο η αρχή μιας συνέχειας που δεν θα τελειώσει ποτέ. Τείνουμε να τη μεταχειριστούμε σαν να είναι μόνιμη και απαίσια σημαντική από την άποψη των σταυροδρομιών και της εκπαίδευσης και της προόδου και όλων εκείνων των πραγμάτων. Αλλά όλα θα πεθάνουν μαζί μας θα πεθάνει το σώμα μας• τίποτα από αυτά δεν θα πάει μαζί μας στον άλλο κόσμο''.

☦ Καμία προσπάθεια πνευματική δεν καρποφορεί μακρυά Του

Είναι μερικοί που περιμένουν θαύματα, όταν αρχίζουν να εφαρμόζουν ένα πνευμα­τικό πρόγραμμα. Και επειδή δεν τα βλέπουν, απογοητεύονται και τα παρατούν ή δυσανασχετούν. Οι καρποί δεν φαίνονται αμέσως με την έναρξη αυτής της μάχης. Χρειάζεται πολύς κόπος. Οι καρποί έρχονται σίγουρα μετά από σκληρόν αγώνα. Πολλές φορές σιγά-σιγά, χωρίς να το κα­ταλαβαίνουμε. Χρειάζεται λοιπόν υπομονή και συνεχής επαγρύπνησις, για να γνωρί­σουμε σιγά-σιγά τον Θεό. Η προσευχή μας δείχνει ποιος είναι πραγματικά ο Θεός. Και δεν πρέπει να παραξενευθείτε, αν σας πω ότι σ' αυτό βοηθάει κι ο διάβολος ακό­μα: στο να μας δείχνει τον Θεό! 

☦ «Ο Θεός θα σώσει την Ελλάδα!»

Μεταξὺ προφητικοῦ καὶ ψευδοπροφητικοῦ λόγου

Α. Πολὺ συχνὰ ἀκοῦμε ἀπὸ ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὸν ἁπλὸ πιστὸ μέχρι καὶ τὴν Ἡγεσία, στὶς δύσκολες καταστάσεις ποὺ περνᾶ ἡ πατρίδα μας νὰ δίνουν ἐλπίδα καὶ παρηγοριὰ στὸ λαὸ διακηρύσσοντας ὅτι «ὁ Θεὸς θὰ σώσει τὴν Ἑλλάδα μας!».

Ἰδιαιτέρως δέ, κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Παναγίας μας ἐπιστρατεύεται ἡ ἱστορικὰ ἀκλόνητη βεβαιότητα, ἡ ἐμπειρία τοῦ γένους, ἡ ὁποία ἔζησε τὴν Θεοτόκο ὡς «Ὑπέρμαχο Στρατηγὸ» καὶ στὴν ὁποία ἡ πατρίδα μας ἀνέπεμψε τὰ «νικητήρια» καὶ τὰ «εὐχαριστήρια» «ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν» γιὰ νὰ διακηρυχθεῖ ἡ βεβαιότητα ὅτι καὶ πάλι ἡ Παναγία μας θὰ σώσει τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων.