☦ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

“Αθέων Αγαρηνών τα βέλη σύντριψον Δέσποινα, και πάσαν επιβουλήν δαιμόνων ματαίωσον, λαόν χριστεπώνυμον σκέπων και φυλάττων, ίνα πόθω σε δοξάζωμεν”

☦ «Η ανάσταση των νεκρών ψυχών γίνεται τώρα, η ανάσταση όμως των σωμάτων θα γίνει κατά την ημέρα εκείνη της κρίσεως.

Όπως στον ουρανό τα άστρα που είναι στερεωμένα δεν είναι όλα ίσα μεταξύ τους, αλλά διαφέρει το ένα από το άλλο στη λαμπρότητα και στη μεγαλειότητα, έτσι και στα πνευματικά θέματα ανάλογα με το μέτρο της πίστεως υπάρχει διαφορετική πρόοδος κάτω από το φωτισμό του ιδίου Πνεύματος· ο ένας είναι πιο πλούσιος από τον άλλο.

☦Δεκατέσσερα χρόνια πριν. Ήταν η πολλοστή φορά που επισκεπτόμουν το συγκεκριμένο μοναστήρι στο Άγιον Όρος.

Δεκατέσσερα χρόνια πριν. Ήταν η πολλοστή φορά που επισκεπτόμουν το συγκεκριμένο μοναστήρι στο Άγιον Όρος.

Αυτή τη φορά με τους δύο κουμπάρους μου που έμπαιναν για πρώτη φορά. Το βράδυ εμφανίζεται ο πνευματικός αρχοντάρης και απευθύνεται προς το μέρος μας λέγοντας:

☦ Μνήμη τῶν ἁγίων ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ καί ΑΜΜΟΥΝ τοῦ διακόνου καί διδασκάλου αὐτῶν.

Θ.Π. Χρόνια Πολλά. Καλή κι Ευλογημένη Εκκλησιαστική Χρονιά

Οἱ Ἅγιες αὐτές γυναῖκες ἔζησαν τήν ἐποχή τοῦ βασιλέως Λικινίου (307-324) στήν Ἀδριανούπολη τῆς Θράκης. Ὁ ἡγεμών τῆς περιοχῆς Βάβδος τίς συνέλαβε ὡς χριστιανές καί τίς προέτρεπε νά προσκυνήσουν τά εἴδωλα. Ἡ Κελσίνα, μία ἐξ αὐτῶν καί ἡ πρώτη τῆς πόλεως, μετά τή θαρραλέα ὁμολογία τῆς πίστεώς της τίς ἐσύναξε ὅλες στήν οἰκία της μαζί μέ τόν διδάσκαλό τους, διάκονο ἅγιο Ἀμμούν, γιά νά ἐνισχυθοῦν πρός τό μαρτύριο. Ὁ Ἀμμούν πῆρε τό χαρτί μέ τά ὀνόματά τους καί τά διάβασε δυνατά ἕνα-ἕνα. Ὕστερα εἶπε: «Ἀγωνισθῆτε ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ διά τοῦ μαρτυρίου, διότι ἔτσι θά καθίσει καί ὁ Δεσπότης Χριστός στήν πύλη τῆς οὐρανίου βασιλείας καί θά σᾶς προσκαλεῖ μία-μία κατ’ ὄνομα, γιά νά σᾶς ἀποδώσει τόν στέφανο τῆς αἰωνίου ζωῆς».

☦ Φωτιά που καίει ...

Στὶς 30 Δεκεμβρίου τοῦ 1967, ἡμέρα Σάββατο καὶ ὥρα 3 μ.μ. ἐπῆγα στὰ Μετέωρα, γιὰ νὰ προσκυνήσω καὶ ὠφεληθῶ ψυχικά. Τὴν Κυριακὴ ἐλειτούργησα στὴν ῾Ιερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως καὶ τὴν Δευτέρα στὸν ῞Αγιο Στέφανο, νυκτερινή. Χαρὰ Θεοῦ καὶ εὐλογία Κυρίου. ᾿Αφοῦ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ ἐπέστρεψα στὸ χωριό μου, μὲ εἰδοποίησαν ἀμέσως νὰ πηγαίνω νὰ κοινωνήσω τὴν γριά, Ζωὴ ᾿Αντωνίου Γκαγκαστάθη, ποὺ ἦταν ἀπὸ καιρὸ κατάκοιτη, περίπου 85 ἐτῶν.