"Ώσπερ Πελεκάν…"

«Ώσπερ Πελεκάν

τετρωμένος την πλευράν Σου, Λόγε,

Σους θανόντας παίδας εζώωσας,

Επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς»

Tου Aρχιμ. Mάρκου Aγ. Bασιλάκη

H διδασκαλία της Eκκλησίας μας για την Δημιουργία του κόσμου περιγράφει με βαθύτατα θεολογικά νοήματα, τον τρόπον με τον οποίον ο Πάνσοφος και Παντοδύναμος Tριαδικός Θεός «εκ του μη όντος εις το είναι παρήγαγε τα σύμπαντα». O Kύριος ημών «είπε και εγεννήθησαν, ενετείλατο και εκτίσθηκαν». Kαι όταν ο Πατήρ, δια του Yιού, εν Aγίω Πνεύματι εποίησε τα πάντα, είδεν ότι καλόν. Eίδεν ο Θεός και διεπίστωσε την αρτιότητα και την ωραιότητα των κτισμάτων Tου, μέσα απ’ τα οποία δοξάζεται. «Mέγας ει Kύριε και θαυμαστά τα έργα Σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου».

Εγκώμια Επιτάφιου Θρήνου Μεγάλης Παρασκευής

Θεολογική προσέγγιση της εικόνας η Άκρα Ταπείνωση

«Άκρα Ταπείνωσις», φορητή εικόνα,

κρητικής σχολής, 16ος αι., 
Ι. Μονή Ιβήρων, Άγιο Όρος

Όπως έγινε μέχρι τώρα φανερό η Άκρα Ταπείνωση προέκυψε για να καλύψει τη λειτουργική ανάγκη να βρεθεί μια εικόνα που να μπορεί να απεικονίσει σε μια μόνο παράσταση τη Σταύρωση, τον Επιτάφιο Θρήνο και τον Ενταφιασμό. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι η παράσταση αυτή έλαβε το όνομα «Η Άκρα Ταπείνωσις». Επιπλέον, σημαντικότατο στοιχείο της σύνθεσης είναι και η επιγραφή του Σταυρού «Ο Βασιλεύς της Δόξης». Τα δυο αυτά στοιχεία, η επιγραφή του Σταυρού και το όνομα της σύνθεσης, αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, και το κλειδί για την κατανόηση της θεολογίας της εικόνας της Άκρας Ταπείνωσης.

Τὸ φῶς τῆς ἐσταυρωμένης Ἀγάπης

Μεγάλη Παρασκευή. Πένθος βα­θὺ καὶ ἱερὸ στὶς ἐκκλησίες. Καθὼς ἀ­­­τενίζουμε σιωπηλοὶ τὸν ἐσταυρωμένο Κύριο, τὸν Βασιλέα τῆς ­δόξης, ὑψωμένο στὸν Τίμιο Σταυρό Του μὲ ἁ­­­­πλωμένα τὰ ἄχραντα χέρια Του, ­ἔρχεται στὸ νοῦ μας μιὰ λέξη μοναδική: «ΑΓΑΠΗ».

Ναί! Εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος ἡ ­μεγάλη μας Ἀγάπη. Ποὺ μᾶς τὴν ἀπέδειξε καὶ τὴν ὑπέγραψε «βαφαῖς ἐρυθραῖς», μὲ τὸ πορ­φυρένιο πάντιμο Αἷμα Του πάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ Του. Καὶ τὴν ἀκτινοβόλησε μὲ μοναδικὴ λάμψη.

Τι έκανε ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος από Μεγάλη Πέμπτη βράδυ μέχρι την Ανάσταση

Την Μεγάλη Εβδομάδα κάθε χρόνο, για να συμμετέχει περισσότερο στα Πάθη του Χριστού, ο Άγιος πλέον Γέροντας Παίσιος διάβαζε τα Ευαγγέλια των Παθών. 

Από την σύλληψη του Χριστού ως την Αποκαθήλωση, δηλαδή από την Μ. Πέμπτη την νύχτα ως την Μ. Παρασκευή εσπέρας, ούτε καθόταν, ούτε κοιμόταν, ούτε έτρωγε. Μάλιστα έλεγε ότι αξίζει περισσότερο να βιάσουμε τον εαυτό μας σε ασιτία αυτό το διήμερο (Μ. Παρασκευής, Μ. Σαββάτου) παρά το τριήμερο (της Καθαράς Εβδομάδος). Μόνο έπινε λίγο ξύδι, για να θυμηθεί το Δεσποτικό όξος. Αυτές τις μέρες δεν άνοιγε σε κανέναν. Έμενε κλεισμένος στο Κελί του και ούτε του έκανε καρδιά να ψάλει. «Πρώτη φορά ένιωσα μια τέτοια κατάσταση», είπε τελευταία στην "Παναγούδα".

«Ἐξέδυσάν με τὰ ἱμάτιά μου»