Δημόσιες σχέσεις με τον Ουρανό και τους ΑΓΙΟΥΣ του ή με τα καταχθόνια που σέρνονται πιά πάνω στην γη.

Εμείς όμως επιλέξαμε δημόσιες σχέσεις επί της γης και με τα καταχθόνια για αυτό και τα αξεπέραστα αδιέξοδα των ημερών μας. Η αγωνία είναι έκδηλη και μειώνει στο ελάχιστο την χαρά της ζωής και της δημιουργίας.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Η  εκδοχή που λέγεται νέο- Ελλάδα ή αλλιώς το ψευτορωμαίικο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού δεν έχει μέλλον. Απομένουν ακόμη κάποιες ελάχιστες  μαύρες σελίδες ώστε να συμπληρωθεί το μαύρο έργο της. Η σημερινή πολιτική θεώρηση της ανάπτυξης και της ευημερίας προσκρούει στην κοινή λογική. Να το πούμε κάπως αλλιώς, ο πεινασμένος από τα μνημόνια Έλληνας ονειρεύεται βελτίωση του βιοτικού επιπέδου αλλά πως;

ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ… Η Τουρκία Εκβιάζει και Διαλύεται. ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ Που Εορτάζει Προέβλεψε Το Μεγάλο ΚΑΚΟ Της...

ΦΩΤΟ από fb 

Ο νέος ΑΓΙΟΣ από το νησί της ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ προείπε για την «Αποκάλυψη» που θα γίνει στην Τουρκιά

«-Ξέρεις γιατί φύγανε οι Έλληνες Χριστιανοί από την Μικρά Ασία;»

«- Επέτρεψε ο ΘΕΟΣ να φύγουνε για να μην βρεθούνε εκεί την ημέρα ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΟ.» ( εννοεί από την οικονομική και πολεμική λαίλαπα)… Λόγοι Γέροντα Αμφιλόχιου Μακρή (1888-1970)
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Την στιγμή που οι οίκοι αξιολόγησης στέλνουν την τουρκία στο πάτο του εφιάλτη. Ο ΟΥΡΑΝΟΣ κάνει τις δικές του ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο Θεός δεν υπόσχεται χαρά, αλλά ποτήριο.

Ο Θεός δεν υπόσχεται χαρά, αλλά ποτήριο. Μας καλεί να πάθουμε για το όνομά Του, γιατί έτσι θα ζήσουμε και την δόξα Του.

Η Παναγία είπε στον αρχάγγελο Γαβριήλ: “ιδού η δούλη Κυρίου” (Λουκ. α’, 38). Αυτό το “ιδού η δούλη Κυρίου” είναι αποδοχή του Σταυρού. Η Παναγία συμμετείχε σε όλη την ζωή της στον Σταυρό του Υιού της.

Ο Χριστός πέρασε τα παθήματα, γιατί τήρησε τις εντολές του Πατέρα Του και έτσι ήλθε σε σύγκρουση με τον κόσμο. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνη και στον άνθρωπο που καλείται από τον Χριστό να ζήση την ζωή Του.

Η πορεία της Εκκλησίας μας ήταν πάντα αγωνιστική

Η πορεία της Εκκλησίας μας ήταν πάντα αγωνιστική, μαρτυρική, πολεμική. Είτε πάνω σε ικριώματα, είτε σε κατακόμβες, είτε με πολεμικά λάβαρα κατά βαρβάρων, είτε πολεμώντας τον βαρβαρισμό της ειδωλολατρίας και του μυστικισμού με την απολογητική γραφίδα σε κάποιο ταπεινό κελί, είτε μαρτυρώντας τον Ιησού τον Εσταυρωμένο σε έναν απνευμάτιστο και αλλόκοτο κόσμο. Πάντα πόλεμο είχαμε και θα έχουμε. Ο ίδιος ο Χριστός έγινε κατάρα για να αλώσει τον Άδη και τον θάνατο και σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει τίποτα συμβολικό.

Ο θάνατος του Χριστού δεν έχει τίποτα το συμβολικό. Είναι θανάσιμο χτύπημα στην καρδιά του θανάτου. Χωρίς οίκτο και συμπάθεια για την βασιλεία αυτού του τυράννου. Χωρίς συμβασιλεία με τον διάβολο και βολικούς μανιχαϊσμούς και συνύπαρξη με την τυραννία του Κακού, σαν τις αρχαίες θρησκείες της ατιμωτικής ειρήνης με τον κόσμο.