☦ Άγιος Νεκτάριος: Τίποτα να μην σας απελπίζει!

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.

☦ Το μέρος που για τελευταία φορά αποχαιρέτησε ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ τον πάτερα του στην Ιθάκη ακολουθώντας τον δρόμο του ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ. . Ο ΑΓΙΟΣ που ένωσε το Ιόνιο ( όπου η γενέτειρα του Ιθάκη) με το ΑΙΓΑΙΟ (όπου και το μαρτύριο του στην Λέσβο)

Φώτο Ιερός Ναός του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ στο Περαχώρι Giorgos-Delaportas

ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΣΤΗΝ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΕΠΙ ΤΗ ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΧΑΡΙΤΟΒΡΥΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΣΕ ΑΥΤΗΝ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΙΔΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΟΥΛΑΣ-ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΥΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥΣ

Δεν λέμε «της Ιθάκης τον γόνον και της Λέσβου το καύχημα»; και βέβαια όταν λέμε το απολυτίκιο του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ αρχίζει και μοσχομυρίζει το στόμα μας. Από την μια σκεφτόμαστε την Ιθάκη του Οδυσσέα και από την άλλη την αγιοποτισμένη μαρτυρική νήσο της Λέσβου που εποφθαλμιούν αυτές τις στιγμές οι τουρκαλάδες δήμιοι του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Επί πολλά έτη επισκεπτόμασταν την γενέτειρα του Νεοφανούς Αγίου Ραφαήλ στο Περαχώρι της Ιθάκης. Εκεί γνωρίσαμε χαριτωμένες ψυχούλες και συμμετείχαμε σε όλα τα τοπικά θρησκευτικά πανηγύρια τους.

☦«Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, Πνεύματι καί στοιχῶμεν» (Γαλ. 5, 25) «Αφού ζούμε με τη δύναμη του Πνεύματος, πρέπει ν’ ακολουθούμε το Πνεύμα».

Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα που απασχολούν όσους ανθρώπους θέλουν να έχουν σχέση με τον Χριστό και να ζούνε τον τρόπο της Εκκλησίας είναι το κατά πόσο αυτό είναι εφικτό μέσα στην πραγματικότητα της εποχής. Κι ας μη μένουμε μόνο στο σήμερα, το οποίο έχει, είναι γεγονός, μεγάλες δυσκολίες.  Κάθε εποχή είναι για τον πιστό εποχή δοκιμασίας. Άλλοτε οι δοκιμασίες έχουν να κάνουν με την άρνηση της εξουσίας να αποδεχθεί την πίστη, άλλοτε με την άρνηση του πολιτισμού, άλλοτε με τις εσωτερικές δοκιμασίες, αυτές της καρδιάς. Στην εποχή των διωγμών και της περιθωριοποίησης της πίστης και των χριστιανών, οι δοκιμασίες είναι εμφανείς.

Αυτοί που διακονούν αρρώστους (Άγιος Παΐσιος)

Χθες βράδυ, την ώρα που πήγαινα στον ναό για την αγρυπνία, είδα σε μια άκρη έναν πατέρα με ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι. Πλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον φίλησα. «Είσαι ένας άγγελος, του είπα, το ξέρεις;». Και στον πατέρα του είπα: «Μεγάλη τιμή για σένα να υπηρετείς έναν άγγελο. Να χαίρεστε, γιατί θα πάτε και οι δύο στον Παράδεισο». Έλαμψαν από χαρά τα πρόσωπά τους, γιατί ένιωσαν την θεϊκή παρηγοριά.

Αυτοί που διακονούν αρρώστους, αναπήρους κ.λπ. με αγάπη και υπομονή, αν έχουν αμαρτίες, σβήνουν τις αμαρτίες τους με την θυσία που κάνουν· αν δεν έχουν αμαρτίες, αγιάζονται. Κάποτε μια γυναίκα μου διηγήθηκε μερικά γεγονότα από την ζωή της πολύ θαυμαστά. Απόρησα, γιατί ήταν καταστάσεις που συναντούμε στους βίους των Αγίων και αυτή ήταν μια απλή γυναίκα. Όταν μου είπε πως είχε περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής της, είδα ότι όλη η ζωή της ήταν μια θυσία.

Στο κελί της Παναγούδας

τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

Κοντά στήν πρωτεύουσα  τῆς ᾽Αθωνικής Πολιτείας, τίς Καρυές, εἶναι τό μοναστήρι τοῦ Κουτλουμουσίου πού καθημερινά δέχεται μεγάλο ἀριθμό προσκυνητῶν. ᾽Εκεί φτάσαμε κι ἐμεῖς ἕνα πρωινό. ᾽Αφοῦ τακτοποιηθήκαμε στά κελιά, κατηφορήσαμε γιά τή Σκήτη τοῦ ῾Αγίου Παντελεήμονα ἤ τήν Κουτλουμουσιανή Σκήτη. ᾽Εκεῖ θά προσπαθούσαμε νά συναντήσουμε ἕναν ἅγιο ἀσκητή, τόν ῞Οσιο  Παΐσιο τόν ῾Αγιορείτη, ὅπως εἶναι γνωστός σήμερα. Πινακίδες πού ὑπήρχαν στά σταυροδρόμια σέ ὀδηγοῦσαν στό κελί του. Πράγματι σέ λίγο φτάσαμε καί τόν βρήκαμε στήν αὐλή τοῦ κελιού του νά συνομιλεῖ μέ ἕναν προσκυνητή. ῞Οταν μᾶς εἶδε εἶπε: -περιμένετε αὐτοῦ νά τελειώσω μέ τόν ἀδελφό.

☦ Αν παραβλέπουμε τα σφάλματα των άλλων, θα παραβλέψει και ο Θεός τα δικά μας

– Γέροντα, σήμερα στη διαλογή των ελιών κατέκρινα μερικές αδελφές, γιατί έβλεπα ότι δεν έκαναν προσεκτικά τη δουλειά τους.

-Κοίταξε να αφήσεις τις κρίσεις και τις κατακρίσεις, γιατί μετά θα σε κρίνει κι εσένα ο Θεός. Εσύ δεν βάζει καμμιά ελιά λίγο χαλασμένη μαζί με τις άλλες;