Το μυστήριο της ανομίας και η σωτηρία του κόσμου (Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά)

Η πραγματικότητα μιας τραγικής υπάρξεως.

Ο διάβολος είναι μία τραγική ύπαρξη. Ο Θεός τον έπλασε μαζί με τις Αγγελικές δυνάμεις και τον προόρισε να γίνει δοχείο ακτίστου φωτός.

Αυτός όμως από εγωισμό μετέτρεψε την αγάπη του Θεού σε φιλαυτία και κίνησε ανταρσία εναντίον του Θεού. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι ο θρόνος του Θεού είναι η αγάπη και η ταπείνωσή του.

Ό σατανάς αναγνωρίζει τόν Θεό καί πιστεύει στή δύ­ναμη τοο. Άλλα δέν αγαπά τόν Χριστό. Όμολογεϊ τη θε­ότητα τοο Κυρίου, αλλά φοβάται τη δύναμη της αγάπης Του. Γι αυτό καί τόν παρακαλεί νά μη τόν βασανίσει.

Ό βασανισμός των δαιμόνων έγκειται στό γεγονός ότι. ενώ οί δαίμονες μισούν τόν Χριστό, ξέρουν ότι εκείνος εξακο­λουθεί νά τούς αγαπά καί νά τούς αγκαλιάζει.

Κυριακής Ϛ εβδομάδος Λουκά (Λουκ. Η 27-39).

(Λουκ. η´ 27-39) 

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. ᾿Ιδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. Παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. ᾿Επηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· Τί σοί ἐστιν ὄνομα;

Όσιος Φιλόθεος ο Καβαλιώτης. 21 Οκτωβρίου

Τῇ ΚΑ΄ τοῦ αὐτοῦ Μηνός, µνήµη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἠµῶν, Φιλοθέου, τοῦ ἀσκήσαντος ἐν τῷ Ὄρει τοῦ Ἄθῳ, καὶ δὴ ἐν τῇ ἐκεῖσε Ἱερᾷ Μονῆ τοῦ Ὁσίου Διονύσιου, τῇ ἐπ’ ὀνόµατι τοῦ Προδρόµου τιµωµένη, καταγοµένου ἐκ Χρυσουπόλεως τῆς Μακεδονίας. Ζήσας ο Φιλόθεος ως Θεώ φίλον, Ζωήν άληκτον εύρε συν Θεού φίλοις.

Ζήσας ο Φιλόθεος ως Θεώ φίλον,

Ζωήν άληκτον εύρε συν Θεού φίλοις.

Γεννήθηκε στη Χρυσούπολη της Καβάλας το 1526. Μικρόν οι Τούρκοι τον άρπαξαν από τη χήρα μητέρα του, μαζί με τον αδελφό του, και τους φυλάκισαν. Με θαυμαστό τρόπο η Θεοτόκος τους εσωσε και τους μετέφερε σε μοναστήρι της μικρασιάτικης Νεάπολης.

Αργότερα, η καλή μητέρα του έγινε μοναχή και συνάντησε τα τέκνα της ως μοναχούς.

Ο Φιλόθεος, ως όντως φιλόθεος, «μη φέρων την δόξαν των ανθρώπων και θέλων έκφυγείν ταύτην… ώρμησεν ευθύς της οδού του εν τω Άθω ως έλαφος διψώσα επί τας διεξόδους των υδάτων».