“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ Ἀπολυτίκιον Ἀναστάσιμον, Ἦχος πλ. α’“Τὸν συνάναρχον Λόγον”

Σάββατο 25 Ιουνίου 2022

☦ «εκείνος που κατακρίνει τους άλλους, κατακρίνει και καταδικάζει τον εαυτό του ακόμα κι αν υποτεθεί ότι έχει πολλές αρετές». Αγ Ανδρέας Κρήτης

☦ «Χαίροις Οσίων Άθω πληθύς» (Ήχος πλ. Α), Απόστιχα Εσπερινού Αγιορειτών Πατέρων

☦ «η αγάπη πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Η ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει….»

Ο ύμνος της αγάπης του Αποστόλου Παύλου

 Ο Ύμνος της Αγάπης, όπως είναι γνωστή στον χριστιανικό κόσμο το τμήμα του 13ου Κεφαλαίου της της Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς την παλαιοχριστιανική αδελφότητα της Αρχαίας Κορίνθου και διασώζεται μέσω της Καινής Διαθήκης, είναι ένα από τα πιο αξιόλογα κείμενα της Αγίας Γραφής. Είναι ένας υπέροχος ύμνος του Αποστόλου Παύλου για την αγάπη.

☦ "Χαίροις Οσίων Άθω πληθύς"

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Γράφοντας ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ο Αγιορείτης το Βίο του Οσίου Πέτρου του Αθωνίτου, του πρώτου οικιστού της Αγιορετικής Πολιτείας, αναφέρει συν τοις άλλοις και την εμφάνιση σ΄ αυτόν της Υπεραγίας Θεοτόκου και του προστάτου του Αγίου Νικολάου, καθώς και την προτροπή της να κατοικήσει στο Ιερό της Περιβόλιο που είναι ο δικός της χώρος και ότι θα είναι γι΄ αυτόν και για τους άλλους Μοναχούς,

☦ “Σήμερον εμού, αύριο ετέρου και ουδέποτε τινός”

☦ Στον Άθωνα δεν πρέπει να ερωτεύεσαι κελλί ή καλύβα…

…Δεν ξέρω γιατί, στο Άγιον Όρος τα κελλιά και οι καλύβες στέκονται ακέραιες, χαριτωμένες, σταθερές στον τόπο τους, στοργικά προστατευτικές του οικήτορός των όσο αυτός εργάζεται ή κι απλώς αναπνέει, ανήμπορος να κάνη τίποτ’ άλλο. Έτσι όμως και πεθάνη και θαφτή ο Γέροντας, κι αργήση να βρεθή διάδοχός του, αλλοίμονο, δεν μπορούν να περιμένουν για πολύ.

☦ "να δοξάζετε τον Ωραίο"

☦ Λόγος εγκωμιαστικός περί των Οσίων Πατέρων των εν τούτω τω Αγίω Όρει του Άθω λαμψάντων (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Κυριακή Β’ Ματθαίου, των Αγιορειτών Πατέρων

Οσιακή πανήγυρις, πάντες οι δήμοι των Οσίων συνάχθητε. Μοναστών και μιγάδων εορτή σήμερον εις την του Χριστού Εκκλησίαν ανέτειλε· τα πλήθη των μοναστών και μιγάδων συνεορτάσατε. Καινή και κοινή μνήμη πάντων των του Όρους Αγίων Πατέ­ρων εξέλαμψε. Καινά και κοινά άσματα πάντες κοινώς οι εν τω Όρει πατέρες ψάλατε. Διατί κοινά; Ότι κοινοί προστάται και ευεργέται όλου κοινώς του Αγίου Όρους και οι θείοι ούτοι Πατέρες εφάνησαν. Διατί καινά; Ότι καινή και νεοφανής και η τούτων μνήμη· εις μεν τους ανωτέρω και παλαιούς χρόνους ουδαμώς τελουμένη, ήδη δε εις τους καθ’ ημάς καιρούς δικαίως και ευλόγως εορταζομένη.

☦ Όσιος Νικήτας ο εκ Θηβών

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν Νικήτα, τοῦ ἐκ Θηβῶν. (23 ΙΟΥΝΙΟΥ)

῾Ο βίος τοῦ ῾Οσίου Νικήτα καταγράφεται στό χειρόγραφο 552 τῆς μονῆς ῾Αγίου Παντελεήμονος τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους295.

῾Ο ῞Οσιος Νικήτας ἐγεννήθηκε στήν πόλη τῶν Θηβῶν πιθανόν κατά τίς ἀρχές τοῦ 11ου αἰῶνος μ.Χ. Οἱ γονεῖς του, ᾿Ανδρέας καί Θεοδώρα, ἦσαν εὐπάτριδες καί εὐσεβεῖς. ῾Ο βιογράφος του ἀναφέρει ὅτι, ὅταν ὁ ῞Οσιος ἐβαπτιζόταν «ἄνωθεν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος χάρις ἐν εἴδει περιστερᾶς εἰς αὐτόν ἐπεφοίτησεν». ῞Οταν ἔγινε πέντε ἐτῶν, οἱ γονεῖς του τόν παρέδωσαν στό διδασκαλεῖο τῆς ἐποχῆς, γιά νά διδαχθεῖ τά θεῖα καί ἱερά γράμματα καί νά προκόψει στήν ἀρετή καί τή μάθηση.

☦ «Ἀλλήλων τά βάρη βαστάζετε, καί οὕτως ἀναπληρώσατε τόν νόμον τοῦ Χριστοῦ»

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή του μᾶς παρακινεῖ νὰ ὑπομένουμε ὁ ἕνας τὶς ἐνοχλήσεις τοῦ ἄλλου ποὺ ὀφείλονται στὰ ἐλαττώματα καὶ τὶς ἐλλείψεις του· κι ἔτσι μὲ τὴν ὑπομονετικὴ αὐτὴ ἀνο­χὴ νὰ ἐκπληρώνουμε ­τελείως τὸν νό­­μο τοῦ Χρι­στοῦ, δηλαδὴ τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης. «Ἀλλήλων τὰ βάρη ­βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ», γράφει (Γαλ. ς΄ 2).

☦ «Χαίροις Οσίων Άθω πληθύς» (Ήχος πλ. Α), Απόστιχα Εσπερινού Αγιορειτών Πατέρων

Ήχος πλ. Α’. Χαίροις ασκητικών.

Στίχ. Συναγάγετε αυτώ τους Οσίους αυτού.

Χαίροις Οσίων Άθω πληθύς, της Βασιλίσσης, ουρανού η παράταξις, η πάσας αρχάς του σκότους, και εξουσίας δεινάς, συμμαχία θεία θριαμβεύσασα˙ οι σάρκα νεκρώσαντες, και το πνεύμα ζωώσαντες˙ οι αενάοις, των δακρύων εκχύσεσι, κατασβέσαντες, παθημάτων τους άνθρακας˙ χάριτος οι δεξάμενοι, την θείαν ενέργειαν, και φωτισμόν εν καρδία, ενυποστάτως εκλάμποντα˙ Χριστόν δυσωπείτε, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.