Ἱεροκήρυκος
«Ὁ δέ Ἰησοῦς εἶπεν.
ἄφετε τά παιδία καί μή κωλύετε αὐτά ἐλθεῖν πρός με. τῶν γάρ τοιούτων ἐστίν ἡ
βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Καί ἐπιθείς τάς χεῖρας αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν» (Ματθ.
19, 14-15).
Τήν ὥρα πού κηρύττει ὁ Χριστός, γονεῖς ἔφεραν τά μικρά
παιδιά τους γιά νά βάλει ἐπάνω τους τά χέρια Του, γιά νά τά εὐλογήσει καί νά
προσευχηθεῖ ὑπέρ αὐτῶν. Οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου, ὅμως, ὅταν εἶδαν τούς γονεῖς νά
πλησιάζουν, τούς ἐπέπληξαν. Ὁ δέ Ἰησοῦς τούς λέγει: «Ἀφῆστε τά παιδιά καί μήν
τά ἐμποδίζετε νά ἔλθουν σέ μένα. γιατί γι’ αὐτούς, πού θά γίνουν σάν αὐτά,
εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Καί ἀφοῦ ἔβαλε τά χέρια Του ἐπάνω τους πρός
εὐλογία, ἔφυγαν ἀπό ἐκεῖ».
Ὁ Χριστός συνήθιζε, ὅταν ἔφερναν τούς ἀσθενεῖς πρός Αὐτόν,
νά θέτει τά χέρια Του ἐπάνω τους καί νά τούς θεραπεύει. Γι’ αὐτό, καί οἱ γονεῖς
σκέφτηκαν, ὅτι θά ἦταν πλεονέκτημα γιά τά παιδιά τους, ἐάν τά εὐλογοῦσε ὁ
Κύριός Τους. Αὐτά τά μικρά παιδιά εἶναι διαχρονικά ἁγνά, ἄδολα,
ἄκακα, γιατί δέν ἔχουν μολυνθεῖ ἀπό τά λασπόνερα τῆς ἁμαρτίας.
