“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ Ἀπολυτίκιον Ἀναστάσιμον, Ἦχος πλ. α’“Τὸν συνάναρχον Λόγον”

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Χριστούγεννα: Γιορτή ή τραγωδία; (Ιερομόναχος Αντίπας Αγιορείτης)

Ἡ παροῦσα ὁµιλία πραγµατοποιήθηκε ἀπὸ τὸν ὁσιολογιώτατο ἱεροµόναχο π. Ἀντίπα Ἁγιορείτη (Γέροvτα τοῦ Ἱ. Ἰβηριτικοῦ Κελλίου Ἁγίας Ἄννης Καρυῶν) στὸ πλαίσιο τῆς χριστουγεvvιάτικης ἐκδηλώσεως, ἡ ὁποία ἔλαβε χώρα στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Α.Π.Θ., ὡς προσκεκληµέvου τοῦ Προέδρου τοῦ Τµήµατος Θεολογίας κ. Παναγιώτη Σκαλτσῆ, στὶς 15 Δεκεµβρίου 2016.
Στὴν ἐποχή µας, ὅπως ὅλοι γνωρίζουµε, ὑπάρχει ὑπερπαραγωγὴ νέων. Χιλιάδες ἄνθρωποι σὲ ὅλον τὸν κόσµο ἐργάζονται στὴν εἰδησεογραφία, χιλιάδες ὀργώνουν τὴν ὑφήλιο γιὰ νὰ συλλέξουν νέα. Νέα ἐντυπωσιακά, περίεργα, νέα ἀληθινά, νέα κατασκευασµένα, νέα καλά, νέα κακά. Νέα ποὺ ὠφελοῦν καὶ νέα ποὺ βλάπτουν. Νέα ποὺ ἀνεβάζουν καὶ νέα ποὺ κατεβάζουν. Νέα ποὺ µᾶς ἐνθουσιάζουν καὶ νέα ποὺ µᾶς ἀπελπίζουν.

ΧΡΙΣΤΟΣ ετέχθει, το σκότος αποφεύχθει.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Με την ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ από τις ΗΠΑ κάποιοι προσπαθούν μονομερώς να φέρουν τις προφητείες που αφορούν τις μέρες μας στα μέτρα τους και να τις ευθυγραμμίσουν με τους σχεδιασμούς τους.
Ουσιαστικά πλανώνται πλάνη οικτρά γιατί το ΣΧΕΔΙΟ του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ δεν μπαίνει σε καλούπια και « σκάζει» από εκεί που δεν το περιμένει κανείς.

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Κάθε χρόνο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, διαβάζουμε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου τὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ χρόνια ἀναρωτιόμουνα, γιατί; Γιατί πρέπει νὰ διαβάζουμε ὅλα αὐτὰ τὰ ὀνόματα ποὺ σημαίνουν τόσο λίγα πράγματα γιά μᾶς, ἐὰν δὲν σημαίνουν τίποτα; Καὶ τότε μοῦ ἔγινε αἰσθητὴ ἡ σημασία ποὺ ἔχουν γιὰ μᾶς αὐτὰ τὰ ὀνόματα. Τὸ πρῶτο στοιχεῖο εἶναι, ὅτι εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀπὸ τὶς οἰκογένειές τους προέρχεται ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὅλοι συγγενεῖς Του, καὶ αὐτὸ μᾶς εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ μᾶς προκαλοῦν βαθιὰ συγκίνηση: ὁ Χριστὸς εἶναι αἷμα τους, ἀνήκει στὴν οἰκογένειά τους.

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017 (ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ) (Ματθ. α΄ 1-25)

«Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυίδ υἱοῦ Ἀβραάμ».
Στό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς πρό τῶν Χριστουγέννων, παρατίθεται ἕνας μακρύς γενεαλογικός κατάλογος τοῦ Κυρίου μας, ὅπου καταδεικνύεται ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πού ἐγεννήθη ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας, εἶναι σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες ἀπόγονος τοῦ πατριάρχου Ἀβραάμ καί τοῦ βασιλέως Δαβίδ. Ὁ κατάλογος αὐτός διαιρεῖται σέ τρεῖς ἱστορικές περιόδους. Ἡ πρώτη περίοδος διαρκεῖ ἀπό τόν Ἀβραάμ μέχρι τόν Δαβίδ, ἡ δεύτερη ἀκολουθεῖ μέχρι τήν αἰχμαλωσία τῆς Βαβυλῶνος καί ἡ τρίτη ἀπό τήν Βαβυλώνια αἰχμαλωσία μέχρι τήν γέννηση τοῦ Κυρίου μας. Ὅλες αὐτές οἱ γενεές περίμεναν μέ πόθο ἀσίγαστο τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία. Ἄς δοῦμε λοιπόν ποιά ἦταν ἡ προσμονή τῶν γενεῶν αὐτῶν καί ποιά θά πρέπει νά εἶναι ἡ δική μας προσμονή.