Ο Θεός δεν επιβάλλει την παρουσία του, την προσφέρει

π. Γεώργιος Δημητρόπουλος

Ζούμε σ’ ένα κόσμο πραγμάτων που αποσπούν την προσοχή μας και μας επιβάλλονται. Δεν είναι ανάγκη εμείς να τα προσέξουμε. Εκείνα από μόνα τους στέκονται μπροστά μας! Τα μη ορατά (θεία) όμως δεν επιβάλλονται μόνα τους, πρέπει εμείς να τα αναζητήσουμε και να τα ανακαλύψουμε. Ο γύρω κόσμος απαιτεί την προσοχή μας, ο Θεός όμως, μας προσκαλεί διακριτικά. Αβίαστα και ελεύθερα!

☦ Ο ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ είναι επικίνδυνος, αλλά δεν μπορεί να φτιάξει νέα θεολογία

«δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σαρώσει με φόβο και τρομοκρατία αυτό που είναι ΔΩΡΟ ΖΩΗΣ και ΑΙΩΝΟΤΗΤΑΣ»  

«τι είναι αυτό το βασανιστήριο των ημερών μας; να μην περνάει μέρα και να μην βγαίνει κάποιος εκκλησιαστικός και να σκανδαλίζει τον πιστό λαό, λες και είναι βαλτοί να παίζουν με τον πόνο των ανθρώπων, αυτοί που εσπούδασαν, αλλά δεν βίωσαν ψήγμα αλήθειας»

☦ Πίσω από τη δοκιμασία κρύβεται η ευλογία του Θεού

Μακαριστός Γέρων Εφραίμ της Αριζόνα

Οι πάντες σχεδόν, τη μεταστροφή τους οφείλουν σε κάποια δοκιμασία.

Η θλίψη είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ’ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από τη θλίψη, πίσω από τη δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού, κρύβεται η αναγέννηση, η ανάπλαση του ανθρώπου, της οικογένειας. Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Νομίζουν ότι πηγαίνουν όλα ωραία·  τους παίρνει ο Θεός το παιδί· κλάματα κακό. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του Θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι· και πλησιάζουν την εκκλησία, πλησιάζουν την εξομολόγηση, πλησιάζουν τον ιερέα. Χάριν του παιδιού πάνε στην εκκλησία· ο πόνος τους κάνει ν’ αναζητήσουν, να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως, να κάνουν τις λειτουργίες.

☦ «η νύχτα έγινε μέρα και ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ τους χαμογελούσε» . Ένα καλό μήνυμα πριν δυο μέρες .

Συνέβη πριν δύο 24ωρα, πολλοί οι μάρτυρες. Στην απλωταριά μιας εκκλησούλας του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ, γονείς με τα παιδάκια τους καθόταν και μιλούσαν για τον Άγιο των ημερών μας. Είχε σουρουπώσει και το σκοτάδι άρχισε να καλύπτει τον προαύλειο χώρο. Η όμορφη πνευματική συζήτηση συνεχιζόταν, μέχρι που την διέκοψε ένα μικρό κοριτσάκι του δημοτικού  που έτρεξε στην αγκαλιά της μητέρας της λέγοντας : «μαμά!! να εκεί είναι ο παππούλης που τον φίλησα πριν λίγο (εννοούσε την εικόνα του ΑΓΙΟΥ  που προσκύνησε)»

☦ ...αλλά τέτοια πίστη δε θα βρείτε...

[ΦΩΤΟ τοιχογραφίες αγία Σοφία Τραπεζούντας]

Οι Έλληνες, τον καιρό των διωγμών και των γενοκτονιών στην τουρκιά, γκρέμιζαν τις εκκλησίες για να φορτώσουν τις πέτρες στα κάρα, έπαιρναν τα λείψανα και τις εικόνες μαζί τους με τον φόβο ότι δεν θα έχουν υλικά να τις χτίσουν εδώ, άφηναν μέσα στον πόνο τους την προίκα τους και τα νοικοκυριά τους για να πάρουν μαζί τους ότι πολυτιμότερο έχουν, τον Χριστό τους.