Μάθαμε από γεροντάκι πρόσφυγα της Μικράς Ασίας: «ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ στην ΠΟΛΗ περιμένει να πάει ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ από την Θεσσαλονίκη στην γιορτή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, να πούνε το δικό τους ΟΧΙ στους βαρβάρους - τότε ΕΚΕΙ να δεις γιορτές και πανηγύρια και όχι σαν αυτά»…

Φώτο : ευχαριστούμε ΔΗΜΗΤΡΗ Β. για την όμορφη φωτογραφία.

Που να ξέραμε ότι αυτές «τις παλαβομάρες» που ακούγαμε πριν πολλά χρόνια μέσα από ιδιαίτερες κατά ΘΕΟ συγκυρίες θα ήταν πολύτιμα ακούσματα στις μέρες μας που ωρίμασε το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Αν γνωρίζατε πόσες φορές σκέφτηκα να σταματήσω να γράφω περί τοιούτων πραγμάτων θα αναρωτιόσασταν. Όμως κούραση – ξεκούραση μας  πιέζει η συνείδηση και το χρέος μας απέναντι στην Πατρίδα να αρθρώσουμε «παράδοξο λόγο» απέναντι στα παράλογα που βιώνουμε.  Όταν επισημαίνεις στους ανθρώπους ότι έρχεται πόλεμος ή ζούμε δύσκολες εποχές ξεκινάει πόλεμος εναντίον σου.  Αυτό συμβαίνει σε πολλούς αδελφούς, αλλά πρέπει να δικαιολογήσουμε την αποκαμωμένη - ασθενή από την αμαρτία και προπαγάνδα ανθρώπινη φύση των συνανθρώπων μας που ενώ το γνωρίζουν το αποδιώκουν στο υποσυνείδητο τους.

Κυριακή Ζ΄ Λουκά: Λόγος εις την ανάστασιν της θυγατρός του Ιαείρου και εις την αιμορροούσαν (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας.

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον: Η’ 41 – 56.

Τω καιρώ εκείνω, ήλθεν προς τον Ιησούν ανήρ ώ όνομα Ιάειρος, και αυτός άρχων της συναγωγής υπήρχε, και πεσών παρά τους πόδας του Ιησού παρεκάλει αυτόν εισελθείν εις τον οίκον αυτού, ότι θυγάτηρ μονογενής ήν αυτώ ως ετών δώδεκα, και αύτη απέθνησκεν. Εν δέ τω υπάγειν Αυτόν, οι όχλοι συνέπνιγον Αυτόν. Και γυνή ούσα εν ρύσει αίματος απο ετών δώδεκα, ήτις ιατροίς προσαναλώσασα όλον τον βίον ουκ ίσχυσεν υπ’ ουδενός θεραπευθήναι, προσελθούσα όπισθεν, ήψατο του κρασπέδου του ιματίου Αυτού, και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος αυτής.

Στον μεγαλομάρτυρα και θαυματουργό και μυροβλύτη Δημήτριο (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Είναι εγκώμιο με λαμπρό ύφος και ουσιαστικό περιεχόμενο. Προσφέρει στην αρχή μία έκθεση σχετικά με την παιδεία και την αρετή τού Δημητρίου, για τη διδασκαλική του προσφορά προς τους νέους στον τόπο τής Καταφυγής και για το μαρτύριό του.

Δίνει όμως και αλληγορική ερμηνεία στα επεισόδια, κάθε φορά που προσφέρονται. Έτσι το μαρτυρικό σώμα είναι η κρήνη του Θεού η γεμάτη μύρα και ο κήπος των αρετών και των χαρίτων, ενώ τα στόματα των τυράννων είναι οι πύλες τού Αδη. Είναι ολοφάνερο ότι το λείψανο του αγίου Δημητρίου βρισκόταν ακόμη στον ναό του, γιατί λέγεται εδώ, ότι το σώμα του «ανίησι μύρα», αναδίδει τώρα μύρα.

Κυριακή Ζʼ Λουκά: Η δύναμη του Θεού και η πίστη του ανθρώπου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. η’ 41-56)

Όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν σ’ ένα βράχο, τον κάνουν να λάμπει. Όταν η φλόγα αγγίξει ένα άκαφτο κερί, το ανάβει. Όταν ο μαγνήτης αγγίξει ένα μεταλλικό αντικείμενο, το μαγνητίζει. Όταν το ηλεκτροφόρο καλώδιο αγγίξει ένα συνηθισμένο σύρμα, και τα δυο τους ηλεκτρίζονται.

Όλες αυτές οι φυσικές ενέργειες δεν είναι παρά εικόνες ή πνευματικά φαινόμενα. Όλα όσα συμβαίνουν στον εξωτερικό κόσμο, είναι απλά η εικόνα όσων γίνονται στον εσωτερικό. Ολόκληρη η εφήμερη φύση είναι σαν ένα όνειρο, σε σχέση με την εσωτερική πραγματικότητα, σαν ένα παραμύθι, όταν μιλάμε με όρους αιώνιας ζωής.

Έκοψαν στους τούρκους τον δρόμο για τα πετρέλαια του Ιράκ και τους άνοιξαν δρόμο για αυτά του ΑΙΓΑΙΟΥ; ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ νέο-ΕΛΛΗΝΑ;

Όχι μόνο θα πούμε το ψωμί – ψωμάκι αλλά και το καφέ –Εσπρεσάκι. Ο χειρότερος εχθρός δεν είναι ο τούρκος αλλά αυτός που ανοίγει τα σύνορα για να κατακτηθεί η πατρίδα του. Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ και ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΣΤΟΡΑΣ πρέπει να αντιμετωπίσουν Λυαίους – τζιχαντιστές.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Χρόνια το φωνάζουμε όχι μόνο εμείς αλλά και άλλοι. Μας έβαλαν μεθοδευμένα στην μνημονιακή σκλαβιά , απογύμνωσαν την πατρίδα για να δεχτούμε πιο εύκολα τις ενεργειακές αντιπαροχές. Όλα τελείωσαν, οι ξένοι έριξαν τις υπογραφές. Τώρα αρχίζει το σερβίρισμα και αν δεν δεχτούμε επικρέμεται η απειλή να γίνουμε «ΣΥΡΙΑ»;

ΤΟ ΠΩΣ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ… ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ;