Συνάντηση με έναν ταξιτζή….

Toυ π. Ιεροθέου Ανδρουτσόπουλου

Κάποιος μου είπε λίγες ημέρες πριν πως πάτερ, έχεις καιρό να γράψεις κάτι. Και του απάντησα πως συνηθίζω να λερώνω με μελάνι τις λευκές γραμμές του χαρτιού, μόνο όταν κάτι συμβαίνει και μου προξενεί το ενδιαφέρον ή μου προκαλεί την ευαισθησία. Και είναι αλήθεια, πάει καιρός από τότε. Πάντα όμως εκεί που δεν το περιμένεις, κάτι έρχεται να σου αναταράξει για λίγο την ησυχία και ίσως και την εφησυχάζουσα συνείδησή σου. Σκέψεις, λογισμοί, απορίες, αγωνίες όλο αυτό τον καιρό για την νέα αυτή χρονιά, προβληματισμοί του παρόντος, αμφιβολίες για την πορεία του μέλλοντος, την προσωπική ευτυχία και την γενικότερη κατάσταση στον κόσμο, βασανίζουν την καρδιά σου, την σκέψη μου, την ψυχή μας.

"Άφετε τα παιδία...των γαρ τοιούτων εστίν, η βασιλεία των ουρανών"

Πρίν λίγα χρόνια, μία οἰκογένεια ἐπισκέφθηκε την ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στήν Αἴγινα. Μιά ἀδελφή ξενάγησε τό ζευγάρι μέ τό ἕνα τούς παιδάκι στό δωμάτιο τοῦ Ἀγίου. Λόγω τῆς παλαιότητας τῶν ἐπίπλων δέν ἐπιτρέπεται νά καθήσει κάποιος στό κρεββάτι καί στά ὑπόλοιπα ἔπιπλα τοῦ δωματίου. Φανταστεῖτε τό πλῆθος τῶν προσκυνητῶν, αν ἐπιτρεπόταν, σέ λίγα χρόνια θά κατέρρεαν. Τό παιδάκι ὅμως πῆγε καί κάθησε στό κρεββάτι.

Ο πόλεμος που συνδέει τον Β΄ΠΠ και τον πιθανό Γ΄ΠΠ λέγεται «θα γίνει της Κορέας».

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

«..ένας πόλεμος στο πιο ακατάλληλο μέρος, την πιο ακατάλληλη στιγμή, με τον πιο ακατάλληλο αντίπαλο..» Έτσι χαρακτήρισαν τότε δημοσιογραφικά τον Πόλεμο της Κορέας  που διεξήχθει μεταξύ της 25ης Ιουνίου 1950 και της 27ης Ιουλίου 1953 General Omar Bradley, testimony before the Senate Committees on Armed Services and Foreign Relations, May 15, 1951.—Military Situation in the Far East, hearings, 82d Congress, 1st session, part 2, p. 732 (1951)

Ο Άγιος του αιώνα μας

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος  Παν/μίου Αθηνών

Οι Άγιοι ζουν ανάμεσά μας. Δεν αποτελούν ιδιάζουσα χορεία ή απομονωμένο μέρος του Σώματος της Εκκλησίας. Συναποτελούν με το χριστεπώνυμο πλήρωμα το Σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, της αδιάσειστης στο χρόνο και τη φθορά σωστικής Κιβωτού και προτάσσονται ως οδοδείκτες στην θεία αναγωγή του ανθρωπίνου προσώπου προς την κατάκτηση της «προτέρας ευγένειας». Υπόκεινται στους ίδιους πειρασμούς με όλους εμάς, πλην όμως, αφουγκράζονται το Ουράνιο θέλημα με περισσή ταπείνωση και χάρη, δωρεά που “κατ’ οικονομίαν” τους παρέχεται μέσω της οντολογικής κοινωνίας της ανθρωπίνης υποστάσεως με το Πρόσωπο του Απολύτου.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

Τα χρόνια της βασιλείας του Νικηφόρου Γ΄ του Βοτανειάτη (1078-1081), ησύχαζε στο Άγιον Όρος. στην τοποθεσία Δάφνη, ο μοναχός Ευθύμιος με την συνοδεία του. Ύστερα όμως από επιδρομή των Σαρακηνών, αναγκάστηκαν να φύγουν και να εγκατασταθούν στη θέση που βρίσκεται σήμερα η μονή Δοχειαρίου. Αυτοί έχτισαν εκεί τη μονή.

Τον Ευθύμιο διαδέχθηκε ο ανηψιός του Νεόφυτος. Ο Νεόφυτος είχε στον κόσμο μεγάλη περιουσία, που τη διέθεσε τώρα για να χτίσει εκκλησία και ν' ασφαλίσει τη μονή με τειχόκαστρο και πύργο. Ήταν όμως λυπημένος, γιατί τα χρήματά του δεν επαρκούσαν για την αγιογράφηση του ναού. Ζήτησε τότε τη βοήθεια του Θεού, κι Εκείνος απάντησε με το ακόλουθο θαύμα: