“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ Ἀπολυτίκιον Ἀναστάσιμον, Ἦχος πλ. α’“Τὸν συνάναρχον Λόγον”

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

«Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ»

του Σπάρτακου Τανασίδη 
ΜΙΑ ΕΘΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Οἱ ἑλλαδίτες, ἀποκτήσαμε πολλὰ μειονεκτήματα κατὰ τοὺς τελευταίους πολυτάραχους αἰῶνες τῆς ἱστορίας μας. Ὠχαδερφισμός, ἀνατολίτικου τύπου ἀναπαυτικὴ ἁδράνεια, παθητικότητα, καθολικὴ μετριότητα, τεμπελιά (χρησιμοποιῶ ἐπίτηδες τὸν τουρκικό ὅρο ἀντὶ τῆς ὀκνηρίας), ἀφιλοτιμία καὶ κουτοπονηριά, εἶναι μερικὰ μόνο ἐξ αὐτῶν.
Κοντὰ σ’ αὐτά, οἱ κοινωνικοπολιτικὲς συνθῆκες εὐνόησαν τὸν ὑπερτροφισμὸ ἀρχαιότερων ἀρνητικῶν γνωρισμάτων μας, ὅπως εἶναι ἡ ὑπέρμετρη φιλαυτία, ἡ διχόνοια, ἡ ὑστεροβουλία.