“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ Ἀπολυτίκιον Ἀναστάσιμον, Ἦχος πλ. α’“Τὸν συνάναρχον Λόγον”

Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

Άγιος Γέρων Παΐσιος: “Κάποτε, ἐνῶ ἔλεγα τήν εὐχή τή νύχτα, ἤρθε μέσα μου μιά χαρά μεγάλη…”

Ο πατήρ Παΐσιος, ο ασκητής της Παναγούδας, αναφέρει τα εξής για το «φως του Θεού»:
Κάποτε, ενώ έλεγα την ευχή τη νύχτα, ήρθε μέσα μου μια χαρά μεγάλη.
Συνέχισα να λέω την ευχή και ξαφνικά το κελλί μου πλημμύρισε από φώς.
Ήταν λευκό με μια μικρή απόχρωση προς το γαλάζιο.
Η καρδιά μου χτυπούσε γλυκά.
Συνέχισα να κάνω κομποσχοίνι, μέχρι πού βγήκε ο ήλιος.
Το φώς ήταν τόσο δυνατό!
Πιο δυνατό από το φώς τον ηλίου.

Διώξτε την κακομοιριά με την πνευματική λεβεντιά

-Γέροντα, όταν μου έρχωνται απανωτές δυσκολίες στον αγώνα μου, γογγύζω και με πιάνει λύπη.
–Ε, στην δύσκολη στιγμή φαίνεται η δύναμη του ανθρώπου. Μη φοβάσαι, μην πανικοβάλλεσαι, όταν συναντάς κάποια δυσκολία. Να ζητάς από τον Θεό να σου δίνη πνευματικό ανδρισμό, για να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες στην πνευματική σου πορεία με θάρρος και να αγωνίζεσαι με λεβεντιά.
–Γέροντα, η λύπη που νιώθω αυτόν τον καιρό για την άσχημη πνευματική μου κατάσταση με παραλύει πνευματικά.