Μογγόλε τα ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ευλογούν το ΑΙΓΑΙΟ και όχι την ψευδεπίγραφη «Γαλάζια Πατρίδα» σου.

Σου λέει  ο τούρκος «μόνο οι Σκοπιανοί θέλουν να πλαστογραφούν με την ιστορία , ας παραποιήσουμε  και εμείς την λέξη ΑΙΓΑΙΟ»  Φοβάται να αρθρώσει την από αιώνων Ελληνικοτάτη λέξη ΑΙΓΑΙΟ και δολίως χρησιμοποιεί την λέξη «γαλάζια πατρίδα». Ο δόλος, η αρπαγή και η παραποίηση ξεκινά από τα τουρκικά χείλη και γίνεται φόβος, διότι γνωρίζουν  ότι ήρθαν  από την στέπα.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Πλησιάζουμε τα ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ και η τουρκική απειλή αναβαθμίζεται. Βγάζουν το Barbaros στο  Καστελόριζο, στήνουν Naytex  μεταξύ Λήμνου και Σαμοθράκης των Φώτων, παραβιάζουν  το Fir στο Φαρμακονήσι.

Οἱ δύο «ἐπιφάνειες» τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

Ἡ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ ὀνομάζεται καὶ «ἐπιφάνεια». Κατεξοχὴν ὅμως ἡ λέξη «ἐπιφάνεια» κυριολεκτεῖται στὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανίων, στὸ γεγονὸς δηλαδὴ τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ ἀπὸ τὸν Τίμιο Πρόδρομο. Διότι εἶναι ἡ μέρα κατὰ τὴν ὁποία ἔγινε δημοσίως ἡ φανέρωσή Του ὡς τοῦ ἐνανθρωπήσαντος γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ ἔναρξη τῆς δημόσιας δράσεώς Του. Τὸ ἐξηγεῖ πολὺ παραστατικὰ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Τίνος οὖν ἕνεκεν αὕτη ἐπιφάνεια λέγεται; Ἐ­πειδὴ οὐχ ὅτε ἐτέχθη, τότε πᾶσιν ἐγένετο κατάδηλος, ἀλλ᾽ ὅτε ἐβαπτίσατο· μέχρι γὰρ ταύτης ἠγνοεῖτο τῆς ἡμέρας τοῖς πολλοῖς»· γιὰ ποιὸν λόγο ὀνομάζεται Ἐπιφάνεια ἡ ἑορτὴ τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου;

Η ερμηνεία της εικόνας της Βαπτίσεως του Κυρίου (Τα Θεοφάνεια)

Μέχρι τον Δ´ αἰώνα, ἡ Γέννηση καί ἡ Βάπτιση τοῦ Κυρίου ἑορτάζονταν τήν ἴδια ἡμέρα. Ἡ ἑνότης τους εἶναι ἀκόμη ὁρατή στήν παρόμοια σύσταση τῶν ἀκολουθιῶν αὐτῶν τῶν δύο ἑορτῶν καί δείχνει μιά ὁρισμένη συμπλήρωση τοῦ γεγονότος τῆς Γεννήσεως σ ̉ ἐκεῖνο τῆς Βαπτίσεως. Στή Γέννησή του, λέγει ὁ ἅγιος Ἰερώνυμος, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἦλθε στόν κόσμο μέ κρυφό τρόπο, στήν Βάπτισή του ἐμφανίστηκε μέ φανερό τρόπο. Ἐπίσης ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Τά Θεοφάνεια δέν εἶναι ἡ ἑορτή τῆς Γεννήσεως ἀλλά τῆς Βαπτίσεως. Πρίν ἦταν ἄγνωστη ἀπό τό λαό, μέ τή Βάπτιση, ἀποκαλύπτεται σέ ὅλους.

Η Παναγία μεσίτρια και βοηθός των ανθρώπων: Η ισχύς των πρεσβειών της

Η Παναγία επιβλέπει από ψηλά με συμπόνια ως «Υπέρμαχος Στρατηγός» το ποίμνιο που δεινοπαθεί από φανερές ή αφανείς επιθέσεις των εχθρών και κυρίως του παλαιού τυράννου, του πονηρού, κατά τη γραφή του αγίου Φιλοθέου Κοκκίνου. 
Η μεσιτεία της είναι το υπέρλογο εκείνο μέσο που όχι μόνο τιμά το ανθρώπινο γένος, αλλά και το ενισχύει, αφού το απαλλάσσει από την κυριαρχία του αιτίου των κακών έξεων και συνηθειών.

ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΤΟ ΑΪΒΑΛΙ (Φώτης Κόντογλου)

Τα μικρασιατικά Θεοφάνεια από τον Φώτη Κόντογλου - Αϊβαλι 1920

«…Στα θαλασσινά τα μέρη ρίχνουνε τον Σταυρό, ύστερ’ από τη Λειτουργία των Θεοφανείων. Έτσι τον ρίχνανε και στην πατρίδα μου, κ’ ήτανε ένα θέαμα έμορφο και παράξενο…».

Ξεκινούσε η συνοδεία από τη Μητρόπολη. Μπροστά πηγαίνανε τα ξαφτέρουγα και τα μπαϊράκια, κ’ ύστερα πηγαίνανε οι παπάδες με τον δεσπότη, ντυμένοι με τα χρυσά τα άμφια, παπάδες πολλοί κι αρχιμαντρίτες, γιατί η πολιτεία είχε δώδεκα εκκλησίες, και κατά τις επίσημες μέρες στις μικρές ενορίες τελειώνανε γλήγορα τη Λειτουρ­γία και πηγαίνανε οι παπάδες στη μητρόπολη, για να γίνεται η γιορ­τή πιο επίσημη.

Παρατυπίες που παρατηρήθηκαν κατά την εορτή των Θεοφανείων

Mε αφορμή δημοσιεύματα, με φωτογραφικά στιγμιότυπα, που αναρτήθηκαν στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης από την εορτή των Θεοφανίων  σε διάφορα μέρη της Ελλάδος και την τέλεση του Μεγάλου Αγιασμού των Υδάτων (ακολουθία συναρπαστική και αποκαλυπτική των κοσμολογικών διαστάσεων της σωτηρίας) διαπιστώνεται ότι αρκετοί από τους τελούντες τον Αγιασμό της εορτής, υπερβαίνουν τις υποστατικές διατάξεις της Εκκλησίας με πολλές προχειρότητες και αυτοσχεδιασμούς. Καταγράφοντας τις διάφορες παρεκτροπές δεν αποσκοπούμε στον έλεγχο αλλά στην υπενθύμιση, στον προβληματισμό και στον επανατροχιασμό στην Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας.

Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός

Βιογραφία

Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακάκης) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι, καστανοχώρι στα δυτικά του Νομού με υγιεινό κλίμα, με όμορφα δάση, πλούσια νερά, φαράγγια και σπήλαια. Το χωριό αυτό έχει μια ιδιομορφία που δεν την συναντούμε συχνά: είναι χωρισμένο σε ένδεκα γειτονιές, οι οποίες πήραν και το όνομα τους από τις οικογένειες που πρωτοκατοίκησαν εκεί. Έτσι ο Άγιος μας γεννήθηκε στην γειτονιά των Κωστογιάννηδων. Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών, έφυγε από το σπίτι του. Ο παππούς του που είχε αναλάβει να τον μεγαλώσει τον πήγε στα Χανιά να εργαστεί εκεί σ’ ένα κουρείο για να μάθει την δουλειά.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ μας θέλει να την καλέσουμε στην Εθνική Ζωή του Τόπου. Είναι κρίσιμες οι στιγμές.

Τον χρόνο πότε θα γίνουν οι Εθνικές εκλογές ή αν θα γίνουν, φαίνεται να τον καθορίζουν τα Ελληνοτουρκικά και οι εξελίξεις τους που αποκορυφώνονται από ώρα σε ώρα.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Οι εκτοξευόμενες θρασύτατες δηλώσεις των τούρκων, που επιθυμούμε να μην τις επαναλάβουμε, δείχνουν ότι ο τούρκος πήρε ήδη μερίδιο προς τα δυτικά του και θέλει και το κάτι τις παραπάνω του, καθότι άπληστος εκ γεννησιμιού του. Μετά τα ΦΩΤΑ θέλουν να μας αλλάξουν τα φώτα, γιατί γνωρίζουν πώς να  διαχειριστούν προς ίδιον όφελος την προεκλογική περίοδο που άνοιξε στην Ελλάδα.

Σχέση Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού κατά τους Κολλυβάδες και δη κατά τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο

Με τη ευκαιρία της μεγάλης δεσποτικής εορτής των Θεοφανείων και της κατ’ αυτήν τελέσεως του Μεγάλου Αγιασμού, επιθυμούμε ν’ αναφερθούμε στη σχέση αυτή του Μεγάλου, ως λέγεται, Αγιασμού, προς τον αποκαλούμενο Μικρό Αγιασμό, ο οποίος τελείται σε κάθε άλλη περίπτωση π.χ. Πρωτομηνιά, εγκαινισμούς οίκων, καταστημάτων κ. ά., με σκοπό να συμβάλλουμε στη αποφυγή των πολλών παρανοήσεων, αλλά και στην εξάλειψη των λανθασμένων απόψεων και εθιμικών διατάξεων σχετικά με τη σύγκριση των δύο Αγιασμών και την χρήση τους. Οδηγό σ’ αυτήν την προσπάθεια θα έχομε έναν από τους κυριώτερους εκπροσώπους της Φιλοκαλικής αναγέννησης του 18ου αιώνος, του κινήματος δηλ. των Κολλυβάδων, των Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο, ο οποίος είχε ασχοληθεί με το θέμα εκτενώς.

Η Τελευταία Λειτουργία στην Αγία Σοφία (5 Ιανουαρίου 1912)

του Χρήστου Αθ. Μούλια

Ο πόθος των υπόδουλων Ελλήνων, για αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, άρχισε να κυοφορείται αμέσως μετά την πτώση της Πόλης. Απόδειξη γι’ αυτό αποτελούν οι εθνικοί θρύλοι, με παλαιότερον έναν που έχει περιλάβει στον τόμο της Ιστορίας του για την Άλωση, ο γλαφυρός και συναισθηματικός ιστορικός Δούκας. Κατά το ανώνυμο και σύντομο «χρονικό», που διέσωσε ο Δούκας, τη νύχτα της Λαμπρής του 1522, οι δερβίσηδες, πηγαίνοντας στην Αγία Σοφία, για να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, μόλις έφθασαν στο προαύλιο, είδαν κατάφωτο το ναό και τις πύλες του ανοιχτές και άκουσαν να ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη»