“…Συχνά οι επαναστάτες γεννιούνται από το ίδιο το σύστημα
που θέλουν να ανατρέψουν, ελπίζουν ότι αργά η γρήγορα θα ξεπηδήσουν, είτε από
τη σημερινή αμαρτωλή Βουλή είτε από τον σημερινό αμαρτωλό Τύπο, άνδρες και
γυναίκες αποφασισμένοι να γίνουν οι «μπροστάρηδες» της μεγάλης αλλαγής…
ΚΑΠΟΙΟΙ θα πουν: «Κουβέντα να γίνεται, φίλε! Πάνε πια εκείνοι οι καιροί. Ο λαός
δεν είναι ούτε ώριμος ούτε πρόθυμος για τέτοιες αποκοτιές. Τον βλέπεις:
Μαθαίνει για τα “ντου” της Αστυνομίας στα κτίρια των τρομοκρατών και λέει:
“Μπράβο, καλά τους κάνουν”. Μαθαίνει για τις επιθέσεις των τρομοκρατών στα
σπίτια δημοσίων προσώπων και λέει πάλι: “Μπράβο, τους χρειαζότανε”! Ακούει και
τους γουρλομάτηδες να ωρύονται στα τηλεπαράθυρα και χτυπάει παλαμάκια: “Μπράβο
τους, καλά τους τα λένε!..”. Αλλά αμέσως μετά πατάει το κουμπί για να μη χάσει
τη συνέχεια του “Σουλεϊμάν”!.. Τι επανάσταση να κάνει αυτός ο λαός;».
