του Γιάνη Βαρουφάκη
Πρόκειται για την πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση
που η ΕΕ λαμβάνει μια απόφαση που να συνάδει με την λογική. Πρώτη φορά! Έπρεπε
βέβαια πρώτα να βρεθεί η Ευρωζώνη δύο εβδομάδες προ της οριστικής και μη
αναστρέψιμης διάλυσης και, το πιο σημαντικό, να βρεθεί κάποιος που να πει στην
κα Μέρκελ: «Όχι κυρία μου. Δεν υπογράφω, ο κόσμος να χαλάσει, τα ανόητα κείμενα
που μου θέτεις.» Ο κύριος αυτός ήταν, βέβαια, ο κ. Μόντι ο οποίος βρήκε το
σθένος (να κάνει κάτι που κανείς δεν είχε τολμήσει πριν) για έναν απλό λόγο:
Εδώ και δύο εβδομάδες, οι μεγάλες επιχειρήσεις της Βόρειας Ιταλίας ρευστοποιούν
όσο-όσο και μαζικά περιουσιακά τους στοιχεία και μεταφέρουν τα κεφάλαια στην
Ελβετία, στην Γερμανία, στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη. Υπό αυτές τις συνθήκες,
η Ιταλία βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους κατάρρευσης και ο κ. Μόντι είχε, το
πολύ, δύο εβδομάδες για να κάνει κάτι πριν τον ανατρέψουν τα κόμματα που τον
«στηρίζουν». Στήλωσε λοιπόν τα πόδια και έκανε αυτό που, αν είχε πράξει ο κ.
Παπανδρέου πριν δυο χρόνια, ολόκληρη η Ευρώπη θα ήταν σε πολύ καλύτερη
κατάσταση σήμερα: Είπε ΟΧΙ!
Και τι κέρδισε; Τι πήρε; Τι κερδίσαμε όλοι από την πρώτη
περίπτωση πραγματικής διαπραγμάτευσης; Δύο πράγματα.
