“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ Ἀπολυτίκιον Ἀναστάσιμον, Ἦχος πλ. α’“Τὸν συνάναρχον Λόγον”

Κυριακή 10 Μαΐου 2020

☦ {Η ιερά εικόνα της Παναγίας που βρίσκεται έξω από την παλαιά θύρα της ΙΜ ΙΒΗΡΩΝ έμπροσθεν της οποία ταλαντεύονταν η μεγάλη κανδήλα της έχει θαυματουργήσει πολλάκις στο παρελθόν….}

«Μια χειμωνιάτικη νύχτα του 1701 ένας αγιορείτης μοναχός βρέθηκε ταλαιπωρημένος έξω από την σεβάσμια Μονή των Ιβήρων.
Στη θλίψη του και στην ανάγκη του, ύψωσε τα χέρια του προς την πάνσεπτη εικόνα της Παναγίας, που είναι ζωγραφισμένη πάνω από την κεντρική πύλη, και άρχισε να προσεύχεται.

Όλος ο Χριστός σε κάθε πιστό!

Μυστήριο μυστηρίων!
Πώς υπό τα είδη του άρτου και του οίνου είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού; Πώς γίνεται η υπερφυσική μεταβολή; Πώς είναι παρών αοράτως ο Χριστός και αυτός προσφέρει τη θυσία της θείας Ευχαριστίας;
Όλα αυτά, παρά τις προσπάθειές μας να τα καταλάβουμε, παραμένουν απρόσιτα και ανεξήγητα. Μυστήρια!
Υπάρχουν όμως και άλλα αξιοπρόσεκτα στοιχεία της σχετικής διδασκαλίας της Εκκλησίας μας, που φανερώνουν ότι ενώπιόν μας έχουμε μυστήριο τρισμέγιστο και φοβερό. 

Η πανδημία αυτή επιβεβαιώνει τον ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ τον Βατοπαιδινό. Δεν έφυγε μόνο το ΠΕΤΡΕΛΑΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ μόλις εχθές, έρχονται και τα άλλα. Δεν έχομεν μέρες, όπως έλεγε ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ( βίντεο)

Παγκόσμια οικονομική κρίση προ των πυλών. Η επικαιρότητα με τις οικονομικές ειδήσεις το διαφημίζουν. Οι μεγάλοι δεν μπορούν να μοιράσουν την πίτα για να χορτάσουν την δαιμονική πλεονεξία τους. Πλησιάζουμε στις κόκκινες γραμμές των γνωστών προφητειών του ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ του Αιτωλού.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Η φτωχοποίηση- κακοποίηση της Ελλάδος, αλλά και το Μεγαλείο της προφητεύθηκαν. Όλοι οι άγιοι πατέρες συγκλίνουν καθότι μια είναι η πηγή της πληροφόρησης για αυτούς, ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ το Πνεύμα της Αληθείας. Πως μπαίνουν τα πράγματα σε μια σειρά όχι από οικονομικής και γεωπολιτικής πλευράς, αλλά από Πνευματικής.

☦«Στις Πασχαλιές που έρχονται, όταν θα λέμε το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, θα μας απαντούν και η ΕΛΛΑΣ ΑΝΕΣΤΗ μετά το ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ»

Μια ψυχούλα είπε: «στέλνει ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ τους Αγγέλους του στην γη, να δει αν υπάρχει μετάνοια, αυτοί μέχρι να ανέβουν επάνω στεγνώνει και το ελάχιστο δάκρυ που έχουν στα δάκτυλα τους και που μαζεύουν από την γη»
Μια άλλη ψυχούλα μας διαμήνυσε μέσα από την ασκητική παλαίστρα της:

☦ Το μέρος που είναι η καρδιά επήγαινε να πετάξει

Στο «Μετά φόβου Θεού» πολλοί πατέρες κοινώνησαν. Έβαλα κι εγώ μετάνοια και μετέλαβα.
Από τη στιγμή που μετέλαβα, μου ήλθε μια χαρά υπερβολική, ένας ενθουσιασμός. Μετά την ακολουθία έφυγα στο δάσος μόνος μου, γεμάτος χαρά και αγαλλίαση. Τρέλα! Νοερώς έλεγα την Ευχαριστία πηγαίνοντας για την Καλύβα. Με πάθος έτρεχα μες στο δάσος, πηδούσα απ’ τη χαρά μου, άνοιγα σ’ έκταση τα χέρια μ’ ενθουσιασμό, δυνατά και φώναζα: «Δόξα Σοι ο Θεοοοός! Δόξα Σοι ο Θεοοοός!».

☦ Γέροντας Γαβριήλ ο Αγιορείτης : «Ο ίδιος ο Θεός βρίσκεται μέσα στο Άγιο Ποτήριο. Ο Θεός είναι Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ. Και η ΖΩΗ δεν μεταδίδει Θάνατο»

☦Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και η Παναγία η Τριχερούσα

Η θαυματουργός Εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας αποτελούσε οικογενειακό κειμήλιο του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ο οποίος με ευλάβεια την φύλαγε στο παρεκκλήσι του σπιτιού του.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ήταν ο πρώτος σύμβουλος του Ουάλιδ το έτος 705-715, χαλίφη της Συρίας, για όλα τα αναγκαία θέματα, που αφορούσαν το Χριστιανικό πληθυσμό της περιοχής αυτής.

☦Στις απλές και ταπεινές καρδιές κλίνουν οι ουρανοί...

Δυό γυναίκες στον Άθωνα
Την εποχή της ηγουμενείας του αρχιμ. Αθανασίου ζούσε στην Ι. Μονή Γρηγορίου ένας εξαιρετικός μοναχός, ο π. Γελάσιος, πολύ απλός και ταπεινός. Ο π. Αθανάσιος ένιωθε υπερβολικά ευχαριστημένος από τη διαγωγή αυτού του υποτακτικού του. Όχι μόνο γιατί εκτελούσε ολοπρόθυμα τα μοναχικά του καθήκοντα, αλλά και γιατί είχε ευθύτητα καρδίας. Όταν συνωμιλούσαν μαζί, του παρουσίαζε το κάθε τι με απονήρευτο τρόπο. Ο ψυχικός του κόσμος έμοιαζε με ολόισιο δρόμο που αγνοούσε τους ελιγμούς, τις στροφές και τις διακλαδώσεις. Τον διέκρινε δηλαδή, για να χρησιμοποιήσουμε την πατερική φράσι, το «ανόθευτον ήθος» και η «αποίκιλος απλότης».