“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ Ἀπολυτίκιον Ἀναστάσιμον, Ἦχος πλ. α’“Τὸν συνάναρχον Λόγον”

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020

† ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ †

Η προφητεία του Αββά Παμβώ προς μαθητήν του
…Σου λέγω και τούτο Τέκνον μου, ότι θα έρθει καιρός, οπόταν οι χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των Αγίων Ευαγγελίων και των Αγίων Αποστόλων και των Θεσπέσιων Προφητών και των Ιερών Πατέρων και θα μαλακώνουν τας Αγίας Γραφάς και θα γράφουν τροπάρια και άσματα και λόγους τεχνολογικούς. Και ο νους των θα ξεχυθεί εις αυτούς, θα απομακρυνθούν δε από τα Θεϊκά πρότυπα. Και δια τούτον τον λόγον οι Άγιοι Πατέρες είχαν προαναγγείλει ότι οι μονασταί της ερήμου πρέπει να γράφουν τους βίους των Πατέρων όχι επάνω εις μεμβράνας, αλλά επάνω εις χάρτινους διφθέρας, διότι η ερχόμενη γενεά θα τους μεταβάλλει σύμφωνα με την δική των αρέσκεια. Όθεν και το κακό που μέλλει να προέλθει θα είναι φρικτόν.

† Ο Άγιος Ευθύμιος ο Μέγας (20 Ιανουαρίου)

Βίος Αγίου Ευθυμίου του Μέγα
Καταγωγή
Ο Μέγας Ευθύμιος γεννήθηκε το 377 στην Μελιτινή της Αρμενίας, κοντά στον Ευφράτη ποταμό. Τότε βασίλευε ο Γρατιανός. Ήταν από επίσημη οικογένεια. Ο πατέρας του Ευθυμίου είχε το όνομα Παύλος. Την δε μητέρα του την λέγανε Διονυσία. Είχαν ένα καημό. Δεν είχαν παιδί στα πρώτα χρόνια της συζυγικής τους ζωής. Γι αυτό ελυπούντο  βαθύτατα. Πολλές φορές πήγαιναν στον Ναό του Αγίου Πολυεύκτου και παρακαλούσαν με δάκρυα και συντριβή καρδίας να τους χαρίσει ο Θεός ένα παιδί. Μία ημέρα είδαν εκεί στο Ναό ένα όραμα. 

Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης, ο λόγιος Αγιορείτης του 20ού αι. (1916 - 20 Ιανουαρίου 2006)

Το γέννημα της περιφήμου Ναυπάκτου, αλλά και το βλάστημα και θρέμμα της Ιεράς Μονής Διονυσίου, αλλά και το καύχημα ολοκλήρου του αγιορειτικού κόσμου.
Νέος 25 περίπου ετών, απόφοιτος ανωτάτων σπουδών, αφού προηγουμένως σύμφωνα με τους νόμους ετέλεσε την στρατιωτικήν του θητεία, υπακούοντας στην φωνήν της πατρίδος επιτάσσεται ξανά κατά τον φοβερόν εκείνον πόλεμον του 40, όπου και με ανδρείο πατριωτικό φρόνημα προχωρά στην πρώτη γραμμή. Μέχρι τότε δεν είχεν την κλήσιν προς τον Μοναχισμόν. Όμως ο Πανάγαθος, όπου τον επέλεξεν εκ κοιλίας μητρός, αφού με θαυματουργικόν τρόπον του διέσωσεν την ζωήν συγχρόνως του χάρισε τόσον την κλήσιν όσον και την πρόσκλησιν ν΄ αφιερωθή στον Θεόν. Υπόσχεται λοιπόν την τελείαν αποταγήν.

Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ ΣΤΟΝ ΕΡΗΜΙΤΗ

Ένας Ερημίτης που ασκήτευε στην έρημο του Ιορδάνου, είχε χρόνια πολλά να πειραχτεί από το διάβολο. Αυτό του είχε δώσει θάρρος κι έλεγε συχνά πώς ο εχθρός δεν τολμούσε να πειράξει τους αγωνιστάς, πήγαινε μόνο στους αμελείς και οκνηρούς. Κάποτε παρουσιάστηκε μπροστά του ο διάβολος και του παραπονέθηκε.

-Τι σου έχω κάνει, Αββά, και μ΄ εξευτελίζεις έτσι. Μήπως ποτέ σ΄ επείραξα;

-Φύγε από δω, πονηρό πνεύμα φώναξε άφοβα ο Ερημίτης, και σήκωσε το ραβδί του να τον χτυπήσει. Δεν έχεις δικαίωμα να πειράζεις τους δούλους του Χριστού. Πήγαινε σ΄ εκείνους, που με την απροσεξία τους σε προσκαλούν.

Όταν η Ρωσία καταλάβει ότι η Γερμανία και η Τουρκία είναι αφερέγγυοι στο παιχνίδι της Αν. Μεσογείου και των Βαλκανίων θα κινηθεί διαφορετικά, αλλά θα είναι αργά για την Ελλάδα που θα υποστεί τις συνέπειες.

Σε λίγες ώρες από τώρα μπορεί να μιλάμε για το ΦΙΑΣΚΟ της συνάντησης του Βερολίνου για την ειρήνευση της εμφυλίου διαμάχης  στην Λιβύη. Ότι και να αποφασιστεί στα χαρτιά αργά ή γρήγορα θα προσκρούει στην παραφροσύνη του γείτονα γιατί θα εξακολουθεί να το παίζει ρυθμιστής στην περιοχή αυτή της Αν. Μεσογείου, με ότι σημαίνει αυτό για εμάς.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Σε αυτή την κρίσιμη  χρονική συγκυρία ο συμβολισμός της παραπομπής του προέδρου των ΗΠΑ σε δίκη έδωσε ένα παράθυρο πρωτοβουλιών στον ενεργειακό άξονα της Γερμανίας – Ρωσίας – Τουρκίας . Αυτό που ψηλαφούσαμε, αλλά δεν κατανοούσαμε το προηγούμενο διάστημα ήταν πως τα ενεργειακά συμφέροντα ευθυγράμμισαν χώρες του ΝΑΤΟ με την αντίπαλη Ρωσία;

Μου αρκεί που σε βλέπω!

Ἀπό τό Γεροντικό
Τρεῖς πατέρες εἶχαν τή συνήθεια νά πηγαίνουν κάθε χρόνο στόν μακάριο Ἀντώνιο. Ἀπ’ αὐτούς οἱ δυό τοῦ ἔκαναν διάφορες ἐρωτήσεις γιά τούς λογισμούς καί τή σωτηρία τῆς ψυχῆς. Ὁ τρίτος ὅμως σώπαινε καί δέν ρωτοῦσε τίποτα. Ἀφοῦ λοιπόν ἦρθαν πολλές φορές καί ὁ ἀδελφός ἐκεῖνος ἔτσι πάντα σώπαινε, μή ρωτώντας τό παραμικρό, τοῦ λέει κάποτε ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος:
- Μά τόσον καιρό ἔχεις πού ἔρχεσαι ἐδῶ, καί δέν μέ ρωτᾶς τίποτα; Ἐκεῖνος τότε ἀποκρίθηκε:
- Μοῦ φτάνει μόνο πού σέ βλέπω, πάτερ.
http://www.isagiastriados.com

To Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακῆς 19 Ἰανουαρίου 2020 (Oι δέκα λεπροί)

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 19 Ἰανουαρίου 2020, ΙΒ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιζ΄ 12-19)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσερχομένου τοῦ ᾿Ιησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης ­δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν ­αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Στα φρύδια του ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ Χαφτάρ οι τούρκοι είδαν τον ΓΕΡΟ του ΜΩΡΙΑ και σκιάχτηκαν.

Από προχθές στην τουρκία είναι ανήσυχοι με τις προθέσεις και τους διπλωματικούς ελιγμούς του στρατηγού Χαφτάρ.
Φίλοι που διαμένουν στην ΠΟΛΗ μας διαμήνυσαν, ότι στους δημοσιογραφικούς κύκλους της γείτονος χώρας κυκλοφορεί σαν πείραγμα μεταξύ συναδέλφων ότι «ξύπνησε ο Κολοκοτρώνης στην Λιβύη»
Και το γεγονός αυτό το στηρίζουν στο ευθυτενές παρουσιαστικό του Λίβυου Στρατηγού με τα πυκνά φρύδια του.
Κάποιοι  από αυτούς μάλιστα λένε ότι  « αν βάλει και περικεφαλαία σαν του  Θεοδωράκη θα είναι φτυστός ίδιος»

Έσχατο καταφύγιο

Τάσου Μιχαλά
Υπάρχουν στο Άγιο Όρος μερικές σπάνιες ανθρώπινες φύσεις που όσο και να θέλει κανείς, είναι αδύνατο με ακρίβεια να προσδιορίσει τα μέτρα της αξίας τους ή να περιγράψει με λόγια τη δύναμη και την ομορφιά της ψυχής τους. Απλοί καλόγεροι, άσημοι για τα μάτια του κόσμου, όμως τόσο έντονα ζυμωμένοι με το σπάνιο χάρισμα να γνωρίζουν επακριβώς την πεπτωκυΐα κατάσταση στην οποία οι ίδιοι κινούνται, να μιλούν με γόνιμη παρρησία για την αμαυρωθείσα εικόνα τους και να ’ναι πρακτικά υπαρκτοί ακόμα και για ληστές, τελώνες και πόρνες. Άνθρωποι που έζησαν την ολέθρια οδύνη της πτώσης και το μαρτύριο του θρυμματισμού της ανθρώπινης ύπαρξης με αφορμή την αποστασία, για να φθάσουν έπειτα από αφάνταστες οριακές ανόδους και καταρρεύσεις στην κατάσταση της σημερινής χαρισματικής τους εμπειρίας.

Ἡ πίστη τῶν Μικρασιατῶν

Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1922 οἱ Τοῦρκοι κάλεσαν τίς γυναῖκες (καί) τοῦ Λιβισίου νά ἑτοιμαστοῦν νά φύγουν δῆθεν γιά λίγες μέρες. Τούς ἐπέτρεψαν νά πάρουν ἀπό ἕνα δεματάκι ἡ καθεμία μέ λίγα πράγματα, μόνο τά ἀπολύτως ἀπαραίτητα. Τούς ἄνδρες ἀπό δώδεκα μέχρι ἑξήντα πέντε χρόνων τούς ὁδήγησαν στά βάθη τῆς Τουρκίας γιά ἐξόντωση.
Ἡ Θεοδώρα ἔφτιαξε τό δεματάκι της μέ λίγα τρόφιμα καί μερικά ἀναγκαῖα πράγματα, πῆρε τήν Ἀναστασία, πού ἦταν μόλις σαράντα ἡμερῶν, τό Γιῶργο τεσσάρων ἐτῶν, τόν Ἰάκωβο δύο ἐτῶν καί μαζί μέ τή γιαγιά Δέσποινα, τά ἄλλα γυναικόπαιδα καί τούς γέρους τοῦ χωριοῦ κατευθύνθηκαν πρός τήν προκυμαία τῆς Μάκρης. Τούς ἔβαλαν σ’ ἕνα ἀμερικάνικο φορτηγό πλοῖο, πού τούς ὁδήγησε στόν Πειραιά.