Σε όλη τη διαδρομή δεν έλειψαν τα πανέμορφα φθινοπωρινά λουλούδια.
Κυκλάμινα, κρινάκια καστανιές μανιτάρια!!
Η μεγαλύτερη διαδρομή έγινε υπό σκιά .
Έφτασα σ’ ένα πολύ όμορφο εκκλησάκι.
Χτύπησα την πόρτα. Ένας νέος μοναχός μού άνοιξε, με κέρασε και μου διηγήθηκε την ιστορία του καθίσματος.
Η ιερά Καλύβη που για 63 ολόκληρα χρόνια (1923–1986)
ασκήθηκε ο σύγχρονος αδάμαντας της νοεράς προσευχής και της καρτερικής ησυχίας,
ο μακαριστός Γέροντας Θεοφύλακτος ο Νεοσκητιώτης (1897–1986), τιμάται επ’
ονόματι της Συνάξεως όλων των αγίων και θαυματουργών Αναργύρων.
Σ’ αυτή την ιερή τους εικόνα ο Γέροντας Θεοφύλακτος από την αρχή της μοναχικής του αφιερώσεως έβαλε την καθιερωμένη μετάνοια και υποτάχθηκε στον ονομαστό Γέροντα Ιωακείμ Σπετσιέρη (1858–1943).