“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ Ἀπολυτίκιον Ἀναστάσιμον, Ἦχος πλ. α’“Τὸν συνάναρχον Λόγον”

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019

Ο τελευταίος ΕΛΛΗΝΟ- τουρκικός ΠΟΛΕΜΟΣ πριν συμπληρωθούν 200 έτη από το ‘21, αιτία διάλυσης της τουρκίας και πως πρέπει να διαχειριστούμε τις ζωές μας ;

Φώτο : έρχεται χιονιάς από την Ουκρανία, θα καθίσει πάνω από την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ για να κατέβει μετά στην Ελλάδα.Τις ημεροχρονολογίες τις γνωρίζει μόνο ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ, αλλά  υπάρχουν ψυχές δικαίων  που μας προειδοποιούν «είστε τόσο κοντά που δεν το φαντάζεστε πόσο ξαφνικά θα γίνουν όλα»
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Εδώ διαλύουν την Ελλάδα και μας μιλάς για διάλυση της τουρκίας; Εύλογο ερώτημα αλλά η επικαιρότητα, δείχνει ότι  συγκυρίες άμεσης αποσταθεροποίησης των Δυτικών Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου ανατρέπουν σχέδια αιώνων μέχρι να ολοκληρωθεί το ΣΧΕΔΙΟ του ΘΕΟΥ.

Ένα θαύμα της Πορταϊτισσας

Συνομιλία με τους πατέρες του Ιερού Γρηγοριατικού Κελιού των Ιωασαφαίων Καρυών
-Πόσα χρόνια έχετε, πάτερ Βασίλειε, στο Άγιον Όρος;
-Σαράντα πέντε στα σαράντα έξι.
-Άραγε γνωρίσατε κάποιους ανθρώπους του Θεού στα χρονιά που είσαστε εδώ;
-Μας αξίωσε ή Παναγία μας να γνωρίσουμε αρκετούς ενάρετους αδελφούς, μοναχούς και λαϊκούς.
-Θα μπορούσατε να μας διηγηθείτε κάτι γι’ αυτούς;
-Θα προσπαθήσω να θυμηθώ κάποια περιστατικά, αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. π. Μάξιμος και π. Γεννάδιος Ιβηρίται και π. Γεώργιος και π. Παχώμιος από το κελί του αγίου Γεωργίου του Φανερωμένου.
Ή υπόθεση αυτή, που θα διηγηθώ, συνέβη πριν από είκοσι χρόνια.

Ο Άγιος Παΐσιος για τον Αγώνα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

-Γέροντα, πώς θά μπορέσω τήν Σαρακοστή νά αγωνισθώ περισσότερο στήν εγκράτεια;
-Οι κοσμικοί τώρα τήν Σαρακοστή προσέχουν κατά κάποιον τρόπο τήν εγκράτεια, ενώ εμείς οι μοναχοί πάντα πρέπει νά προσέχουμε. Τό κυριώτερο όμως πού πρέπει νά προσέξει κανείς είναι τά ψυχικά πάθη καί μετά τά σωματικά. Γιατί, άν δώσει προτεραιότητα στή σωματική άσκηση καί δέν κάνει αγώνα, γιά νά ξεριζωθούν τά ψυχικά πάθη, τίποτε δέν κάνει.
Πήγε μία φορά σέ ένα μοναστήρι ένας λαϊκός στήν αρχή τής Σαρακοστής καί κάποιος μοναχός τού φέρθηκε απότομα, σκληρά. Εκείνος όμως ο καημένος είχε καλό λογισμό καί τόν δικαιολόγησε. Ήρθε μετά καί μού είπε: