Φθάνοντας στο γήρας το βαθύ, ο παππούς μετρούσε τις στιγμές, ώσπου
να νεύσει ο Κύριος για να τον πάρει κοντά Του: «Παιδί μου, περιμένω το τρένο
και δεν έρχεται, διότι για μένα είναι η ώρα να πάω στον Χριστό μου».
Εξομολογούνταν ο Γέρων Ιωσήφ προς τον Γέροντα Εφραίμ τον
Βατοπαιδινό ότι «τόσο πολύ αισθάνομαι αδιαλείπτως τον Χριστό ως Πατέρα μου,
τόσο πολύ Τον αισθάνομαι κοντά μου, που πρέπει να πάω και κοντά Του. Ετελείωσα
τη ζωή μου, έκανα ότι μπορούσα, τώρα είναι η ώρα για να φύγω».
Ο παππούς δεν έτρεφε φόβο για τον θάνατο.